با تشکر از شما، سربازان شوروی

با تشکر از شما، سربازان شوروی

منتشر شده در زمان ما ارگان حزب کمونیست آلمان

مترجم: حمید علوی

مجله هفته

از تاریخ ۸ و ۹ می ۱۹۴۵، جهان یک امید داشته است – برای سربازان فداکار اتحاد شوروی مهم است که ما به مبارزه ادامه دهیم.

پیروزی بر فاشیسم آلمان در ۷۷ سال پیش به معنای رهایی بود، بیش از همه برای طبقات کارگر در تمام کشورهای تحت اشغال امپریالیسم آلمان. همه ارتش‌های درگیر جهان را از جنایت‌کارترین نسل امپریالیسم نجات دادند، اما ارتش سرخ به تنهایی دروازه‌های آزادی اجتماعی را برای مردم کشورهایی که آزاد کرده بودند باز کرد.

 برنامه جنگی امپریالیسم آلمان، ایجاد یک رژیم ترور مبتنی بر برده داری و کار اجباری را در برنامه ریزی کرده بود. قرار بود کل مردم نابود شوند. نابودی یهودیان اروپا به همان اندازه بخشی از برنامه امپریالیستی بود که نابودی خلق های اروپای شرقی. 

بر اساس این طرح ها، تا پایان جنگ برق آسا ‘Blitzkrieg’ در سال ۱۹۴۱ُ، تا ۴۰ میلیون شهروند شوروی باید یا به قتل میریدند و یا از گرسنگی می مردند، در حالی که بقیه ‘مادون انسان های’ باقی مانده بایست به عنوان برده برای مهاجران آلمانی خدمت می کردند. در نهایت، فاشیسم آلمان ۲۷ میلیون کشته در اتحاد جماهیر شوروی بر جای گذاشت. ارتش سرخ، که در آن کمونیست های بی شماری می جنگیدند، بالاترین بها را در میان تمام ارتش های ائتلاف ضد هیتلر پرداخت کرد. این جنگ نه تنها برای از بین بردن ایده سوسیالیسم، بلکه شکستن کمر طبقات کارگر در کشورهای فتح شده برای همیشه بود.

پیروزی بر فاشیسم آلمان به این نقشه های طبقه حاکم آلمان پایان داد. پس از انقلاب سوسیالیستی اکتبر ۱۹۱۷، ۸ و ۹ مه مهمترین رویداد در تاریخ جنبش بین المللی کارگری و بشریت بود. از این داده ها انگیزه تعیین کننده برای رهایی مردم تحت ستم استعمار بدست آمد.بدون تسلیم بی قید و شرط فاشیست های آلمانی، هند یا اندونزی مستقل، یا پیروزی انقلاب چین، و یا ‘سال آفریقایی’ ۱۹۶۰ امکان پذیر نبود. 

تحت رهبری ایالات متحده آمریکا، حاکمیت سرمایه انحصاری آلمان در آلمان غربی احیا شد، به همین دلیل است که هیچ ‘نازی زدایی’ در آنجا صورت نگرفت. جمهوری فدرال آلمان به این دلیل تأسیس شد که یک سر نیزه مسلح علیه اتحاد جماهیر شوروی مورد نیاز بود. همه چیز برای پاک کردن خاطره آزادی مضاعف توسط ارتش سرخ محیا شد.

ایگونه به نظر می رسید که از دهه ۱۹۷۰ به بعد این سیاست مماشات با نازی ها تغییر کرده است. ریچارد فون وایزاکر در سخنرانی تاریخی خود در سال ۱۹۸۵ از ۸ می به عنوان ‘روز آزادی’ یاد کرد. در سال ۲۰۰۵، صدراعظم گرهارد شرودر در جشن های مسکو شرکت کرد. با این حال، پیش از این در سال‌های ۲۰۱۵ و ۲۰۲۰، آنگلا مرکل این دعوت را رد کرد. این بهانه توسط کودتای سازماندهی شده و حمایت مالی غرب توسط ملی گرایان و ضد یهود در کیف در سال ۲۰۱۴ و قیام علیه این کودتا در کریمه و شرق اوکراین فراهم شد. 

این قیام (در کریمه و دونباس – مترجم) نشانه شکست استراتژیک امپریالیسم بود، اولین شکست پس از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی و کشورهای سوسیالیستی اروپا. تلاش برای غافلگیری اوکراین شکست خورده بود.

پیشروی های ناتو و اتحادیه اروپا به اروپای شرقی شامل خواستگاری از همکاران نازی در آنجا، تحقیر بزرگداشت ۸ و ۹ مه و بازنویسی تاریخ جنگ های امپریالیستی، به ویژه جنگ های جهانی اول و دوم بود. دو سال پیش، دکتر و کمونیست موریتز مبل، که در سال ۲۰۲۱ درگذشت، با توجه به رفتار خصمانه دولت فدرال آلمان، در ۸ مه ۲۰۲۰ نامه ای به هایکو ماس وزیر امور خارجه وقت فرستاد. 

 در هفتاد و پنجمین سالگرد رهایی از بربریت فاشیستی، او که به عنوان یک سرباز در ارتش سرخ در جنگ جهانی دوم در اتحاد جماهیر شوروی شاهد «وحشیگری های غیرقابل تصوری بود که توسط هموطنان آلمانی ما صورت گرفته بود»، می خواست به هایکو ماس یادآوری کند: «ما برای همیشه هستیم. بدهی به کشوری که ۲۷ میلیون نفر را در جنگ جهانی دوم از دست داد. به نظر می رسد که تا حد زیادی در این کشور فراموش شده است. حتی بدتر از آن: «اتحاد جماهیر شوروی با آلمان هیتلری مقایسه می شود. تانک های آلمانی در چارچوب ناتو در مرزهای روسیه هستند و نظرات منتشر شده از سوی ما آلمانی ها به احساسات ضد روسی دامن می زند.».

در سال ۲۰۲۲، بناهای یادبود سربازان شوروی در جمهوری فدرال حتک حرمت می شود، نمایش پرچم های شوروی ممنوع می شود، تظاهرات در ‘روز آزادی’ و ‘روز پیروزی’ زیر سوال می رود، تخریب بناهای یادبود شوروی آشکارا مورد بحث قرار می گیرد، ملنیک سفیر اوکراین اجازه دارد تقریباً هر روز به احساسات فاشیستی خود در رسانه های آلمانی آزادانه بیان کند و دست به تحریک بزند. آنها (فاشیست ها / مترجم) شکست های خود را فراموش نکرده اند، همانطور که کمونیست ها و کسانی که از طاعون نازی متنفرند، نیز پیروزی بر فاشیسم را فراموش نمی کنند.

در سال ۱۹۵۰، «یوهانس آر. بچر» شعری نوشت که توسط هانس آیسلر به آهنگسازی و توسط ارنست بوش اجرا شد. این سرود هرگز اعتبار خود را از دست نداده است: 

«چه کسی تمامی این فداکاری ها را کرد / که ما را از بردگی رها کرد؟ /این سربازان شوروی بودند /قهرمانان اتحاد جماهیر شوروی. /ما قدردان شما سربازان اتحاد شوروی هستیم /شما ای قهرمانان اتحاد جماهیر شوروی!