«جنگجوی محبوب»

نویسنده: راینر ورنینگ
مبارزه آزادیبخش ضد استعماری
«جنگجوی محبوب»

خیانت طبقاتی، تحولات انقلابی و ایده یک تروریست تمام عیار: مراسم فوت خوزه ماریا سیسون

نویسنده: راینر ورنینگ
منتشر شده در یونکه ولت، ترجمه مجله هفته.

راینر ورنینگ به همراه خوزه ماریا سیسون کتاب‌های «انقلاب فیلیپینی» «نمایی از درون» (۱۹۹۳) و «یک زندگی در مقاومت» (۲۰۱۹) را منتشر کرد. در اوایل دهه ۱۹۷۰، «آمادو گوئررو» (جنگجوی محبوب) به مظهر تحولات انقلابی برای فعالان اجتماعی مترقی و چپ در فیلیپین تبدیل شد.

این نوم گره جوزه ماریا سیسون – که دوستانش با نام «کا جوما» به انگلیسی: رفیق جوما می شناسند – بود که در ۱۶ دسامبر در سن ۸۳ سالگی در تبعید در هلند در اثر نارسایی قلبی درگذشت.
در ۲۷ دسامبر، بقایای پیکر مردی که نامش بیش از نیم قرن اثری تاثیر گذار داشت و به علامت تجاری چپ‌ها و انقلابیون در سراسر جهان تبدیل شد، در اوترخت سوزانده شد.
یک چیز از قبل مشخص است: خوزه ماریا سیسون، با نام مستعار آمادو گوئررو، مدت‌ها پس از مرگش شناخته شده باقی خواهد ماند و الهام‌بخش همه کسانی است که به دموکراسی، خودمختاری، عدالت و سوسیالیسم با چهره انسانی متعهد هستند خواهد ماند.
برای شخصی مانند سیسون که از خانواده ای متمول با ریشه های چینی می آمد، اولین گام ضروری برای سیاسی شدن قبل از هر چیز به معنای یک چیز بود: خیانت به طبقه خود.
تصمیمی آگاهانه که قبل و بعد از او توسط افراد مشابه نیز گرفته شده است.
هر کسی که حتی تا حدودی با تاریخ فیلیپین آشنایی داشته باشد، به راحتی می‌فهمد که فقر، ظلم و استثمار افسارگسیخته در فضای خشونت دولتی با سیستم قضایی که صرفاً در راستای منافع حاکمان عمل می‌کند، هر ذهن حساسی را به این کار وسوسه می‌کند. وسوسه برای که موضع شفافی اتخاذ کند:
کنار آمدن با داده طبیعی و شرایط موجود یا مبارزه مداوم برای وادار کردن شرایط به طریقی که از «رقصیدن» به معنای مارکسی آن حاصل میشود.
سیسون گزینه دوم را انتخاب کرد. او که ذاتاً با استعداد بود و از هوش فراوان برخوردار بود، در همان ابتدا موفق شد سری در میان همکلاسی ها و همقطاران خود درآورد و جایگاه‌های مدیریتی و سازماندهی را به خود اختصاص دهد.
نقش او به عنوان بنیانگذار Kabataang Makabayan (جوانان ملی گرا یا میهن پرست) در پاییز ۱۹۶۴ در اینجا شایسته ذکر ویژه است.
او به عنوان یکی از اعضای حزب کمونیستا پیلیپینا (PKP)، به طور فزاینده ای با کادرهای ارشد این حزب زاویه پیدا کرد و آنها را به خیانت و در نهایت به تجدیدنظرطلبی متهم کرد.
منطقا  حزب در ۲۶ دسامبر ۱۹۶۸ خود را دوباره تشکیل داد – آنهم بر اساس مائوئیسم و با سیسون به عنوان رئیس موسس آن.
این حزب کمونیست فیلیپین (CPP) با سازمان چریکی خود، ارتش نوین خلق  (NPA)، که سه ماه بعد ظهور کرد، اکنون یکی از طولانی‌ترین مبارزات آزادی‌بخش جهان را رهبری می‌کند.
در اوایل دهه ۱۹۷۰، آمادو گوئررو کتاب «جامعه و انقلاب فیلیپین» (جامعه و انقلاب فیلیپینی – به طور خلاصه: PSR) را نوشت، نسخه فیلیپینی «انجیل مائو» از زمان انقلاب فرهنگی در جمهوری خلق چین.
این اثر که در سال ۱۹۷۳ توسط این نویسنده به چندین زبان (از جمله آلمانی) ترجمه شد، یک نسل کامل را سیاسی و رادیکالیزه کرد که از تحلیل‌هایش مهمات لازم علیه رژیم حاکم بر فیلیپین را به‌دست آورد.

و این رژیم هم به شدت به آنها پاسخ داد: در سپتامبر ۱۹۷۳، فردیناند مارکوس، دیکتاتور وقت، پدر رئیس جمهور فعلی، حکومت نظامی را در سراسر ایالت جزیره اعمال کرد. یکی از دلایل اصلی این امر:
به گفته مارکوس: هدف توقف «براندازی کمونیستی» بود.
اما دقیقاً در دوران حکومت نظامی، که قانوناً تا اوایل سال ۱۹۸۱ ادامه داشت، طبق گزارش‌های اطلاعاتی ایالات متحده، ارتش نوین خلق به «سریع‌ترین جنبش چریکی در حال رشد» در جهان  تبدیل شد.

در همین حال، سیسون مدتها بود که توسط حاکمان کشورش دشمن شماره یک کشور اعلام شده بود و بعدها در خارج از کشور (ایالات متحده آمریکا و اتحادیه اروپا) به عنوان یک تروریست ژنرال آرمانگرا معرفی شد.
انگی که به خاطر انعطاف ناپذیری اش تا آخرین نفس ادامه داشت – با وجود تقریباً نه سال زندان (۱۹۷۷ تا بهار ۱۹۸۶)و با وجود تمام سالهایی که از سال ۱۹۸۷ در هلند در تبعید گذراند، جایی که او فقط به عنوان یک پناهجو در اوترخت از وضعیت اقامتی ناپایداری برخوردار بود و فقط تحمل میشد.
از آنجا او در کنار جولیتا دی لیما، شریک جنگی و شریک زندگی خود، به عنوان مشاور ارشد جبهه ملی دموکراتیک فیلیپین (NDFP) عمل کرد.

جبهه ملی دموکراتیک فیلیپین یک اتحاد سیاسی مخفی و زیر زمینی است که از سال ۱۹۷۳ وجود داشته است. علاوه بر CPP/NPA، بیش از ده ها سازمان دیگر نیز به آن تعلق دارند و تا سال ۲۰۱۷ رسماً مذاکرات صلح را با دولت ها در مانیل انجام داد.

راینر ورنینگ به همراه خوزه ماریا سیسون کتاب‌های «انقلاب فیلیپینی» را منتشر کرد. نمایی از درون» (۱۹۹۳) و «یک زندگی در مقاومت» (۲۰۱۹)