از فعال محیط زیست تا تامین کننده انرژی فسیلی – جنگ وزیر را بر زمین واقعیت ها کوبید.
از سید علیرضا موسوی
منتشر شده در روسیه امروز آلمانی
سیاست محیط زیستی مدت‌هاست که به برنامه اصلی سیاسی برای حزب سبزهای آلمان تبدیل شده است، اگرچه سیاست آب و هوایی سبزها در آلمان همیشه به شدت مکتبی شده است. بسیاری از پیشنهاد های حزب سبزها برای حفاظت از محیط زیست در آلمان کمکی برای دست یافتن به یک راه حل منطقی برای حل مشکل آب و هوای جهانی نمی کند بلکه در خدمت تبلیغ جهان بینی خودشان است. بسیاری از پروژه‌های سیاست آب و هوایی سبزها وقتی با واقعیت‌های سخت اقتصادی مواجه می‌شوند، بیشتر به آرزوها دست نیافتنی میمانند.
مشکل این است که سیاست اغراق‌آمیز تنها تا آن زمانی قابل تصور و ساده به نظر میرسد که بکار گرفته نشود. با این حال، مشارکت سبزها در دولت – و مهمتر از همه جنگ اوکراین – سبزها را به زمین سخت واقعیت ها بازگردادنده است.
روبرت هابک، وزیر اقتصاد و حفاظت از محیط زیست، در آخر این هفته بر سر یک شراکت انرژی بلندمدت با قطر به توافق رسید، هدف او از این توافق کاهش وابستگی آلمان به گاز روسیه است. بنظر میرسد آلمان در گذشته بیش از حد محتاطانه در مورد روابط خود با قطر عمل کرده است. هابک نقش خود را در آنجا به به “دربازکن” تشبیه میکند. در واقع کار اصلی هابک در کابینه دولت به عنوان وزیر اقتصاد و حفاظت از محیط زیست عبارت است از حذف کامل مصرف سوخت های فسیلی در آلمان. اما اکنون، به لطف تحریم هائی که علیه روسیه تصویب کرده اند، وزیر محیط زیست نیاز فوری به دریافت سوخت های فسیلی از قطر دارد. قطر بدون شک یکی از بزرگترین صادرکنندگان گاز طبیعی مایع (LNG) در جهان است. مشارکت توافق شده بین قطر و آلمان در درجه اول شامل تحویل LNG به اروپا است.
تصور شوکی بزرگتر از این در مواجه با واقعیت ها برای هواداران محیط زیست قابل تصور نیست، زیرا استفاده از LNG به عنوان منبع انرژی هم بسیار گران است و هم به ویژه برای محیط زیست مضر است. انجمن حفاظت از محیط زیست «ئورگه والد» در سال ۲۰۱۸ اعلام کرده بود که مقدار انرژی اضافی مورد نیاز برای تبدیل گاز طبیعی به گاز مایع به منظور صادر کردن آن و سپس تبدیل مجدد آن به حالت گازی برای مصرف به طور قابل توجهی تعادل محیط زیست را برهم زده و برای محیط زیست مضر است. مجموعه همه انتشارات LNG حداقل دو برابر بیشتر از گاز طبیعی قابل استفاده محلی است. در مورد کشور شیخ نشین خلیج فارس قطر نیز باید به این نکته اشاره کرد که در ابتدای سال ۲۰۲۰ حزب سبزها به شدت از باشگاه بایرن مونیخ به دلیل برگزاری اردوی تمرینی اش در قطر انتقاد کرده بود. مارگارت باوز، سیاستمدار سبز در آن زمان گفت که بایرن مونیخ “وضعیت نگران کننده حقوق بشر” در این امارت را نادیده می گیرد. به اصطلاح “سیستم کفالا” باعث می شود “کارگران مهاجر عملاً از حقوق خود محروم شده و آنها را به برده های کارفرمای قطری تبدیل میکند.”. کمی بیش از شش ماه پیش، آنالنا بائربوک در جریان مبارزات انتخاباتی خود خواستار گرفتن حق برگزاری جام جهانی فوتبال از قطر شده بود.
اما برای توجیه چنین استانداردهای دوگانه ای از سوی سیاستمداران غربی، کافی است که رهبران رسانه های غالب در این کشور جهان را به دو دسته «متمدن» و «غیر متمدن» تقسیم کنند: فرانکفورتر آلگمانیه پرچم دار لیبرالیسم آلمان می نویسد «برش کرملین از جهان متمدن به وضوح نشان داد که شما نمی توانید همه چیز را آنطور که میخواهید انجام بدهید و این منجر به پائین کشیدن فتیله معیارهای اخلاقی مان می شود، جنگ تجاوزکارانه ای که کل اروپا را تهدید می کند، ما را مجبور می کند که روی موارد ضروری تمرکز کنیم.»
این موارد ظاهراً «ضروری» اساساً چیزی کمتر از حفظ سلطه غرب بر جهان و ایجاد نظم جهانی با معیارهای غربی نیست.
