درگذشت هانس مودرو!

هانس مودرو، کمونیست و نخست وزیر سابق جمهوری دموکراتیک آلمان درگذشت.

بنابر اطلاعیه حزب چپ در مجلس آلمان بوندستاگ، هانس مودرو یکی از برجسته ترین شخصیت های کمونیست معاصر آلمان که در دوران جمهوری دموکراتیک آلمان پست های متعددی در حزب حاکم سوسیالیست جمهوری دموکراتیک آلمان را به عهده داشت و نخست وزیر آلمان شرقی نیز بود درگذشت.
این سوسیالیست ۹۵ ساله شنبه شب قلبش از تپش ایستاد.
رهبر گروه پارلمانی حزب چپ آلمان دیتمار بارتش از کادر برجسته سابق حزب سوسیالیست متحده آلمان دموکراتیک و بعداً سیاستمدار حزب سوسیالیسم دموکراتیک و عضو حزب چپ به عنوان یک «سوسیالیست عمیقاً صادق» تقدیر کرد.
شب گذشته فراکسیون حزب چپ در بوندستاگ گفت: «هانس مودرو ما را در ۹۵ سالگی ترک کرد». دیتمار بارتش، رهبر فراکسیون پارلمانی و گرگور گیزی، رهبر سابق گروه پارلمانی، گفتند که با درگذشت هانس مودرو حزب چپ آلمان یکی از مهمترین شخصیت های سیاسی خود را از دست داد.
در دهه ۱۹۷۰، هانس مودرو منشی اول رهبری منطقه حزب متحد سوسیالیستی ایالت زاکسن در درسدن شد.
مودرو به سرعت در حزب SED رشد کرد: در سال ۱۹۵۴ او به عضویت کمیته رهبری ناحیه برلین SED و در سال ۱۹۵۸ به عضویت پارلمان آلمان دموکراتیک درآمد که تا پایان جمهوری دموکراتیک آلمان در سال ۱۹۹۰ در آن عضو بود.
در سپتامبر ۱۹۶۱ او به عنوان منشی اول کمیته رهبری ناحیه SED در برلین-کوپنیک انتخاب شد و پس از آن منشی رهبری منطقه SED در برلین و مسئول تبلیغات آنجا بود. از سال ۱۹۶۷ تا ۱۹۸۹ او عضو کمیته مرکزی SED بود.
در کمیته مرکزی مودرو از سال ۱۹۶۷ تا ۱۹۷۳ به عنوان رئیس بخش تبلیغات کار کرد. از سال ۱۹۷۳ تا ۱۹۸۹ مودرو دبیر اول رهبری ناحیه‌ای SED در درسدن بود.
او مانند بسیاری از کارمندان ارشد SED، دارای روحیه ای مردمی بود و سبک زندگی شخصی او متواضعانه بود.
برای مثال، او با خانواده اش در یک آپارتمان سه اتاقه در مرکز درسدن زندگی می کرد. نگرش او نسبت به میخائیل گورباچف رئیس دولت شوروی و دوره پرسترویکا و گلاسنوست او در اتحاد جماهیر شوروی بسیار منفی بود.
در سفر مودرو به مسکو در ۳۰ ژانویه ۱۹۹۰، میخائیل گورباچف به او توضیح داد که در مورد «اتحاد آلمان ها» تردیدی ندارد.
مودرو فهرستی از خواسته های آلمان دموکراتیک را به او داد که گورباچف قرار بود در مذاکرات با شرکای غربی خود مطرح کند. بعدا هیچ یک از این خواسته ها توسط گورباچوف مطرح نشد.
به عنوان نخست وزیر، او تا پایان در کنار جمهوری دمکراتیک آلمان باقی ماند.
تنها چهار روز پس از بازگشایی دیوار برلین، در ۱۳ نوامبر ۱۹۸۹، او به مدت ۱۵۰ روز رئیس شورای وزیران جمهوری دمکراتیک آلمان شد.

در انتخابات در ۱۸ مارس ۱۹۹۰ حزب متحد سوسیالیست و بعدا حزب سوسیالیسم دموکراتیک SED/PDS قدرت را از دست داد و مودرو یک ماه بعد دفتر خود را از ترک کرد. وی به عنوان آخرین نخست وزیر جمهوری دموکراتیک آلمان تا زمان اتحاد مجدد که توسط لوتار دو مازییر، سیاستمدار حزب دموکرات مسیحی، جایگزین شد در پست خود باقی ماند.
پس از اتحاد مجدد، مودرو از سال ۱۹۹۰ تا ۱۹۹۴ برای حزب PDS در بوندستاگ آلمان حضور داشت و از سال ۱۹۹۹ تا ۲۰۰۴ نماینده آن در پارلمان اروپا بود.

دیتمار بارتش، رهبر گروه پارلمانی، مودرو را در پیامی در سرویس پیام کوتاه توییتر به عنوان یک «سوسیالیست عمیقا صمیمی و مبارز» توصیف کرد.

بارتش افزود: «او تا سنین کهولت به عنوان مشاور راهنمایی های مهمی را ارائه کرد و از اهمیت بالایی در حزب برخوردار بود و جایگزینی نخواهد داشت.»
کار بعدی او در در بوندستاگ، در پارلمان اروپا و به عنوان رئیس افتخاری PDS همیشه شامل نمایندگی بخشی از جامعه سابق جمهوری خلق آلمان بود که به حساب نمی آمدند و منافع آنها مرتباً نقض می شد.
طبق گزارش آژانس مطبوعاتی حکومتی آلمان (dpa)، مودرو به آلمان متحد دیدی «کاملاً انتقادی» داشت.
به گزارش dpa، مودرو در بسیاری از مصاحبه های خود از این امر انتقاد کرد، که اتحاد آلمان خیلی عجولانه انجام شد، جمهوری دموکراتیک آلمان بدون قید و شرط تسلیم غرب شد، و برخوردی یکسویه و غیر واقعی به این کشور شد و آن را به دروغ به عنوان سیستمی غیر قانونی و «ناعادلانه» محکوم کردند.

هانس مودرو در آخرین مصاحبه های خود به شکل آشکار سیاست جدید حزب چپ آلمان را محکوم کرده و خواستار بازگشت به ارزشهای سوسیالیستی این حزب شده بود.
در مصاحبه های اخیر او راستگرایان در حزب را غیر سوسیالیست و جاه طلب خواند و و تاکید کرد با وجود چنین کسانی در حزب تعجبی نباید کرد که مردم به ما اعتماد نکنند.
مودرو همیشه بر یک رابطه صمیمانه و رفیقانه با اتحاد جماهیر سوسیالیستی شوروی و پس از آن با فدراسیون روسیه تاکید می‌کرد و از رابطه رهبری کنونی حزب چپ با روسیه به شدت انتقاد می نمود.