حکم علیه معاون رئیس جمهور آرژانتین

نویسنده: فولکر هرمزدورف
یونگه ولت
ترجمه حمید علوی

این باور واقعی که هرکس در انتخابات پیروز شد، لزوماً صاحب قدرت نیست، بار دیگر با حکم علیه کریستینا فرناندز دی کرشنر، معاون رئیس جمهور آرژانتین تأیید شد.
اگر پی از پیروزی نیروهای مترقی ساختارهای قدیمی و روابط و ساختارهای مالکیت همچنان سر جای خود باقی بمانند، بازگشت راستگرایان اغلب به ساختارهای تنها دیر و زود خواهد داشت ولی سوخت و سوز ندارد.

پس فایده ای ندارد که بسیاری از سران دولت و دولت آمریکای لاتین اکنون این حکم را به عنوان انگیزه سیاسی محکوم می کنند.
آلبرتو فرناندز، رئیس‌جمهور آرژانتین، اولین کسی بود که از محاکمه معاونش انتقاد کرد و آن را صحنه‌ای از قضات «که در خدمت محافل قدرت هستند» خواند.
رئیس دولت مکزیک، آندرس مانوئل لوپز اوبرادور، گفت که او شکی ندارد که کرشنر «قربانی انتقام و رذالتی ضد دموکراتیک که مشخصه محافظه کاران است شده است.»
روسای جمهور سابق ارنستو سامپر (کلمبیا)، اوو مورالس (بولیوی) و دیلما روسف (برزیل) اظهارات مشابهی را بیان کردند و پرونده رئیس جمهور آینده برزیل لوئیز ایناسیو لولا داسیلوا را به یاد آوردند که بر اساس اتهامات اثبات نشده و قضاوت های سیاسی خودسرانه از سمت خود برکنار شد.
در اکوادور، جناح راست با احکام ساختگی علیه رئیس جمهور سابق جناح چپ، رافائل کورئا و معاونش خورخه گلاس، موفق به انجام این کار شد.
تلویزیون آمریکای لاتین تله‌سور گفت: امروز گلوله های ارتش آرژانتین تبدیل به حکم دادگاه شده است.
پابلو ایگلسیاس، معاون سابق نخست‌وزیر اسپانیا، بر سیاق کارل مارکس، که قوه قضاییه را ابزار حاکمان برای حفظ قدرت خود در مبارزه طبقاتی توصیف کرد، اظهار داشت که پرونده کرشنر «مبارزه بین قوه قضاییه و دموکراسی» است.
علیرغم رد یکصدا در اردوگاه مترقی حکمی که توسط رئیس جمهور هندوراس شیومارا کاسترو هم به عنوان «حمله قانونی» توصیف شده است، اما راستگرایان آرژانتینی یک گام بزرگ به هدف خود برای تضعیف دولت و حذف کرشنر، مهمترین نماینده جنبش پرونیست، از مناصب سیاسی آینده نزدیک شده‌اند.

در آمریکای لاتین، تاکتیک‌های قانون‌گذاری در کنار برانگیختن انقلاب‌های رنگی، به روش ترجیحی برای تلاش‌ها برای تغییر رژیم تبدیل شده است.
در آرژانتین و سایر کشورها، این موضوع فقط مربوط به بازگشت نخبگان اقتصادی ممتاز ملی نیست، بلکه به اهداف اقتصادی و ژئوپلیتیکی گروه‌ها و دولت‌های خارجی نیز مربوط می‌شود.
در دولت به رهبری فرناندز و کرشنر، آرژانتین برای پیوستن به کنفدراسیون کشورهای بریکس، که متشکل از برزیل، روسیه، هند، چین و آفریقای جنوبی است، درخواست داده است.
با پذیرش این کشور، نقش چین و روسیه در منطقه بیشتر تقویت خواهد شد. بنابراین، در حکم علیه کرشنر، سؤال «Cui bono؟» نیز باید در این زمینه مطرح شود.