«کارگران فقیرتر و فقیرتر شده اند»
ترکیه: گفتگو با سودا کاراجا نامزد سوسیالیست در انتخابات پارلمانی در شهر محافظه‌کار غازی آنتپ.

سهیلا کاپلان
یونگه ولت
ترجمه مجله هفته

شما برای انتخابات پارلمانی ترکیه در ۱۴ ماه مه در استان غازی آنتپ که هم مرز با سوریه است، در لیست حزب چپ سبز، قرار دارید. تاثیر زلزله های ماه فوریه در منطقه چقدر بود؟

بر اساس آمار رسمی، نزدیک به ۴۰۰۰ نفر در این استان جان خود را از دست داده اند. اما تلفات واقعی زندگی به ویژه در مناطق روستایی مشخص نیست. دولت در زمینه جستجوی افراد در زیر آوار و نجات و مدیریت زلزله به طور کامل شکست خورده است. در روستاها بارها و بارها می شنویم: که فقط «مردم به کمک ما آمدند».
من می خواهم سهم طبقه کارگر را برجسته کنم: معدنچیان با وجود همه موانع دولتی تمام تلاش خود را برای رسیدن به منطقه زلزله انجام دادند. کارگران ساختمانی نقش مهمی در عملیات جستجو و نجات داشتند. کارگران صنعتی از بشکه کوره گرم کننده می ساختند، کارگران نساجی پتو، کت و لباس زمستانی می دوختند.

مرکز استان، غازی آنتپ، به اختصار آنتپ، جزو مناطق محافظه کار محسوب می شود. حزب حاکم «آ کا پ» در زمین خود بازی می کرده و کارش آسان بوده، آیا پس از زلزله تحول و تغییری را در اینجا مشاهده میتوان کرد؟

محافظه کاری یک جهت گیری سیاسی نیست که با یک رویداد شروع شود و همچنین نمی تواند با یک رویداد به پایان برسد. بلکه به عنوان وسیله ای برای جلب رضایت کارگران به استثمار سرمایه داری استفاده می شود.
نسل اول روسای آنتپ برای رساندن پیام «ما یک خانواده هستیم» با کارگران خود نماز جمعه می خواندند.
اما در حالی که صنایع در صادرات رکوردهای جدیدی ثبت میکردند، کارگران هر روز فقیر و فقیرتر میشوند.
سال گذشته – در پس زمینه بحران اقتصادی – در ماه های فوریه و مارس در ۳۵ شرکت برای دستمزد کارگران دست از کار کشیدند. از این نظر، در این زمینه هنوز شکستگی کاملی وجود ندارد، اما روند ترک برداشتن آغاز شده.
بنابراین من شک دارم که کسانی که در گذشته توانسته اند با سخنرانی های محافظه کارانه در انتخابات پیروز شوند، این بار کارشان چندان راحت باشد.

تجربه شما از مبارزات انتخاباتی در چنین فضای محافظه‌کارانه‌ای چیست؟

ما با نیروهایی روبرو هستیم که حتی زنان را موجودی برابر با مردان نمی دانند چه برسد به شهروندان برابر. این یک سیگنال مهم است که زنان زیادی در لیست های حزب چپ سبز شرکت می کنند.
وقتی متوجه می‌شویم که در هر محله و روستایی که می‌رویم، امید به زنان منتقل می کنیم، این امید ما را تقویت می‌کند. هم رئیس جمهور

رجب طیب اردوغان و هم رقیب او کمال قلیچداراوغلو وعده اخراج میلیون ها پناهجوی سوری را در جریان مبارزات انتخاباتی می دهند. وضعیت آنها در غازیان تپ چگونه است؟

حدود یک چهارم از تقریباً دو میلیون نفر جمعیت، پناهندگان سوری هستند که بخش بزرگی از طبقه کارگر محلی را تشکیل می دهند و عمدتاً در بخش غیررسمی و به عنوان کارگران فصلی در کشاورزی مشغول به کار هستند.
این موضع پس زمینه‌ی افزایش فقر و افزایش اجاره بها و رقابت بین کارگران است. در شرایطی مثل بعد از زلزله که مردم به یکباره بی خانمان و بیکار شدند، خشم یک واکنش طبیعی است.
با این حال، این علیه کسانی که این مشکلات را به وجود آورده اند نبود، بلکه علیه کسانی بود که خود از این مشکلات رنج می برند.
زنان سوری به ویژه با تبعیض شدید روبرو هستند.
آنها در زلزله تقریباً از گرسنگی جان خود را از دست دادند، مورد انواع خشونت و آزار و اذیت قرار گرفتند و برخی نیز از سوی پلیس تهدید به مرگ شدند. نفرت از سوری ها نفرتی سازمان یافته است.
ما به عنوان یک حزب کارگری، با هر سیاستی که بین زحمتکشان و کارگران تفرقه ایجاد کند و آنها را در مبارزه طبقاتی از هم جدا کند و کارگران را در مقابل یکدیگر قرار دهد مبارزه می کنیم.

نقش حزب کارگر، EMEP، در اتحاد برای کار و آزادی، که جنبش کرد را با احزاب سوسیالیست و برخی از شخصیت های لیبرال متحد می کند، چگونه می بینید؟
اولویت امروز ما پایان دادن به حکومت تک نفره است. این امر مستلزم اتحادی است که در آن همه اقشار تحت ستم جامعه به ویژه زحمتکشان بتوانند مبارزات خود را متحد کنند.
ما وظیفه ویژه خود می دانیم که این اتحاد به انتخابات محدود نمی شود، بلکه در خدمت ایجاد یک دموکراسی مردمی کار می کند.