پوتین و اردوغان در تهران
نوشته یورگ کروناور
منتشر شده در یونگه ولت
ترجمه مجله هفته

این سفر به نوعی مقابله با سفر اخیر جوزف بایدن رئیس جمهور آمریکا به خاورمیانه توصیف شده است: دیدار امروز ابراهیم رئیسی روسای جمهور ایران، ولادیمیر پوتین روسیه و رجب طیب اردوغان ترکیه.

این طبقه بندی درست است، اما تا آخر ماجرا هنوز خیلی راه است و به همه مشکلات فکر نشده.

بایدن ابتدا در اسرائیل و سپس در عربستان سعودی تلاش کرده بود تا در برابر ایران و روسیه صفوف خود را ایجاد کند.
علیه ایران با تلاش برای ارتقای همکاری بین اسرائیل و کشورهای عربی خلیج فارس؛ علیه روسیه با ترغیب کشورهای حاشیه خلیج فارس به روی آوردن به سیاست های تحریمی غرب یا حداقل ترغیب آنان از طریق توسعه تولید نفت خود برای رقابت با نفت روسیه.
در تهران، ایران و روسیه هر کدام به دنبال تقویت همکاری های بین المللی خود برای مقابله با تلاش های غرب برای منزوی کردن آنها هستند.

در اصل، هر دو حتی بیشتر به دنبال ایجاد یک اتحاد هستند، اما قطعاً ساختارهای این همکاری باید فراتر از غرب کهنه برود، آنها بدنبال مسیری هستند که آنها را به سوی جهانی که دیگر تحت سلطه قدرت‌های فراآتلانتیک نیست رهنمون شود.
در همین راستا است که سران سه کشور به طور گسترده درباره سوریه گفتگو خواهند کرد. آنها اکنون پنج سال است که این کار را انجام می دهند و با توافقات خود موفق شده اند چارچوبی را برای آنچه در سوریه اتفاق می افتد تعیین کنند – بین خودشان، آنهم بدون غرب، که منجر به این شده است که اکنون نفوذ غرب را به مناطق کوچکتر در شمال سوریه کاهش پیدا کرده است.
روز سه شنبه، تمرکز بر موضوع قصد ترکیه برای تهاجم چهارم به شمال سوریه قرار دارد.
تا این لحظه هنوز مشخص نیست که آیا ترکیه در نهایت با وجود مخالفت ایران، چراغ سبز برای حمله به کردها و شمال سوریه را دریافت خواهد کرد یا خیر.

این نیز به این دلیل است که ایران، روسیه و ترکیه در هدف پس راندن غرب متحد هستند، اما در عین حال اختلافات زیادی بین خود دارند.
از این نظر، این تصور که یک ضد اتحاد منسجم علیه قدرت های فراآتلانتیک در حال شکل گیری است کمی گمراه کننده است.
منافع روسیه و ایران در بخش انرژی به هیچ وجه یکسان نیست.
به عنوان مثال: اگر ایران بتواند تحریم های غرب را کنار بگذارد، آن قدر نفت می تواند وارد بازار جهانی شود که مسکو میتواند از تشدید تحریم های نفتی غرب بترسد.
چه باید کرد؟ شرکت نفت دولتی ایران و گازپروم اکنون قرارداد همکاری برای بهره‌برداری از دو میدان عظیم گاز طبیعی، مایع‌سازی گاز و هر چیز دیگری امضا کرده‌اند.
ایران اخیراً به دلیل کمبود فناوری برای تولید گاز به دلیل تحریم ها در تنگنا قرار گرفته است. گازپروم احتمالا می تواند در این زمینه به ایران کمک کند.
رضایت مندی از هر دو طرف؟
ایران احتمالاً تنها در صورتی قادر به صادرات گاز خود خواهد بود که تحریم‌ها علیه گازپروم مانعی در راه نباشد.
این برای روسیه مطلوب است، اما برای ایران نه.