ما موفق شدیم در کشورمان مشکل بزرگی را حل کنیم، که نسل‌هایی از مردم ما قرن‌ها برای آن مبارزه کرده اند: مانند بابوویست‌ها، هبرتیست‌ها، انواع انقلابی های فرانسوی، انگلیسی و آلمانی. مسلما، حل این وظیفه (که توده های کارگر و دهقانان آن‌را گرامی می‌دارند) – رهایی از استثمار- باعث شوروشوق شگرفی می‌شود. مردم از این‌که موفق شده اند از شر استثمار رهایی یابند، بسیار خوش‌حال هستند. آن‌ها واقعا نمی‌دانند که با خوش‌حالی خود چه کنند. رهایی از یوغ استثمار امر بسیار بزرگی است، و توده ها این را به راه و روش خودشان جشن می‌گیرند. همه این‌ها بمن نسبت داده می‌شود – که البته، قطعنا درست نیست، یک‌نفر چکار می‌تواند بکند؟ در من معنای اشتراکی را می بینند و در اطرافم آتشی از شور و شعف روشن می‌کنند…پیروزی‌ها بسیار مهم هستند. درگذشته، ارباب و سرمایه دار، خدا بود، و کارگران و دهقانان آدم بحساب نمی آمدند. حالا زنجیر بردگی از گُرده رنجبران برداشته شده است. یک پیروزی سترگ بدست آمده است! ارباب‌ها برکنار شده اند، کارگران و دهقانان ارباب زندگی خود هستند. آن‌ها خوش‌حالند.

بقیه در اینجا