چشم در مقابل چشم؟ توصیه هسته ای روسیه به غرب

ولادیمیر پوتین رئیس جمهور روسیه اعلام کرد که روسیه در حال استقرار سلاح هسته ای در بلاروس است. 

رئیس دولت روسیه گفت: «از ۳ آوریل ما آموزش واحدهای رزمی را آغاز خواهیم کرد. و در ۱ ژوئیه ساخت یک مرکز ذخیره سازی ویژه سلاح های هسته ای تاکتیکی را در خاک بلاروس تکمیل خواهیم کرد.»

تحلیلی از گئورگ میرسایان

ترجمه مجله هفته

ولادیمیر پوتین تاکید کرد که استقرار تسلیحات هسته ای در بلاروس انتقال یا فروختن تسلیحات هسته‌ای نیست (زیرا این به منزله نقض ان پی تی است)، بلکه قرار دادن تسلیحات روسی در پایگاه‌های دارای امنیت مناسب سلاح های اتمی در بلاروس با توافق قبلی دولت این کشور است. 

به عبارت دیگر، تسلیحات به عنوان سلاح‌های روسی باقی خواهند ماند، همانطور که سلاح‌های هسته‌ای آمریکا در آلمان نیز آمریکایی خواهند ماند. ما آنها را تحویل نمی دهیم، ایالات متحده نیز آنها را به متحدان خود تحویل نمی دهد. ما اساساً همان کاری را انجام می دهیم که ایالات متحده برای چندین دهه انجام داده است. آنها برخی از کشورها را به عنوان متحد خود انتخاب کرده‌اند که در آنها وسایل مشغول آموزش خدمه سلاح‌های هسته و حمل و نقل و لجستیکی هستند. پوتین گفت: ما نیز کار و برنامه کاملا مشابهی مانند ایالات متحده را انجام میدهیم. از این منظر هیچ چیز خاصی و تازه‌ای در این تصمیم روسیه وجود ندارد. 

جمهوری بلاروس متحد روسیه در سازمان همکاری اقتصادی و توسعه (CSTO) و کشورهای CIS است. اخیراً تصمیمات گرفته شده است که روابط نظامی و سیاسی ما را تقویت و تعمیق می بخشد. 

از جمله اینها یکی هم در مورد ایجاد یک واحد نظامی مشترک در خاک بلاروس است. علاوه بر این، کشورهای ناتو آشکارا سیاست تهاجمی سیاسی و نظامی خود علیه بلاروس را آشکارا نشان می دهند. لهستان ارتش خود را افزایش و آماده نگه داشته و ایالات متحده نیروهای خود را به مرزهای بلاروس منتقل می کند. 

رژیم کی یف حتی حملات پهپادی را علیه بلاروس انجام می دهد. با توجه به این وضعیت، اقدامات برای تقویت حاکمیت بلاروس، از جمله راه اندازی یک بخش هسته ای، کاملاً موجه به نظر می رسد، بخصوص که به گفته ولادیمیر پوتین، خود الکساندر لوکاشنکو، رئیس جمهور این کشور،  درخواست این پیشگیری ها را کرده است. 

به عنوان رهبر یک کشورمستقل، او حق دارد دستور دهد هرگونه سلاح از هر منطقه‌ای در خاک او مستقر شود. 

با این وجود، کشورهای غربی اکنون بسیار خشمگین واکنش نشان می دهند. اتحادیه اروپا تهدید به تحریم‌های جدید می‌کند، در حالی که آمریکایی‌ها کمی مات و مبهوت هستند و صمیمانه امیدوارند که بالاخره هیچ سلاحی در آنجا مستقر نشود. 

و این واکنش منطقی به نظر می رسد، زیرا همه آنها می دانند:

استقرار تسلیحات هسته ای روسیه در بلاروس به تنهایی ضامن امنیت این کشور نیست، زیرا روسیه می تواند به خوبی با سلاح های هسته ای از قلمرو فدراسیون روسیه از بلاروس دفاع کند. 

این استقرار بخشی از استراتژی بزرگتر روسیه با هدف وادار کردن غرب به صلح یا حداقل رفتار متمدنانه در صفحه شطرنج اوکراین است. 

مسئله این است که کشورهای غربی به پرمدعاترین شکل ممکن در این صفحه شطرنج بازی می کنند. 

با ارسال آزمایشی کلاه ایمنی و مهمات به اوکراین از یک سال پیش، آنها اکنون به سمت تامین تانک لئوپارد(با صلیب متقاطع آشنا بر روی برجک آنها) رفته اند و حتی در مورد ارسال هواپیماهای جنگنده در آینده نزدیک صحبت می کنند. 

اکنون این موضوع تا آنجا پیش رفته است که برخی از نمایندگان کشورهای غربی حتی در مورد اعزام نیروهای نظامی خود به اوکراین صحبت می کنند. (یعنی مشارکت مستقیم کشورهای ناتو در اشغال سرزمین مستقل روسیه که تاکنون فقط توسط نیروهای مسلح اوکراین انجام میشود). 

و بریتانیا قصد دارد مهمات حاوی اورانیوم ضعیف شده را به رژیم کی یف برساند که به منزله مشارکت در آلودگی رادیواکتیو خاک روسیه توسط تروریست های اوکراینی است. 

هر گونه تلاش برای توضیح متمدنانه به غرب که چنین تشدید تنش خطر درگیری مستقیم هسته ای بین روسیه و ناتو را به همراه دارد تا کنون ناموفق بوده است. 

قضیه برعکس است: همه هشدارها و استدلال‌های روسیه در غرب به عنوان نشانه‌ای از ضعف مسکو تلقی می‌شود و غرب آنرا دلیلی بر ناتوانی روسیه در پیگیری سخنان هشداردهنده خود میداند. 

مسکو «آماده نیست» اما نمی‌خواهد اقدامی انجام دهد – نمی‌خواهد حملاتی را به انبارهای اسلحه لهستانی و رومانیایی انجام دهد، که در نهایت به مقصد اوکراین است. و کاملاً به این دلیل که روسیه لتونی یا لهستان نیست، بلکه یک قدرت بزرگ است که تا حد زیادی احساس مسئولیت در قبال صلح جهانی میکند. 

بنابراین، روسیه راه دیگری را برای دفاع انتخاب کرده است – روش آموزش تدریجی. افزایش گام به گام قبل از تشدید بیشتر درگیری. 

به عنوان بخشی از این استراتژی، مسکو از فوریه چندین گام برداشته است. 

ابتدا ولادیمیر پوتین از تعلیق مشارکت روسیه در معاهده تسلیحات تهاجمی استراتژیک خبر داد. 

پس از آن، در ۹ مارس، پنج راکت «کینژال» به سمت اوکراین شلیک شد. 

یکی از این موشک ها به ساختمان مستشاران ارشد ناتو در نزدیکی کیف اصابت کرد و به غرب نشان داد که کرملین در حمله به مراکز تصمیم گیری غربی در اوکراین بخود تردیدی راه نمیدهد. 

کاملاً محتمل است که سایر اهداف و زیرساخت غربی نیز با این «کینژال» مورد حمله قرار گرفته باشند که کیف تا کنون موفق شده است تخریب آن را پنهان کند. 

سرانجام در ۱۴ مارس با حضور خلبانان روسی یک پهپاد آمریکایی ریپر که بدون شک مجهز به تجهیزات سری بود در دریای سیاه غرق شد. 

این سیگنال دیگری به غرب بود مبنی بر اینکه مسکو به آمریکا اجازه نمی دهد آزادانه اطلاعات استراتژیک درباره روسیه را حتی از آب های بی طرف جمع آوری کند. 

در همین حال، روسیه سلاح های هسته ای خود را در بلاروس مستقر کرده و آنها را به پایتخت های اروپایی نزدیک می کند. 

این نشان می‌دهد که اگر «شرکای» اروپایی به تسلیح رژیم حاکم در کی‌یف ادامه دهند و خطر برای فدراسیون روسیه را بیشتر کنند، مسکو آماده است تا تلافی‌جویی کند. 

البته روسیه تانک های T-90 یا موشک های سنگین TOS-1 را به جدایی طلبان باسک، اسکاتلندی یا ایرلندی عرضه نخواهد کرد. 

٫٫٫٫ 

با این حال، افزایش خطر جنگ هسته ای و کاهش زمان پرواز موشک های روسیه به پایتخت های اروپایی اکنون هشداری روشن است. 

کافی است تا سیاستمداران جدی اروپایی را وادار به تجدید نظر در بازی خود در اوکراین و بازنگری خطرات آن کند. 

البته به شرطی که هنوز هم چنین سیاستمداران جدی در پایتخت های اروپا وجود داشته باشند. 

اگر چنین سیاستمدارانی دیگر وجود نداشته باشند زیرا آنها فراموش کرده اند که عقل در آنجا چیست، مسکو با اقدامات جدیدی به آنها یادآوری خواهد کرد و آنها را بر سر عقل می‌آورد.