رنج مردم از تحریم ها
مردم سوریه از تحریم غرب رنج می برند. بازسازی کشور بدین خاطر بشدت مختل شده است.
نوشته کارین لوکفلد، دمشق
یونگه ولت
ترجمه سیما صابری برای مجله هفته
مردم سوریه مدت هاست که «اطمینان و اعتماد» خود را به روند سازمان ملل از دست داده اند.
دلیل این امر، بدتر شدن شرایط زندگی برای اکثریت قریب به اتفاق جمعیت این کشور، صرف نظر از اینکه در کجای کشور زندگی می کنند، میباشد.
بدتر شدن وضعیت معاش عمومی علاوه بر پیامدهای جنگ، نتیجه تجزیه کشور توسط نیروهای اشغالگر ترکیه و آمریکا است.
این کشورها با جانبداری سرسختانه از مخالفان دولت سوریه که خود دارای اختلافات زیادی با یکدیگر هستند، مانع گفتگوی داخلی سوریه و تفاهم در جامعه می شوند.
ایالات متحده از اکثریت نیروهای سوریه دموکراتیک کرد-عرب (SDK) در شمال شرق حمایت می کند. ترکیه از اسلام گرایان در ادلب و شمال حلب حمایت می کند.
نیروهای اشغالگر همچنین از کنترل مرزهای ملی در شمال، شمال غرب، شمال شرق و جنوب (التنف) توسط دولت سوریه جلوگیری می کنند. مشغول قاچاق و تاراج و استفاده از منابع ملی (نفت، گاز، آب، پنبه، گندم) سوریه هستند.
یکی دیگر از دلایل شرایط دشوار زندگی در سوریه، اقدامات تنبیهی اقتصادی یکجانبه کشورهای غربی و اتحادهای دولتی است.
بر طبق گزارشهای رسمی، هدف این تحریم ها کسانی است که مسئول سرکوب مردم سوریه هستند، اما دقیقاً این تحریم ها به کسانی که در سوریه به ادعای تحریم کنندگان قرار است از آنها محافظت شود ضربه می زنند.
شورای امنیت سازمان ملل متحد و نه مجمع عمومی سازمان ملل اقدامات تنبیهی یکجانبه ای علیه سوریه را تصویب نکرده‌اند، اما این به روشی برای صیانت از منافع سیاسی اتحادیه اروپا و ایالات متحده تبدیل شده است که از تحریم های اقتصادی به عنوان ابزاری برای فشار علیه مخالفان سیاسی در سراسر جهان استفاده می کنند.
آلنا دوهان، گزارشگر ویژه سازمان ملل در مورد پیامدهای تحریم های اقتصادی یکجانبه بر جمعیت یک کشور، اقدامات تحمیل شده علیه سوریه توسط اتحادیه اروپا (۲۰۱۱) و آمریکا (۲۰۱۹) مانع از بازسازی و ثبات این کشور و باعث نقض حقوق بشر مردم سوریه است.
دوهان پس از اقامت ۱۲ روزه در سوریه در نوامبر ۲۰۲۲ خواستار لغو تحریم ها شد.
بر اساس گزارش OCHA (اداره سازمان ملل متحد برای هماهنگی امور بشردوستانه)، ۱۵.۳ میلیون نفر در سوریه به کمک های معیشتی نیاز دارند.
۷۷ درصد خانوارها درآمد کافی برای تامین نیازهای اولیه ندارند.
بر اساس گزارش OCHA، هشت درصد از خانوارها شدیدا فقیر و بی چیز هستند.
اگرچه مشکلات اقتصادی ناشی از تحریم ها سراسری هستند، اما بحث در شورای امنیت سازمان ملل درباره اینکه آیا کمک‌ها ارسالی از مسیر ترکیه برای ادلب باید «برون مرزی» باشد و یا اینکه تمام کمک‌های بشردوستانه باید از طریق دمشق بر اساس قوانین بین‌المللی بشردوستانه توزیع شود، ادامه دارد.
به عنوان بخشی از تدارکات داخلی سوریه به اصطلاح خط مقدم که قرار است بر اساس قطعنامه ۲۵۸۵ شورای امنیت سازمان ملل متحد (از سال ۲۰۲۱) تقویت شود، تنها یک دهم کاروانها آنهم متشکل از ۱۸ کامیون در ۸ ژانویه ۲۰۲۳ توانست به سوریه برسد.
در مقابل، در سال ۲۰۲۲ به طور متوسط ۶۰۰ کامیون با مواد غذایی و سایر کمک های بشردوستانه هر ماه از طریق گذرگاه مرزی باب الحواء سوریه و ترکیه به ادلب که تحت اشغال بقای داعش و تروریست های اسلامی است می رفتند.
این منطقه در شمال استان شمال غربی سوریه تحت کنترل شاخه القاعده حیات تحریر الشام (HTS) است.
در ۹ ژانویه ۲۰۲۳، این اقدام بحث برانگیز که حاکمیت سوریه را به حالت تعلیق در می آورد و زیر پا میگذارد، با تشویق قدرت های وتویی غربی فرانسه، بریتانیا و ایالات متحده به مدت شش ماه تا ۱۰ ژوئیه ۲۰۲۳ تمدید شد.
mejalehhafteh.com 