بی فردایی

ای که هر انسان بنالد از ستم های شما
گم شو از پهنای قدرت، اُف به مٲوای شما

در صدایت لرزش بال توهم، پر تنش
سایه های تیرگی دارد ز سودای شما

آیه هایی که زمانی زنده بودند و رسا
مرده اند اِی بی خبر در زیر پاهای شما

گوش ما آندم که بنیوشید آوایی ز عِلم
جلوه ای از مرگ آیه، جوف سیمای شما

آیه هایی که بجز قتل و شکنجه، بی پیام
از پیام عاطفه خالی است دنیای شما

کهنه اندیشی ز آیین شما آکنده شد
همچنان خالی ز «پویا»یی است فردای شما

مسعود دلیجانی