چین همچنان پیشتاز در جهان.

جمهوری خلق در استفاده از منابع انرژی تجدیدپذیر رتبه اول را در جهان به خود اختصاص داده است. با وجود آنکه بالاترین رشد، انتشار گاز کربنیک.
نوشته یورگ کروناور
یونگه ولت
ترجمه مینا صابری
مجله هفته

پنج سال پیش، مرکز مطالعات استراتژیک و بین‌المللی واشنگتن (CSIS) – بدون شک علاقه خاصی نسبت به پکن ندارد – عنوانی را در مورد «رهبری جهانی انرژی‌های تجدیدپذیر چین» نوشت: «شرق سبز است». اندیشکده ایالات متحده اعلام کرد که جمهوری خلق چین در آن زمان هم “بزرگترین تولید کننده انرژی باد و خورشیدی در جهان” بود.

علاوه بر این، بیش از هر کشور دیگری در استفاده از منابع انرژی تجدیدپذیر سرمایه گذاری می کند. و همه چیز نشان می‌دهد که این موضوع همچنان ادامه خواهد داشت، که چین همچنان در مورد انتقال انرژی – حداقل در ارقام مطلق – شماره یک بدون هیچ مناقشه ای خواهد بود.
نسبت رشد بالا
پنج سال بعد، تحولات کنونی در بازارهای جهانی انرژی فرصتی است برای بررسی پیش‌بینی مرکز مطالعات استراتژیک و بین‌المللی واشنگتن می‌دهد.
داده‌های کنونی تأیید می‌کنند: جمهوری خلق در واقع هنوز رهبر جهان در مورد انرژی‌های تجدیدپذیر است.
نه تنها این که هنوز هم بیشترین مقدار انرژی را از منابع تجدید پذیر دریافت می کند. طبق گزارش آژانس بین المللی انرژی (IEA)، چین در سال گذشته ۴۶ درصد از رشد جهانی انرژی های تجدیدپذیر را به خود اختصاص داده است.
این کشور در سال ۲۰۲۱، ۱۳۴.۸ گیگاوات (گیگاوات) ظرفیت به موجودی خود اضافه کرده بود که با وجود آنکه به اندازه سال قبل یعنی ۲۰۲۰ (۱۳۷.۷ گیگاوات) نیست، زیرا یارانه های خاصی منقضی شده بودند، اما همچنان به طور قابل توجهی بیشتر از اتحادیه اروپا (۴۷ گیگاوات) و ایالات متحده (۳۶.۲ گیگاوات) است.
برای سال‌های ۲۰۲۲ و ۲۰۲۳ نیز، آژانس بین‌المللی انرژی پیش‌بینی می‌کند که این کشور ۴۵ درصد از رشد جهانی تولید انرژی از منابع تجدیدپذیر را به خود اختصاص دهد.
همچنین اگر بخواهد پکن به هدف خود در تولید حداقل ۱۲۰۰ گیگاوات از انرژی های بادی و خورشیدی تا سال ۲۰۳۰ دست یابد، نیاز به یک رشد قوی میباشد.
تنها در سال جاری، قرار است سیستم‌های خورشیدی با ظرفیت حدود ۱۰۸ گیگاوات ساخته شوند – بیش از دو برابر سال ۲۰۲۱ (۵۳ میلیارد گیگاوات). فعالیت‌های آلمان در مقایسه با این ارقام کاملاً ضعیف به نظر می‌رسند:
طبق گزارش آژانس بین المللی انرژی، آلمان در سال گذشته ظرفیت سیستم های خورشیدی خود را با پنج گیگاوات افزایش داد و در مجموع به ۵۸ گیگاوات رسیده.
اگر ظرفیت های انرژی بادی را اضافه کنید، آلمان در حال حاضر ۱۲۲ گیگاوات در سال تولید میکند. در مقایسه چین ۶۳۵ گیگاوات تولید می کند. و با نرخ فعلی توسعه، هدف ۱۲۰۰ گیگاوات می تواند قبل از سال ۲۰۳۰ محقق شود.
البته باید در نظر داشت که مصرف انرژی جمهوری خلق به طور قابل توجهی بالاتر از آلمان است، به همین دلیل است که با وجود حجم عظیم تولید، سهم انرژی های تجدیدپذیر در کل تولید برق همچنان کمتر از جمهوری فدرال آلمان است.
اگرچه ۲۹ درصد از برق چین در سال گذشته از خورشید و باد تولید شد – کمی بیشتر از میانگین جهانی (۲۸ درصد) – این مقدار هنوز کمتر از سهم انرژی های تجدیدپذیر در تولید برق در آلمان (۴۰ درصد) بود.

همچنان زیر پوشش ذغالسنگ
این به نوبه خود به این معنی است که چین هنوز به شدت به سوخت های فسیلی وابسته است – بیش از همه به این دلیل که مصرف انرژی با رشد اقتصاد و رفاه فردی به طور مداوم در حال افزایش است.
در سال گذشته مصرف برق در کشور با جمعیت ۱.۴ میلیاردی ده درصد افزایش یافت که بیشتر از تولید برای مصرف اقتصادی (۸.۴ درصد).
با وجود گسترش سریع تولید انرژی از منابع تجدیدپذیر، پکن همچنان مجبور بود سال گذشته بیش از نیمی از مصرف برق اضافی خود را با زغال سنگ پوشش دهد.
در نتیجه، چین همچنان بزرگترین تولید کننده گازهای گلخانه ای مخرب آب و هوایی است.
طبق گزارش آژانس بین‌المللی انرژی، بیش از ۱۱.۹ میلیارد تن، سهم جهانی این کشور در سال ۲۰۲۱ به ۳۳ درصد افزایش یافت.
اتفاقاً جمهوری خلق در تولید سیستم های استفاده از انرژی های تجدیدپذیر نیز پیشتاز است. در حال حاضر حدود دو سوم سلول های خورشیدی مورد استفاده در سراسر جهان از چین می آیند.
سهم چین در بازار جهانی ویفر، یک محصول میانی مهم، حدود ۹۵ درصد است.
هفت تا از ده تولیدکننده بزرگ ماژول خورشیدی، از جمله سه تولیدکننده برتر، در جمهوری خلق مستقر هستند.
علاوه بر این، هفت کارخانه از ده تولیدکننده بزرگ توربین‌های بادی در جهان چینی هستند که در رده بندی تولید کنندگان در سطح جهانی در رده های دوم و چهارم قرار دارند.