آماده برای نبردهای آینده

بدون توجه به نتیجه انتخابات: اتحادیه های بزرگ ایتالیا مطالبات خود را مطرح می کنند و برای تظاهرات بسیج می شوند.

نوشته الکس فاوالی
یونگه ولت
ترجمه مینا صابری

آنها تا جایی که امکان دارد از تبلیغات و مبارزات انتخاباتی دوری می کنند.
آنچه در ابتدا ممکن است به نظر یک اقدام اعتراضی از سوی اتحادیه ها بیاید، ممکن است به یک حرکت سیاسی هوشمندانه تبدیل شود.

با توجه به اینکه اگرچه محتوای خواسته های آنها به ندرت با برنامه های احزاب مربوطه همپوشانی دارد، آنها به زودی باید با یک دولت جدید پای میز مذاکره و مبارزه صنفی بنشینند.
و نبودن یک چپ قوی در صحنه مبارزه واقعی سیاسی، بسیاری از کارگران احتمالاً به Fratelli d’Italia فاشیست جورجیا ملونی رای خواهند داد.
بر اساس محاسبات سیاسی اتحادیه‌های کارگری، احتمالاً با عدم موضع‌گیری آنها، آزادی عمل اتحادیه ها برای مذاکره با دولت جدید افزایش می‌یابد.

در همان زمان، سه فدراسیون بزرگ اتحادیه‌های کارگری CGIL، CISL و UIL – بدون توجه به نتیجه انتخابات این یکشنبه – از برگزاری تجمعات در ۸ و ۹ اکتبر در «میادین» بزرگ کشور خبر دادند.
هدف از این کار جلب توجه دولت تازه منتخب به نگرانی های جدی و حیاتی ایتالیایی ها است.
با توجه به شرایط بحرانی کنونی، حتی شکست انتخاباتی جناح راست نیز نباید باعث شادی شود.
«درباره نکات ما می‌توان با همه مذاکره کرد.»
مائوریتزیو لندینی، دبیر کل سازمان جبهه چپگرایان CGIL، روز چهارشنبه در مصاحبه ای برای برنامه سیاسی «آگورا» گفت: ما از نکات و خواسته هایمان منحرف نمی شویم.
لندینی تاکید کرد که مطالبات مربوط به «مشکلات جدید» نیست، بلکه علائم پیشرفته بیماری یک سیاست نادرست است.

اتحادیه ها خواستار «بازگرداندن ارزش به کار» هستند، به همین دلیل است که افزایش فوری دستمزد اولویت اصلی CGIL است.

به گفته لندینی، همه اتحادیه های اروپایی باید طی چند سال آینده متحد شوند تا برای افزایش دستمزد در سطح اتحادیه ها مبارزه کنند.

با توجه به بازار داخلی اتحادیه اروپا، تنها فضای محدودی برای مانور در سطح ملی وجود دارد.
CISL، از سوی دیگر، یک برنامه دوازده ماده ای دارد که تنها در جزئیات با خواسته های سایر اتحادیه ها متفاوت است: علاوه بر بسته کمکی برای شهروندان، خانواده ها و شرکت ها (برای تأمین مشاغل موجود) که قرار است به سرعت اجرا شود، نوسازی سریع زیرساخت انرژی مورد نیاز است که باید با مالیات بر سود تأمین مالی شود.

سقف انرژی برای خانوارهای خصوصی و حداقل مالیات برای شرکت های چند ملیتی نیز باید در اسرع وقت اجرایی شود.

علاوه بر این، مالیات بر ارزش افزوده کالاهای مختلف برای مصرف کنندگان قرار است به طور موقت کاهش یابد.

در بلندمدت، CGIL، CISL و UIL اصلاح مالیات و حقوق بازنشستگی، «لغو بیکاری و فقر مستمر در بخشی از جامعه» و سرمایه گذاری عمیق در انرژی های تجدیدپذیر را هدف دارند.

حضور زنان و جوانان در بازار کار نیز باید ترویج شود. برای این منظور، اصلاحاتی در نظر گرفته شده است که نه تنها ایمنی فیزیکی در محل کار را تضمین کند – فقط در سال ۲۰۲۲ ایتالیا در حال حاضر ۶۰۰ مرگ ناشی از کار را ثبت کرده است – بلکه امنیت قراردادها را نیز تضمین می کند.
اتحادیه‌ها علیرغم بی‌طرفی خود اعلام‌شده، موضع روشنی در مورد اصلاحات مالیاتی اتخاذ می‌کنند و در مخالفت با وضع مالیات ثابت «غیرقانونی» و تغییر کلی در قانون اساسی متحد هستند. – دو نکته که در برنامه اقتصادی برندگان احتمالی انتخابات Fratelli d’Italia جایگاهی مرکزی را اشغال کرده‌اند.

اگر ملونی واقعاً روز یکشنبه نخست وزیر ایتالیا شود، دولت او باید روی مقاومت قاطع اتحادیه های کارگری حساب کند.
در بهترین حالت، این می‌تواند تأثیر عمده‌ای بر سیاست‌های کاری آنها داشته باشد، اما حداقل به آنها یادآوری می‌شود که اتحادیه‌ها بخش اساسی یک دموکراسی کارآمد باقی می‌مانند.

در هر صورت، به نظر می رسد اتحادیه های کارگری نسبت به بسیاری از سیاستمدارانی که در حال حاضر مست از کمپین انتخاباتی هستند، از وضعیت متزلزل دموکراسی ایتالیا آگاه ترند.
لندینی روز چهارشنبه گفت: «این یک لحظه پویا است که در آن همه چیز تغییر می کند.»او بزرگترین تهدید را در شکاف جدی بین دنیای کار و سیاست می بیند. این را از مشارکت بسیار کم رای دهندگان به راحتی می توان فهمید.

ما باید در بازیابی اتحاد و همبستگی در دنیای کار موفق شویم. لندینی می‌گوید: «این لحظه است که بالاخره باید دوباره به حرف‌های کارگران گوش کنیم».