در ورطه جنگ جهانی

ارسال هر چه بیشتر و بیشتر سلاح به کیف

نوشته سارا واگنکنشت

یونگه ولت

ترجمه میرفخرایی برای مجله هفته

اشتهای رهبری اوکراین برای اسلحه بی حد و حصر به نظر می رسد. 

به محض اینکه ایالات متحده و آلمان اعلام کردند که تانک‌های «لئوپارد» و «آبرامز» را به اوکراین ارسال میکنند، زلنسکی، رئیس‌جمهور اوکراین خواستار هواپیماهای جنگنده و موشک‌های دوربرد شد. 

صدراعظم آلمان اولاف شولتس تحویل هواپیماهای جنگی یا استقرار نیروهای زمینی در روز چهارشنبه در بوندستاگ را رد کرد. 

اما این حرف چقدر قابل باور است که او چندین بار خط قرمزهای خود را ترسیم کرد تا کمی بعد از همه آنها عبور کرده است؟

مذاکرات اولیه بین استولتنبرگ، دبیرکل ناتو و زلنسکی درباره تحویل جنگنده های بمب افکن اتمی اف-۳۵ در حال حاضر در جریان است و آمریکا و فرانسه هم تحویل جت های جنگنده به اوکراین را رد نمی کنند. 

وزیر امور خارجه آلمان در نشست شورای اروپا گفت: ما در حال جنگ علیه روسیه هستیم. 

آیا خانم بئربوک نمی داند چه می گوید؟

یا اینکه در آینده نزدیک قصد دارد سربازان آلمانی را برای اسکورت تانک های آلمانی در نبرد علیه روسیه راهی میدان جنگ کند، آن هم به این بهانه که دیگر زیرا زمانی و فرصتی برای آموزش سربازان اوکراینی نمانده است؟

یا اینکه همه ما فریب خورده ایم و این آموزش از ماه ها پیش برای تامین تانک های لئوپارد تصمیم گرفته و آغاز شده است؟

در هر صورت، بدون دخالت مستقیم ناتو، اوکراین به سختی به هدف خود در بیرون راندن نیروهای روسیه از دونباس و کریمه دست خواهد یافت. 

ملنیک معاون وزیر خارجه اوکراین و ستایشگر و هوادار باندرا گفت: «تصور پیروزی بدون حمایت نیروی هوایی سخت است.» 

بنابراین غرب باید انتخاب کند:

یا وارد بازی رولت روسی خواهد شد و برای پیروزی اوکراین خطر جنگ هسته ای را به جان میخرد؟ یا ایالات متحده و ناتو به خود می آیند و اوکراین را به پذیرش صلح و سازش ترغیب می کنند؟

اما چقدر وقیحانه است که ما با تهیه و ارسال اسلحه مداوم رهبری اوکراین را تشویق کنیم که ده ها هزار و شاید صدها هزار نفر دیگر را به کام مرگ بفرستند؟

ما در یک مسیر نزولی قرار داریم که ممکن است به جنگ جهانی و آخرالزمان هسته ای ختم شود. و همچنین واضح است که غرب برای ورود به جنگ باید آن «ارزش‌هایی» را قربانی کند که برای توجیه جنگ به کار رفته است، بیش از هر چیز آزادی بیان و دموکراسی. 

زیرا  برداشتن چنین قدمی در ویرانی به سختی می تواند برای مردم خوشایند باشد، حتی اگر به پروپاگاندای رسانه ای همچنان ادامه دهیم.  

«حقیقت فقط به همان اندازه پیروز است که ما غالب باشیم. عقل تنها در صورتی پیروز می شود که عاقل پیروز شود.» – با تکیه بر خردورزی برتولت برشت، اکنون باید ما در مخالفت با ائتلاف تانک و بمب‌افکن که بخش‌هایی از نخبگان حاکم آن را ایجاد کرده اند، با ایجاد ائتلافی بزرگی از انسان های معقول به مبارزه بپردازیم و آن را به چالش بکشیم.

این ائتلاف باید صدای بسیاری را رساتر کند و از خود مقاومت نشان دهد – در محل کار، در رسانه‌ها، در پارلمان و در خیابان!