در دوران مبارزات انتخاباتی، از جرمی کوربین به عنوان یک امید بزرگ برای بریتانیا نام برده میشد.
«اوه، جرمی کوربین» دوستدارانش او با ترانه موفق The White Stripes» «Seven Nation Army نام او را فرا می خوانند.

نوشته سوزان ویت اشتال – یونگه ولت

پس از دهه‌ها سلطه دوران تاریک سیاسی تاچریسم و بلریسم، طبقه کارگر بریتانیا پر توان و تحت رهبری او بازگشته بود. او افتخار می کرد که می تواند بسیاری از مردمی را که قبلاً هرگز به سیاست علاقه مند نبودند را بسیج کرد.
رهبر وقت حزب کارگر در سخنرانی برای ده‌ها هزار جوان بویژه در جشنواره گلستونبری ۲۰۱۷ گفت: «آنها (کارگران و جوانان) معتقدند که ما واقعاً چیزی برای ارائه به آنها داریم.»
مستند The Big Lie که داستانی باور نکردنی را که با انتخاب جرمی کوربین به عنوان رهبر حزب کارگر در سال ۲۰۱۵ در بریتانیا آغاز شد، را تعریف میکند: « انتخاب او اعلان جنگ علیه طبقه حاکم بود». در آن زمان نیم میلیون بریتانیایی به این حزب پیوستند.
کریستوفر ریوز، فیلمساز می گوید: «جنبش توده ای شکل گرفته بود که هیچ کس انتظارش را نداشت. «این همچنین آغاز بزرگترین حرکت افترا و فریبکاری سیاسی قرن بیست و یکم بود.»
این مستند ۸۰ دقیقه ای نگاهی به مهمترین رویدادهای قبل از آغاز این توطئه دارد:
نخبگان و محافظه‌کاران آن‌ها به شعار کوربینیستی «برای اکثریت مردم، نه برای تعداد اندکی!» به شدت آلرژیک واکنش نشان دادند.
هنگامی که کوربین، یک فعال پرسابقه در اتحادیه کارگری و جنبش‌های صلح، مخالفت رادیکال خود را با سلاح‌های هسته‌ای اعلام کرد، تشکیلات توطئه گر گروه رسانه‌ای خود را برای پروپاگاندا به راه انداخت:
دیلی میل با تیتر «خائن» به کوربین برچسب خبرچینی برای سازمان اطلاعات شوروی سابق یا کا گ ب را زد.
روزنامه جنجالی سان ادعا کرد که او با جهادی‌ها هم‌پیمان است – رهبر حزب کارگر به‌طور سیستماتیک در افکار عمومی بریتانیا به‌عنوان تهدیدی برای امنیت ملی به تصویر کشیده شد.
هنگامی که کوربین در انتخابات عمومی ۲۰۱۷ با وجود همه فریبکاری ها، توطئه ها و افتراها به نتیجه‌ای عالی رسید و به فاصله بسیار کمی از ورود به داونینگ استریت بازماند، ضربه‌ای ویرانگر وارد شد:

شبکه وسیعی از نومحافظه‌کاران و دیگر راست‌گرایان حزب کارگر، که از همان ابتدا نقش مرگباری را علیه رهبر حزب خود بازی کردند، با کمک شدید محافظه‌کاران و راست‌گرایان، از جمله ترامپیست‌ها و صهیونیست‌های تندرو، سنگین‌ترین اسلحه های تبلیغاتی را راه اندازی کردند:
کوربین که همیشه در دفاع از فلسطین پیشقدم بود و کنار فلسطینیان مظلوم ایستاده بود، با یک کمپین توهین آمیز بی سابقه از اتهامات ساختگی تا مضحک یهودی ستیزی سرنگون شد.
کارزار انتخاباتی او در سال ۲۰۱۹ در دریایی از سخنان کینه توزانه، دروغ‌ها و ترور شخصیت غرق شد و با شکست تمام شد – حزب کارگر ۵۹ کرسی را از دست داد. کوربین مجبور به استعفا شد و حتی از حزب اخراج شد.
جناح راست کارگر مسئولیت نوکری برای طبقه حاکم را به عهده گرفت، این منجر به نتیجه‌گیری دلخراشی شد که اندرو موری، مشاور سابق کوربین، در دروغ بزرگ به آن اشاره کرده است: «دیگر نیازی به استفاده از تانک در خیابان ها نبود.»
جکی واکر، نایب رئیس سازمان مردمی Momentum که در سال ۲۰۱۵ به طور خاص برای حمایت از کمپین های انتخاباتی کوربین تأسیس شد، میگوید: «کودتا – که «کایر استارمر» جانشین کوربین در این توطئه نقش کلیدی ایفا کرد – که در نهایت «تنها یک معنا و هدف داشت.»: » نابودی سوسیالیسم «

علاوه بر موری و واکر، سایر نمایندگان سرشناس جناح چپ کارگر نیز در این فیلم نظر خود را ارائه کردند – همچنین با تحلیل‌های (خود) انتقادی، مانند کریس ویلیامسون، وزیر سابق کابینه در سایه کوربین، وهمچنین کن لوچ کارگردان معروف انتقادی سینمای بریتانیا.
همینطور گراهام باش و دیگر اعضای سازمان «صدای یهودی برای حزب کارگر» که در سال ۲۰۱۷ تأسیس شد و در معرض حملات تهاجمی شدیدی قرار گرفت و بازیگر و کمدین Alexei Sayle به عنوان یک گوینده و مفسر در این فیلم همکاری می کند.
«دروغ بزرگ» محصول گروه «پلتفرم فیلمز» از لندن است که بیش از ۴۰ سال است که به تولید فیلم های مستند، به عنوان مثال برای چپ های اتحادیه کارگری و «کتابخانه یادبود مارکس» پرداخته و آنها از وقایع نگاران مهمترین اعتصاب بزرگ معدنچیان ۱۹۸۴-۱۹۸۵ به شمار می‌ایند.

در ۱۵ ژانویه، یونگه ولت و مجله فرهنگی ملودی و ریتم میزبان اولین نمایش جهانی فیلم «دروغ بزرگ» در سینمای بابل در برلین-میته خواهند بود (گزیده هایی از آن روز قبل از نمایش در کنفرانس بین المللی روزا لوکزامبورگ) نمایش داده می شود.
این فیلم در به زبان اصلی با زیرنویس آلمانی نمایش داده می شود.
پس از اجرا، میزگردی با جکی واکر و سایر مهمانان هیجان انگیز برگزار می شود.