ا. م. شیری

روزها و هفته و ماه‌ها گذشت و باز هم روز اتحاد و هبستگی جهانی کارگران فرارسید. بدون احساس نیاز به تکرار هزاران بارۀ تاریخچۀ این روز خجستۀ جهانی، واضح است که یک سال دیگر پر ظلم و ستم، بهره‌کشی و استثمار بر کارگران و دیگر گروهای تحت ستم جامعه گذشت. در این یک سال نیز به سیاق همۀ سال‌های موجودیت نظم ظالمانۀ بهره‌کشی، تجاوز به حقوق کارگران در طول و عرض و عمق با شدت تمام ادامه یافت. بی‌حقوقی کارگران به نقطۀ اوج خود رسید. بطوری که دیگر به هیچ روی قابل تحمل نیست. بخصوص اینکه، طی دو سال اخیر، غاصبان جهانی و داخلی دسترنج استثمارشوندگان علاوه بر تشدید سیاست اقتصادی نئولیبرالی، با راه‌اندازی توطئۀ کرونا و فریبکاری‌های مداوم، ضربات سخت و جبران‌ناپذیری به پیکر نحیف طبقۀ کارگر و دیگر اقشار ستمدیدۀ جامعه وارد آوردند.

صرفنظر از اینکه تاکنون بخش آگاه طبقۀ کارگر و اغلب احزاب و تشکل‌های سیاسی طرفدار طبقۀ کارگر جشن اول ماه مه را همه ساله با تجمع در میادین و خیابان‌های شهرها و سر دادن شعارهای سیاسی- اجتماعی برگزار می‌کنند، اما در طول سه دهۀ پس از نابودی بلوک سوسیالیستی «شرق»، نه تنها به هیچ موفقیت ملموسی دست نیافته‌اند، حتی در اثر تشدید فشارهای امنیتی، سیاسی و پلیسی، بسیاری از حقوق و  دستآوردهای دهه‌ها و سده‌های گذشته مانند قرارداد جمعی را نیز از دست داده و اکثراً به کارگران روزمزد و پریکاریته تبدیل شده‌اند.

به این ترتیب، برای فروشندگان نیروی کار نه تنها جایی برای عقب‌نشینی، حتی برای ایستادن و توقف نیز باقی نمانده است. پشت سر، ورطۀ تحقیر و بی‌حقوقی و نابودی است و پیش رو، میدان وسیع مبارزه برای آزادی و عدالت اجتماعی! اکنون دیگر مسئلۀ بود و نبود مطرح است و زمان انتخاب!

اکنون زمان، زمان عمل است و طبقۀ کارگر و سایر اقشار استثمارشوندۀ جامعه برای پیشروی و پیروزی در این میدان نبرد طبقاتی و نقطۀ پایان گذاشتن به خودسری‌ها، زورگویی‌ها و مظالم بی‌حد و حصر استثمارگران، هیچ راه و چارۀ دیگری جز سازمانیابی در تشکل‌های صنفی و حزب سیاسی خود ندارند.

پیروز باد رزم طبقاتی متحدانۀ کارگران و زحمتکشان جهان!

https://eb1384.wordpress.com/2022/04/30/

١٠ اردیبهشت- ثور ١۴٠١