«سوسیالیسم با ویژگی های چینی» چیست؟ بینش در مورد مدل اقتصادی چین

بنجامین نورتون، سردبیر Multipolarista، مدل سوسیالیستی چین را با اقتصاددان جان راس، کارشناس ارشد موسسه مطالعات مالی Chongyang در دانشگاه رنمین چین مورد بحث قرار داد.

راس از دانشگاهیان چپ غربی مانند دیوید هاروی انتقاد کرد که معتقد هستند اقتصاد چین سرمایه داری یا حتی نئولیبرالی است.

جان راس در این رابطه میگوید،«مدل چینی اصلاً ربطی به نئولیبرالیسم ندارد و به همین دلیل است که نتایج کاملاً متفاوتی به همراه آورده است.»

طبق معیارهای بانک جهانی، چین از سال 1978 تاکنون 850 میلیون نفر را از فقر نجات داده است. این بزرگترین خدمت به اشاعه حقوق بشر در همه جای جهان است.»

او یادآوری میکند: «در تمام تاریخ جهان هرگز چنین کاهش فقر وجود نداشته است. این رقم بیش از 70 درصد از کل انسان هائی را شامل میشود که در سراسر جهان از فقر خارج شده اند.
راس ادامه داد: «شما می توانید با نگاه کردن به بخش دولتی در اقتصاد چین به وضوح آن را در همه جا ببینید. بخش دولتی در اقتصاد چین حدود 40 درصد از سرمایه گذاری در چین را تشکیل می دهد. و این سرمایه گذاری دولتی بر تمام شرکت های بزرگ متمرکز است. بزرگ‌ترین شرکت‌ها در چین تا حد زیادی شرکت‌های دولتی هستند.»

«این بدان معناست که اقتصاد را می توان با افزایش و کاهش سطح سرمایه گذاری دولت مدیریت کرد. و اقتصاد اینگونه عمل می کند.»

«کلمه سوسیالیسم از کجا آمده است؟ او توضیح داد که این از «اجتماعی» کردن می آید. «البته، اقتصاد بسیار نابرابر در حال توسعه است. آن‌ها شرکت‌های بسیار بسیار بزرگ، یعنی بسیار اجتماعی‌شده‌ای دارند که قدرتمندترین، توسعه‌یافته‌ترین، و ممکن است بگوییم قله‌های غالب اقتصاد هستند و سپس به مزرعه های تک خانواده ای، مغازه های تک خانواده ای و غیره وجود دارند که چندان اجتماعی نیستند.»

راس خاطرنشان کرد: چین با اتحاد جماهیر شوروی متفاوت است. اتحاد جماهیر شوروی چیزی داشت که من آن را «اقتصاد مدیریت شده» می نامم. تمام جزئیات اقتصاد از قبل برنامه ریزی شده بود حتی قیمت ها نیز کنترل می شد.»
«چین این کار را نمی‌کند. روشی که چین اقتصاد خود را اداره می‌کند این است که سطوح سرمایه‌گذاری دولتی را بالا و پایین می‌برد.»

در اتحاد جماهیر شوروی، همه صنایع تحت مالکیت و اداره دولت بودند، «در حالی که چین آنچه را که مرکز فرماندهی اقتصاد نامیده میشود را در اختیار خود دارد، یا اگر می‌خواهید از اصطلاح مارکس استفاده کنید، اجتماعی‌ترین بخش‌های اقتصاد توسط دولت تسخیر شده است.

«به ویژه، این بدان معناست که در چین، دولت چین، صاحب بزرگترین شرکت‌ها است. عمدتاً بر بانک ها تسلط دارد. تمام بانک های بزرگ در چین دولتی هستند. زمین دولتی است. سیستم انرژی دولتی است. بزرگترین شرکت های تولیدی دولتی هستند.»

«اما دولت نمی‌خواهد و نباید تمام مغازه‌های کوچک گوشه‌ای، تک‌تک رستوران‌ها و غیره را تصاحب کند. در واقع، بدون دخالت دولتی کارآمدتر توسعه خواهد یافت.»
جان راس که قبلاً به عنوان مدیر سیاست اقتصادی شهردار لندن، کن لیوینگستون خدمت می کرد، همچنین در مورد خرابکاری علیه جرمی کوربین، رهبر جناح چپ حزب کارگر و چرخش حزب به راست صحبت کرد.

«اگر به وضعیت نگاه کنید، کاری که حزب کارگر با کوربین انجام داد، توهین آشکار و جعل علیه وی بود، اتهامات مضحکی مانند اینکه او یک یهودی ستیز است. راس تاکید، جرمی کوربین یک از پی گیرترین ضد نژادپرست های است که او می شناسد.

«این تصور که حزب کارگر به طور نهادی ضد یهود بود یا اینکه کوربین یهودستیز بود، یک توطئه مطلق بود.»

«و اکنون این اتفاق افتاده است که ما اکنون یک رهبری بسیار راست‌گرا در حزب کارگر داریم، من نگرانم زیرا این حمله به کوربین با موفقیت دفع نشده و عواقب بسیار وحشتناکی در پی داشته است.»