سیاسی بازی غرب در کمک رسانی

به دلیل دشمنی دولت های غربی با سوریه مردم سوریه از کمک های کشورهای غربی به زلزله زدگان بی نصیب می ماند.

نوشته کارین لوکفلد، بیروت
یونگه ولت
ترجمه سیما صابری

کشورهای کمک کننده غربی سازمان ملل را تحت فشار قرار می دهند که از منافع آنها در کمک رسانی به سوریه حمایت کند در غیر این صورت آنها حاضر به دادن تعهدی برای کمک رسانی نیستند.
شورای امنیت سازمان ملل روز دوشنبه به بررسی وضعیت مناطق زلزله زده سوریه پرداخت. در یک «جلسه خصوصی» و «مشاوره های غیر علنی»، تمرکز بر چگونگی دریافت کمک بیشتر به مناطق آسیب دیده در شمال سوریه و منطقه ساحلی سوریه در سریع ترین زمان ممکن بود. در گزارش مقدماتی هیئت، علاوه بر گاه شماری از رویدادها، نمایندگان سازمان ملل مواضع این سازمان و سایر سازمان های بین المللی تشریح شد.

بزرگترین اهداکنندگان کمک های بشردوستانه به سوریه آمریکا، آلمان و اتحادیه اروپا هستند. این گروه‌های ذی‌نفع، که به آنها «ذینفعان» گفته می‌شود، می‌خواهند تا حد امکان گذرگاه‌های مرزی را به روی سوریه باز کنند تا از قطعنامه ۲۶۷۲ شورای امنیت سازمان ملل متحد پیروی کنند.
که در آن تصریح شده است کمکهای مالی و جنسی فقط به مناطق تحت تصرف تروریست ها در شمال غربی سوریه منتقل شود.
با حمایت روسیه و چین، اعضای دائم شورای امنیت، دمشق سال‌هاست که خواستار آن بوده که توزیع کمک‌های امدادی به تمام مناطق سوریه و با خود سازماندهی سوریه ارسال شود.
کمک به مناطق زلزله زده نیز می تواند از طریق فرودگاه های دمشق، حلب و لاذقیه ارائه شود. با این حال، کشورهای کمک کننده اصلی این امر را رد می کنند زیرا این به معنای تعلیق «اقدامات تنبیهی اقتصادی یکجانبه» آنها علیه دولت سوریه است که به تحت عنوان تحریم نیز شناخته می شود.

پایبندی به تحریم ها

کمک های بشردوستانه به نیازمندان هرگز به اندازه این زمان – پس از زلزله شدید اخیر- دچار سیاسی‌بازی نشده است. آنکارا و دمشق بلافاصله پس از مشخص شدن دامنه وسیع ویرانی در مناطق وسیعی از جنوب شرقی ترکیه و شمال سوریه و در امتداد سواحل مدیترانه سوریه به سازمان ملل متوسل شدند و درخواست کمک کردند. اما کمک ها عمدتا وارد ترکیه شد.
از زمان آغاز جنگ در سوریه در سال ۲۰۱۱، کمک های بشردوستانه با سازمان ملل متحد و کمیته بین المللی صلیب سرخ (ICRC) هماهنگ شده است.
این کار آسانی نیست، زیرا جنگ منجر به ایجاد مناطقی در شمال غربی (ادلب، عفرین، عساس) شده است که تحت کنترل مخالفان مسلح دولت تحت حمایت ترکیه و در شمال شرق (حسکه، رقه) است. که تحت رهبری کردها با حمایت ارتش آمریکا قرار دارند. عملیات امدادرسانی به مردم ساکن در این مناطق، از جمله بسیاری از آوارگان داخلی جنگ، سیاسی شده و این سیاسی بازی همچنان ادامه دارد.
حفظ بی طرفی در این شرایط برای سازمان ملل و کمیته بین المللی صلیب سرخ هم آسان نیست.
در کنفرانس مطبوعاتی وزارت امور خارجه آمریکا در روز زلزله، یک روزنامه نگار از ادوارد پرایس، سخنگوی این سازمان پرسید: آیا این یک «حرکت انسانی» نخواهد بود، اگر دولت ایالات متحده در این وضعیت فاجعه‌بار به دمشق کمک کند، و حتی از این هم فراتر برود، برای لغو تحریم هایی که اساسا سوریه را خفه کرده است وارد عمل شود؟
پرایس پاسخ داده شد، این می تواند «بسیار طعنه آمیز، و حتی غیر سازنده باشد (…) وقتی با یک دولت همکاری کنیم، که اکنون ده سال است که مردم خود را وحشیانه سرکوب کرده است – آنها را سلاخی کرد و مسئول بسیاری از رنج هایی است که مردمش متحمل میشوند».
ایالات متحده «شریک های انسان دوستی در منطقه» دارد که می توانند کمک های لازم را ارائه کنند.
آنها «از اولین روزهای جنگ داخلی» در سوریه فعال بوده اند و ایالات متحده «مقدار قابل توجهی از کمک های بشردوستانه» به آنها ارائه می کند.

حرفهای آمریکا از دهان وزیر امور خارجه آلمان.

آنالنا بئر بوک، وزیر امور خارجه آلمان، که تقریباً دقیقاً همین عبارت را برای خبرنگاران در برلین ابراز کرد:
«جایی که مردم تحت رژیم اسد نمی توانند به هیچ کمکی امیدوار باشند»، حمایت ما از طریق شرکای بشردوستانه ما در منطقه ادامه خواهد یافت.

نگاهی به وب‌سایت وزارت خارجه، که تلاش‌های امدادرسانی به زلزله‌زدگان ترکیه و سوریه را توضیح می‌دهد، نشان می‌دهد که این «شریک‌های بشردوستانه» چه کسانی هستند و قرار است «مقدار قابل توجهی» کمک‌های واشنگتن و برلین به آنها ارائه شود.
این عکس اعضای «کلاه سفیدها» را نشان می دهد که خود را تحت عنوان «حفاظت مدنی سوریه» فعالیت میکنند.
حتی آنها در فیلم ها و مصاحبه های متعدد اظهار داشتند که نه سازمان ملل و نه دولت سوریه هیچ کمکی ارسال نکرده اند.
همانطور که لیندا توماس-گرینفیلد، سفیر ایالات متحده در سازمان ملل متحد روز دوشنبه به شبکه تلویزیونی ام‌اس‌ان‌بی‌سی گفت، کشورهای ثروتمند کمک کننده می‌خواهند قطعنامه‌ای را در شورای امنیت سازمان ملل برای باز کردن «یک یا دو گذرگاه مرزی» علاوه بر باب الحوا بین ترکیه بین سوریه تصویب کنند.
رئیس سازمان بین المللی مهاجرت، آنتونیو ویتورینو نیز از این خواسته حمایت کرد و در آخر هفته به شبکه الجزیره گفت که باز کردن گذرگاه های بیشتر برای موفقیت عملیات کمک رسانی بسیار مهم است.
همچنین روز دوشنبه، مارتین گریفیتس، هماهنگ‌کننده کمک‌های اضطراری سازمان ملل گفت که باید دیپلماسی را امتحان کرد و با رئیس جمهور بشار اسد در دمشق وارد گفتگو شد.
در نتیجه سوریه گذرگاه های باب السلمه و باب الرای را نیز برای تسهیل ارسال کمک به مناطق زلزله زده آزاد کرد.