در غرب، موسیقی‌دانان صاحب‌نام روسی با این انتخاب مواجه هستند که یا اقدام نظامی روسیه را محکوم کنند یا شغل خود را از دست بدهند. با توجه به اینکه بسیاری از موسیقی دانان و رهبران ارکستر آلمانی در گذشته به رژیم نازی نزدیک بودند و به فعالیت خود پس از جنگ ادامه داده اند، یک رهبر ارکستر سابق جمهوری دموکراتیک آلمان، مؤسسات فرهنگی غربی را به ریاکاری متهم کرده است.
والری گرگیف، رهبر ارکستر اهل روسیه، با تصمیم یکپارچه آغشته به خشم و کینه ورزی مدیران فرهنگی و شهردار مونیخ، دیتر رایتر، به دلیل نزدیکی ادعایی خود به رئیس جمهور روسیه، از سمت خود به عنوان رهبر ارکستر فیلارمونیک مونیخ کنار گذاشته شد. فیلارمونی پاریس همچنین کنسرت‌های ارکستر مارینسکی تحت رهبری گرگیف را لغو کرد، کارنگی هال در نیویورک هم تصمیم گرفت که مانع اجرای سه کنسرت گرگیف با ارکستر فیلارمونیک وین شود.
علاوه بر این، بسیاری از اجراهای سوپرانو ستاره روسی آنا نتربکو در صحنه های غربی لغو شده است. او طرفدار صلح بین روسیه و اوکراین بود، اما از محکوم کردن علنی روسیه به عنوان یک کشور متجاوز در جنگ اوکراین خودداری کرد. هنرمند آلمانی ساکن روسیه در انتقادی بسیار نادر این تصمیمات را به چالش کشیده است
رهبر سابق فیلارمونیک نویبراندنبورگ می نویسد: «آیا بیاد دارید وقتی که ایالات متحده، بریتانیا، فرانسه یا اسرائیل، دست به حملات تهاجمی به کشورهای دیگر میزدند تا به حال هنرمندی از این کشورها در آلمان به دلیل اعلام موضع نکردن و یا بیانیه ندادن علیه کشورش در مونیخ و یا هر جای دیگری در آلمان از سغل خود اخراج شده باشد؟» فرد بوتکویتس در این مطلب را در روزنامه نوردکوذیر منتشر کرده است. او از در سالهای ۱۹۷۹, تا ۱۹۸۷ رهبر ارکتر نویبرندنبورگ در آلمان شرقی بود و از سال ۲۰۱۵ او با همسرش در اولان اوده در سیبری زندگی می کند.
بوتکویتس استدلال خود را بر اساس تاریخچه حرفه ای رهبران ارکستر آلمان نازی یوگن یوخوم، هربرت فون کارایان و کارل بوهم پس از فروپاشی رایش سوم استوار کرد.
یوخوم که برای تولد پیشوای آلمان نازی آدولف هیتلر کنسرت های جشن را با بازوبند صلیب شکسته (اس اس) رهبری کرده بود، سال ها پس از جنگ جهانی دوم رهبر ارکستر رادیو باواریا (رادیو حکومتی ایالت بایرن آلمان که مرکز آن شهر مونیخ است!) بود. هربرت فون کارایان برای بیش از ۳۹ سال رهبر ارکستر برلین بود و برای اینکه کار از محکم کاری ایراد پیدا نکند، دو بار ابتدا در اتریش و سپس در آلمان به حزب هیتلر (حزب ناسیونال سوسیالیست کارگران آلمان) پیوسته بود. او همچنین کنسرت هایی را برای ورماخت ,(ارتش آلمان نازی) در پاریس اشغالی اجرا کرده بود.
“اما روس‌ها بعد از جنگ از این کارهای رهبران ارکستر آلمان ایرادی نگرفتند. اتحاد جماهیر شوروی هر دو رهبر ارکستر عالی هنری را برای اجراهای به اتحاد شوروی سوسیالیستی دعوت کرد. من در یکی از این کنسرت‌ها زیر نظر یوخوم در لنینگراد در دهه ۱۹۷۰ شرکت کردم. قلب لنینگرادی ها،مردمی که ۳۰ سال قبل بخاطر محاصره شهرشان توسط همین آلمان نازی یک میلیون قربانی دادند، به سمت او پرواز کرد.”
بوهم حتی از حامیان سرسخت حزب فاشیست هیتلر بود که به عنوان رهبر ارکستر آلمانی در وین ایده های ناسیونال سوسیالیسم را تبلیغ می کرد. بوتکویتس به نقل از او می گوید: «مسلماً به نفع دولت است اگر به عنوان رهبر ارکستر آلمانی به وین بروم تا انگیزه جدیدی به حامیان متعدد ایده ناسیونال سوسیالیستی در آنجا بدهم».
اما حتی این هم دلیلی برای قرار دادن بوهم در لیست سیاه آلمان و شوروی نبود. در حالی که برخی دیگر از رهبران ارکستر برجسته در اروپای غربی به دلیل همکاری با نازی ها از حرفه خود منع شده بودند، روس ها او را به منطقه اشغال شوروی در آن زمان دعوت کردند: “بیا پیش ما، بیل اینجا و رهبری ارکستر ادامه بده !” به گفته بوتکوویتز، این “متاسفانه او فقط به عنوان یک رهبر موسیقی عالی بود” که الگویی برای معلم درسدن او هورست فورستر شد. موزیسین سابق جمهوری دموکراتیک آلمان نتیجه گیری می کند:
روس ها بهتر از شهردار فعلی مونیخ می دانستند که چگونه سیاست و هنر را از هم جدا کنند. من نمی توانم بپذیرم که هنرمندان روسی به اتفاق آرا به دلیل نزدیکی بیش از حد به پوتین در کشوری کار خود را از دست بدهند و محکوم شوند آنهم در کشوری بعد از پایان جنگ جهانی در سال ۱۹۴۵ هیچ مشکلی با رهبران ارکستری که به رژیم نازی هیتلری ارتباط داشتند، نداشتند . – بدون اینکه بخواهیم این دو سیستم حکومتی را در یک سطح قرار دهیم.”
