برنامه کیف راه اندازی جنگ پارتیزانی است. 

 نوشته راینهارد لاوترباخ

منتشر شده در دنیای جوان

حوالی ساعت ۱۰ صبح روز جمعه، وزارت دفاع اوکراین پیامی خطاب به ساکنان کیف در شبکه های اجتماعی منتشر کرد: «کوکتل مولوتف را برای نابود کردن اشغالگران آماده کنید.

 شهروندان صلح طلب: در خانه بمانید، مراقب باشید!»

 به عبارت دیگر: اگر نیروهای روسی در منطقه مسکونی شما ظاهر شدند، آنها را تحریک به یک ضد حمله کنید، تا آنها ناگزیر شوند شهروندان صلح طلب را در خانه هایشان هدف قرار دهند، مطمئنا از این طریق تصاویر لازم با پتانسیل تاثیر گزاری بالا برای ایجاد  خشم و ایجاد حساسیت در افکار عمومی خلق میشود.  

شهرداری کیف نیز اعلام کرد که تا صبح روز جمعه ۱۸۰۰۰ کلاشینکف و مهمات لازم را بین شهروندان توزیع کرده است.

اینها ایده های شخصیت های دیوانه درجه دوم نیستند.  راه انداختن چنین جنگ کوچکی دو هدف دارد: اختلال درعملیات نظامی دقیق روسیه معروف به»جراحی» علیه ارتش اوکراین و باید به این عملیات را تبدیل به یک جنگ»کثیف» کرد که هدفش انتقام‌جویی علیه مردم غیرنظامی است.  

این استراتژی نه در کیف بلکه در ایالات متحده آمریکا اختراع شد. در هفته های اخیر، افسران بازنشسته بلندپایه مقالاتی در مجلات منتشر کرده اند که در آن از تجهیز آن بخش از «مبارزه جویان» اوکراینی برای جنگ پارتیزانی حمایت می شد. 

اینکار با هدف استراتژیک آماده سازی یک افغانستان جدید برای روسیه صورت میگیرد و قصد آنها گرفتار کردن  طولانی ارتش روسیه در اوکراین است.

البته هنوز تکلیف موفقیت طرح جنگ پارتیزانی از قبل اعلام شده روشن نیست، اما طبق نظرسنجی موسسه بین المللی جامعه شناسی مشهوری در کیف در اوایل فوریه، ۴۵ درصد از افرادی که در غرب اوکراین مورد سوال قرار گرفته اند و ۴۲ درصد در ساکنان مرکز اوکراین – از جمله کیف – مایلند بودند در برابر حمله روسیه دست به مقاومت مسلحانه بزنند. 

۱۸ درصد از افراد مورد بررسی در سراسر کشور اعلام کرده اند در صورت حمله روسیه دست به «هیچ کاری نمیزنند» و در شرق اوکراین جائی که بیشتر طرفدار روسیه هستند تعداداین افراد بالغ بر  ۳۲ درصد است. 

اخیراً به نمایندگی از طرف دولت اوکراین یک روزنامه لهستانی نظر سنجی دیگری را منتشر کرده است: هنوز ۱۵ تا ۲۰ درصد از جمعیت اوکراین مایل به استقبال از نیروهای روسی و پذیرش مداخله آنها هستند.  از این نظر، پایان دادن به خصومت ها از طریق مذاکره بهتر از تلاش روسیه برای ایجاد یک واقعیت از قبل معین  از طریق استفاده از ابزارهای صرفا نظامی خواهد بود.  

پیروزی نظامی بر اوکراین ممکن است، اما پیروزی سیاسی در آنجا بسیار دشوارتر است.