آفریقایی ها به عنوان گوشت دم توپ
عملیات سازمان ملل در قاره آفریقا: آیا ملیت نقشی در تصمیم گیری برای استقرار سربازان حافظ صلح دارد؟
از علی الدیلمی
یونگه ولت
ترجمه مجله هفته
در یک انفجار بمب در مالی در اواخر فوریه، سه صلحبان سازمان ملل از سنگال کشته و پنج سنگالی دیگر به شدت مجروح شدند.
کاروان تدارکاتی آنها در حال حرکت به سمت پایگاه سازمان ملل در Sévaré در قلب کشور جنگ زده که قربانی عملیات تروریستی نیز هست بود که گرفتار یک تله انفجاری در کنار جاده شد .
آنتونیو گوترش، دبیرکل سازمان ملل متحد “عمیق ترین تسلیت” خود را ابراز کرد. هنگام خواندن اخبار تمامی عملیات های مختلف حافظان صلح سازمان ملل، یک چیز به چشم می خورد: اکثریت قریب به اتفاق سربازان قربانی شده در عملیات سازمان ملل آفریقایی الاصل هستند
در آغاز فوریه، یک آفریقای جنوبی در جمهوری دموکراتیک کنگو، و سال گذشته هفت مصری در مالی کشته شدند.
در آنچه گوترش آن را “بدترین حمله” به سربازان سازمان ملل در تاریخ اخیر می نامد، ۱۵ سرباز تانزانیائی در دسامبر ۲۰۱۷ در کنگو کشته و ۵۳ نفر دیگر زخمی شدند.
فقط یک سرباز ایرلندی سازمان ملل در اواخر سال گذشته در لبنان جان باخت. و برخلاف تمام سربازان ناشناس آفریقایی، عکس و نام جوان ۲۴ ساله ای از نیوتاون کانینگهام در شمال ایرلند را منتشر شد و مراسم تشییع جنازه رسمی دولتی به او اختصاص داده شد.
او اولین ایرلندی بود که از سال ۱۹۹۹ در عملیات حافظ صلح کشته شد، اگرچه ایرلند به طور سنتی یکی از کشورهای اصلی اعزام کننده سربازان برای مأموریت های “کلاه آبی‌ها” است.
این شبهه تلخ ایجاد می شود که ملیت سربازان می تواند نقش مهمی در تصمیم گیری در مورد اینکه چه کسی و در چه زمانی به کدام عملیات خاص اعزام می شود نقش ایفا کند – و به همین علت هم جان سربازان آفریقایی همیشه در خطر است.
برای بررسی این شبهه، ما به آمار سازمان ملل در مورد کشورهای اعزام کننده چهار هیئت سازمان ملل که در حال حاضر دارای بزرگترین گروه ها هستند (جمهوری آفریقای مرکزی، مالی، جمهوری دموکراتیک کنگو، سودان جنوبی) نگاهی انداختیم و آنها را با آمار مربوط به ملیت کشته شدگان مقایسه کردیم.
و برای هر چهار ماموریت فوق، نتایج به یک جهت اشاره دارد: نسبت سربازان “کلاه آبی” از کشورهای آفریقایی در میان کشته شدگان همیشه به طور قابل توجهی بیشتر از نسبت آنها در نیروهای نظامی است. به عنوان مثال، در مأموریت UNMISS در سودان جنوبی، کشورهای آفریقایی ۳۷ درصد از نیروهای نظامی را تشکیل می دهند، اما ۵۶ درصد از کشته شدگان از این کشورها هستند.
این نسبت در مورد مأموریت Monusco در جمهوری دموکراتیک کنگو بسیار شدید است. در اینجا، سربازان آفریقایی تنها یک سوم از این گروه را تشکیل می دهند، اما دو سوم از کشته شدگان از این قاره هستند. وقتی از دولت آلمان فدرال در مورد این اختلاف سؤال می شود، از نتیجه گیری سیاسی از این یافته ها سرباز میزنند.
در پاسخ به سوال من، وزیر امور خارجه پارلمانی در وزارت دفاع، مولر (SPD)، به سادگی توضیح داد که “مسئولیت مسائل عملیاتی” با دبیرخانه سازمان ملل متحد در نیویورک است. «دولت آلمان فدرال هیچ آماری و سندی در این مورد ندارد». دفتر مسئول سازمان ملل هیچ پاسخی به درخواست‌های متعدد برای اظهارنظر در این باره ارائه می‌کند.
گمانه زنی در مورد نیت این تصمیم‌گیری ها بی معنی است، اما این واقعیت که ظاهراً عمدتاً این سربازان آفریقایی هستند که به خطرناک ترین مأموریت ها فرستاده می شوند، هولناک است.