گزارش رسانه ها: حمایت دولت بریتانیا از دروغ سازی.

ترجمه مجله هفته

دولت بریتانیا به سازمان ها برای مبارزه با اخبار جعلی کمک مالی می کند، در اولین نگاه خیلی هم جالب به نظر میرسد.

همانطور که وبلاگ مستقل Declassified UK نشان می دهد، این نهاد ها اما از خود اطلاعات نادرستی ر تولید می کنند که تا حد زیادی از روایت رسمی دولت بریتانیا حمایت می کند. بخصوص این دروغ پراکنی در درگیری اوکراین در کانون توجه قرار دارد. 

Declassified UK یک وبلاگ روزنامه نگاری مستقل است که با دریافت کمک مالی خود را تأمین می کند. 

او در انتشار اطلاعات در مورد سرویس مخفی بریتانیا، ارتش بریتانیا و کمپین های رسانه های اصلی بریتانیا در زمینه اطلاعات نادرست درباره نقش بریتانیا در جهان تخصص دارد. 

این وبلاگ با رسانه های اصلی بریتانیا همکاری نمی کند. بلکه هدفش این است که روایات ساختگی و دستکاری شده آنها را با هدف اصلاح فضای رسانه ای بریتانیا همراه با سایر رسانه های مستقل به چالش بکشد. 

این وبلاگ روز سه شنبه گزارشی منتشر کرد مبنی بر اینکه وزارت خارجه بریتانیا حداقل ۲۵ میلیون پوند در طول چندین سال صرف بودجه کمپین های عمدتا خصوصی ظاهراً برای مبارزه با اطلاعات نادرست کرده است. 

این وبلاگ ثابت می کند که این بودجه در واقع برای تولید و انتشار اطلاعات نادرست استفاده شده است. 

این داستان های ساختگی و دستکاری شده در گفتمان عمومی، موضع رسمی دولت بریتانیا در ارتباط با اوکراین و از جمله موارد دیگر مورد استفاده قرار گرفته‌اند. 

در عین حال، چهار تا از سازمان های تامین مالی شده توسط افرادی اداره می شوند که قبلا برای دولت های بریتانیا یا ایالات متحده کار کرده اند. 

Declassified UK همچنین اشاره می‌کند که مبالغ واقعی که دولت ها برای دروغ سازی پرداخت کرده‌اند احتمالاً به‌طور قابل‌توجهی بیشتر است، زیرا دولت بریتانیا تا کنون فقط پرداخت‌ها را تا ماه می ۲۰۲۲ افشا کرده است. 

قابل توجه است که سازمان های تامین مالی شده بر گزارش های مربوط به جنایات جنگی روسیه تمرکز کرده اند، اما در عین حال هیچ علاقه ای به تحقیق و اطلاع رسانی جنایات جنگی احتمالی ناتو و اوکراین از خود نشان نداده اند. 

بنابراین، نویسندگان مقاله فرض می‌کنند که این بودجه برای مبارزه با اطلاعات نادرست استفاده نمی‌شود، بلکه برعکس برای تولید جعلیاتی استفاده میشود که مخاطبان را از توجه حقایق واقعی گمراه سازد و آنان را دستکاری کند. 

به این ترتیب می توان وضعیت خطرناکی را نیز به نمایش گذاشت که تورم روزافزون دستگاه امنیتی انگلیس را توجیه می کند. 

با این دستکاری ها آنان در عین حال دست به اغراق در خطرات زده و بدین ترتیب گسترش و رشد نیروها و ارگانهای امنیتی بریتانیا را توجیه میکنند.

سازمان‌هایی که توسط دولت بریتانیا تأمین مالی می‌شوند، همگی از رویکردی مشابه برای تأثیرگذاری بر مخاطبان بریتانیا استفاده می‌کنند. آنها خود را مستقل توصیف می کنند و خود را به عنوان متخصص در زمینه اطلاعات نادرست به رسانه های اصلی معرفی می کنند. اما آنها در آنجا دقیقا اطلاعات نادرست خود را منتشر میکنند. این یک تصویر کاملاً تحریف شده و بالاتر از همه یک طرفه از جهان برای کاربران رسانه های بریتانیایی ایجاد می کند. 

در نتیجه، مصرف کنندگان رسانه های سلطه بریتانیایی به طور مشابه آلمانی ها از شرایط واقعی ژئوپلیتیک بی اطلاع هستند. 

در آلمان نیز، دولت سازمان‌های غیردولتی ظاهراً مستقلی مانند بنیاد آمادئو آنتونیو را تأمین مالی می‌کند که خود را به عنوان یک متخصص در زمینه اطلاعات نادرست معرفی می‌کند، اما در واقع فقط یک نگرش غیر انتقادی نسبت به اطلاعات دولتی و تخصیص اطلاعات واقعی را آموزش می‌دهد و به مانعی جدی در کسب سواد رسانه تبدیل شده است. 

بنابراین تصویر بدون روتوش که از Declassified UK منتشر میشود با تصویر کلی جامعه ای با آزادی بیان مطابقت ندارد. 

در مبارزه برای تسلط رسانه‌ای، دولت‌های غربی به طور فزاینده‌ای به سازمان‌هایی روی می‌آورند که اطلاعات نادرست منتشر می‌کنند و از دیدگاه رسمی دولت حمایت می‌کنند. 

دولت بریتانیا از سازمان کمک رسانی سوریه به نام «کلاه سفیدها» حمایت مالی می کند، سازمانی که از جمله متهم به انتشار تصاویر جعلی و صحنه سازی شده از حمله ادعایی با گاز سمی در شهر دوما و در نتیجه شروع کارزار علیه دولت سوریه است. به بهانه این اطلاعات ساختگی ایالات متحده یک «حمله تلافی جویانه» را علیه سوریه انجام داد. 

پلت فرم تحقیقات جنجالی Bellingcat نیز توسط دولت بریتانیا تامین مالی می شود. الگویی که در حال ظهور است استفاده از بودجه دولتی برای تقویت سازمان های غیردولتی با هدف ایجاد جبهه‌ای از این سازمان‌ها برای انتشار اطلاعات دولتی است که ظاهراً مستقل هستند اما در واقع به نمایندگی از دولت کار می کنند. 

در عین حال، نهادهای واقعاً مستقل سازمان ملل و سایر سازمان‌هایی که حقوق بین‌الملل را نمایندگی می‌کنند در حال به حاشیه رانده شدن هستند و در وجه و کار آنها سنگ‌اندازی و خرابکاری میشود و به این ترتیب، دولت های غربی کنترل افکار عمومی را در حوزه نفوذ خود تضمین می کنند.