پیستوریوس راه را برای تانک های لئوپارد به اوکراین هموار می کند.

به گفته کارشناسان نظامی آمریکا، در حال حاضر تحویل تانک های آبرامز آمریکایی به اوکراین چندان منطقی نیست. در مورد تامین تانک های لئوپارد هم همینطور. با این حال، از نظر سیاسی، هدف تشدید تنش طولانی کردن جنگ ناتو علیه روسیه است. در آستانه نشست رامشتاین، بوریس پیستوریوس نشان داد که آلمان در آنجا همکاری خواهد کرد.

توسط راینر روپ
منتشر شده در رسانه های روسیه
ترجمه سیما صابری برای مجله هفته

برخی از ناظران بین المللی و مخالفان جنگ نیابتی آمریکا و ناتو در اوکراین علیه روسیه ممکن است امیدهای واهی به انتصاب بوریس پیستوریوس به عنوان وزیر دفاع جدید آلمان داشته باشند.
از آنجایی که او به عنوان وزیر کشور تجربه مسائل امنیتی را دارد، به عنوان مثال حدس می زنند که در رابطه با تشدید جنگ اوکراین با تحویل سلاح های سنگین آلمان – مانند تانک لئوپارد – بلکه به توصیه افسران خود گوش می دهد.
بسیاری از افسران آلمانی با همتایان آمریکایی خود موافق هستند که تانک های لئوپارد در نظر گرفته شده برای اوکراین و همچنین تانک های آبرامز آمریکایی و خودروی جنگی پیاده نظام بردلی آمریکا به دلیل دکترین عملیاتی این ماشین های جنگی و بسیاری از جنبه های فنی برای میدان نبرد اوکراین در دونباس نامناسب هستند.
کارشناسان نظامی ایالات متحده اظهارات مختلفی کرده اند مبنی بر اینکه ایده ارسال تانک های آبرامز با موتورهای توربین گازی پیچیده، با هزینه تعمیر و نگهداری بالا و موتورهای بسیار پر مصرف که در اوکراین قابل سرویس نیستند، چه برسد به تعمیر ایده خوبی نیست.
جدای از آن، به ماه ها آموزش و یادگیری فرآیندهای پیچیده سیستم های فنی بسیار حساس نیاز است، آنهم برای کاراموزان اوکراینی که باید از زمینه های فنی پیشرفته ای برخوردار باشند.
ظاهراً اینها دلایلی هستند که امتناع پنتاگون از ارسال تانک های آبرامز به اوکراین را توضیح می دهند.
شاید دلیل قانع‌کننده‌تری برای تردید پنتاگون وجود داشته باشد، زیرا تانک آبرامز می‌تواند در دستان سربازان اوکراینی تنها به یک قوطی حلبی دیگر در تبدیل شود که حتی با ساده‌ترین سلاح‌های روسی نابود میشوند.
این امر نه تنها به اعتبار ارتش ایالات متحده لطمه می زند، بلکه به مدل تجاری ایالات متحده در زمینه صادرات تسلیحات در سراسر جهان نیز آسیب جدی وارد می کند، زیرا آبرامز هنوز برای بسیاری از خریداران بالقوه در بالای لیست خرید قرار دارد.
این تردید ایالات متحده در مورد تانک آبرامز برای تعلل‌گران آلمانی، به‌ویژه صدراعظم اولاف شولتس، در مورد لئوپارد هم صدق میکند.
زیرا تابحال آنها توانستند پشت آمریکا پنهان شوند – با این استدلال قانع کننده که تاکنون هر گام (تشدید درگیری) همیشه با هم تصمیم همه اعضا گرفته شده است و این گام مهم فقط با همکاری و همدستی آمریکا انجام می شود.
در چند روز و هفته گذشته، بدنام‌ترین جنگ طلبان علیه این موضع چه در داخل و چه در خارج بسیج شده اند تا بر شولتس فشار بیاورند.
این فشار همچنین شامل گزارش هایی است مبنی بر اینکه اوکراین ممکن است نتواند در برابر حمله احتمالی روسیه در بهار مقاومت کند. گاهی اوقات این نوا هم بگوش میرسد که این لحظات تعیین کننده‌ای در جنگ است.
اگر اوکراین واقعاً سقوط کند، سیاست‌گزاران آلمانی را می‌توان به خاطر به تاخیر انداختن، مماشات، کاهش سرعت و آرام کردن در هر سطحی از تشدید، مقصر دانست.
این سیاست قبلاً به اعتبار آلمان در میان متحدانش لطمه زده است، که منظور از متحدان بیش از هر چیز روس‌ستیزان در لهستان و کشورهای بالتیک است.
این گزارش ها به طور هیستریک می گویند که یک فاجعه نظامی برای اوکراین می تواند منجر به از دست دادن آشکار و دائمی اعتماد به آلمان در میان متحدان ناتو شود.
بنابراین، جنگ‌افروزان امیدوارند که بتوانند شولتس و وزیر دفاع جدیدش پیستوریوس را امروز در رامشتاین در مسیر قرار دهند و تحویل تانک‌های اصلی نبرد لئوپارد را آزاد کنند.
خود پیستوریوس در اخبار دیشب تلویزیون آلمان روز پنج‌شنبه گامی قاطع برداشت تا راه را برای جنگ‌افروزان باز کند و استدلال قبلی شولتس مبنی بر اینکه هر گام تشدید تنش باید با ایالات متحده هماهنگ شود را کمی ملایمتر نشان داد. بر این اساس، پیستوریوس در کانال یک حکومتی وجود چنین ارتباطی را رد کرد:
به گفته بوریس پیستوریوس، وزیر دفاع جدید آلمان، «تحویل تانک‌های «لئوپارد» آلمان به اوکراین وابسته به تحویل همزمان تانک‌های جنگی آمریکایی به این کشور نیست.
سیاستمدار سوسیال دموکرات می گوید: «من از چنین ارتباطی آگاه نیستم.»
وقتی از او پرسیده شد که آیا آلمان تانک‌های جنگی را بدون همکاری ایالات متحده نیز تامین خواهد کرد، گفت که اولاف شولتس صدراعظم در حال حاضر با جو بایدن، رئیس‌جمهور آمریکا در این مورد صحبت می‌کند.
تاکنون از مکالمات و نامه‌های ارسالی خوانندگان در رسانه ها می‌توان دریافت که بسیاری از شهروندان آلمانی، از جمله رای‌دهندگان که حزب سوسیال دموکرات را هم انتخاب نمی‌کنند، نگرش مردد صدراعظم را به موضوع تحویل تانک «واقعاً مفید» می‌دانند.
برخی نیز آن را تلاشی برای «نیفتادن به دام به آمریکایی ها» می دانستند.
تقاضای شولتس مبنی بر اینکه ایالات متحده باید ابتدا تحویل تانک آبرامز را اجرائی کند، مانع از آن می‌شود که بعداً آلمان به عنوان تنها مقصر تشدید تنش و پیامدهای بالقوه فاجعه‌بار شناخته شود.
سوال این است که آیا شولتس واقعاً پس از اینکه پیستوریوس دمش را دیده است، واقعاً به موضع خود پایبند خواهد ماند یا خیر و احتمالاً می توان پاسخ آن را در بیانیه های مطبوعاتی نشست امروز رامشتاین یافت.