وانگ ون بین سخنگوی وزارت خارجه چین روز جمعه ۲۴ دی/ ۱۴ ژانویه در نشست خبری در واکنش به دروغ‌پردازی مکرر سیاستبازان آمریکایی درباره شین جیانگ تاکید کرد که اهداف این افراد برای سیاه‌نمایی و سرکوب چین در گذشته محقق نشده و در آینده نیز به تحقق نخواهد رسید و دروغگویان بر ستون شرم تاریخ میخکوب خواهند شد.

سخنگوی وزارت خارجه چین در نشست خبری با نشان دادن یک فایل ppt، به طور مفصل چگونگی دروغ پردازی ها برای سیاه نمایی چین و منطقه شین جیانگ را تشریح کرد و گفت: با مرور زمان و پیشرفت جهان، جهانیان نیز در قضاوت ارتقا یافته اند. دروغ های ساخته شده نه تنها نمی تواند مانع ثبات و همبستگی، توسعه هماهنگ و سعادت مردم منطقه شین جیانگ شود و نیز نمی تواند جلوی شنیده شدن صدای عدالت خواهی به منظور پشتیبانی از چین در جامعه جهانی را بگیرد، بلکه اهداف دروغگویان و توطئه پردازان را برای همه جهانیان برملا می سازد.

ما واقعاً درباره شین‌جیانگ چه می دانیم؟

میزبان چینی من می خواست مرا به یک رستوران حلال اسلامی ببرد اما ماه رمضان و وسط روز بود. در محله قدیمی شهر ارومچی که مرکز منطقه خودمختار اویغور شین‌جیانگ است، حتی یک رستوران مسلمانان هم باز نبود.

بچه ها در پیست اسکی «ابر سفید» واقع در شهر اورمچی منطقه خودمختار اویغور شین جیانگ

در روزهای بعدی ماه رمضان هم در شهرهای دورافتاده‌تر مانند کوچا همین مشکل را داشتیم و مجبور شدیم در رستوران های غیرمسلمان ناهار بخوریم.

در همین حال، یک روزنامه استرالیایی در گزارشی مدعی شد که تمام رستوران های مسلمان در ارومچی مجبور شده‌اند در ماه رمضان باز بمانند. ادعا می شد که این نمونه ای از سرکوب اویغورها است، اما با تجربه شخصی من که در همان محل حضور داشتم مطابقت نداشت. آن گزارش هزاران خواننده را در مورد آنچه واقعاً در شین‌جیانگ در حال رخ دادن است گمراه کرد.

روزنامه‌نگار استرالیایی مایکل اسمیت در کتاب خود در سال 2021 در مورد یک سفر سازمان‌دهی شده از طرف دولت استرالیا به شین‌جیانگ می‌نویسد و در آن ادعا می‌کند هر چیزی که دیده ساختگی بوده است. با این حال، او در فصل پایانی کتابش، جزئیات «فرار» خود از میزبانانش و ساعاتی را ارائه می‌کند که در کوچه پس کوچه‌های ارومچی سرگردان بوده و زندگی خیابانی را در آنجا سپری کرده است.

او می‌نویسد: «این تنها چیزی بود که در آن سفر دیدم و از قضا صحنه‌های آن شب با روایت دولت‌ همخوانی داشت که می‌گفت مردم شین‌جیانگ در حالتی از ترس زندگی نمی‌کردند».

این مشاهدات او با تجربه من در ارومچی، کوچا و سایر مکان‌های شین‌جیانگ مطابقت دارد. با این حال، این مشاهدات برای وادار کردن او به اصلاح ادعای قبلی‌اش کافی نیست.

به دلیل محدودیت‌های سفر بخاطر ویروس کرونا دریافت اطلاعات عینی دقیق‌تر درباره شین‌جیانگ دشوارتر شده است. با این حال، ما می دانیم که در گزارش های رسانه های غربی جنبه هایی از اطلاعات اصلی ارائه شده در مورد شین‌جیانگ نادیده گرفته شده است.

جدیدترین گزارش غربی توسط دادگاهی به ریاست سر جفری نیس صادر شد. این دادگاه توسط بازوهای تبلیغاتی ایالات متحده تأمین مالی و پشتیبانی می شود و هیچ اختیار قانونی یا سیاسی ندارد.

با این حال، به این نتیجه رسید که شواهد برای نابودی اویغورها در شین‌جیانگ در همه موارد به جز یکی از شرایط ارجاع ناکافی است، و حتی در آن زمان نیز این شواهد مشکوک بودند. اما این تصوری نبود که رسانه های غربی ایجاد کرده بودند.

در ژوئیه 2020، مایک پمپئو، وزیر امور خارجه ایالات متحده، این کمپین را آغاز کرد و ادعاهای خود در مورد شین‌جیانگ را تنها بر اساس یک منبع استوار کرد و آن ادعاهایی بود که توسط محقق آلمانی آدریان زنز در مطالعه نرخ زاد و ولد در شین‌جیانگ مطرح شده بود. زنز که تقریباً هیچ تجربه حضوری در شین‌جیانگ ندارد، یک مسیحی سابقا کاتولیک غسل تعمید داده نشده‌ای است که از دانشگاه بین المللی کلمبیا در کارولینای جنوبی فارغ التحصیل شده است.

مبنای اصلی تحقیق زنز ادعای سرکوب جمعیت بود. در واقع، ارقام سرشماری نشان می دهد که رشد جمعیت اویغور بسیار بیشتر از نرخ رشد ملی است. جمعیت اویغورها، امید به زندگی آنها و درآمد متوسط در شین‌جیانگ همچنان در حال افزایش است. هیچ بحران پناهندگی در منطقه وجود ندارد، ولی رسانه های غربی ادعا می کنند که کاملا مطمئن هستند چنین چیزی وجود دارد و اینطور نتیجه گرفته اند که از خشونت های قومی و سرکوب سیاسی نشات می‌گیرد.

گزارش زنز توسط اندیشکده فوق محافظه کار بنیاد جیمزتاون منتشر شد، که توسط ویلیام جی کیسی، مدیر سیا در دهه 1980 راه اندازی شد. این بنیاد به خاطر ایدئولوژی راست‌گرای افراطی خود شناخته شده است. گزارش‌های پر استفاده زنزدر مجلات معتبر تحت نظارت موسسات دانشگاهی منتشر نمی‌شوند.

بررسی‌های دقیق‌تر توسط دانشگاهیان پژوهشی منابع بنیاد و سازمان‌های مرتبط، شبکه پیچیده‌ای از سازمان‌های دست راستی با انگیزه ایدئولوژیک را نشان می‌دهد که توسط بخش‌های مختلف ایالات متحده، از جمله سیا، تامین مالی می‌شوند. شناسایی شواهد واقعاً مستقل یا عینی دشوار است.

این «تحقیق» بدون انتقاد از سوی سرویس‌های خبری اصلی غربی منتشر شد تا اینکه هاله‌ای از حقیقت غیرقابل چالش به خود گرفت. تعداد بسیار کمی واقعاً به جزئیات یا شواهدی که بر اساس آن استناد شده است نگاه می‌کنند.

کشورهای مسلمان که متحدان طبیعی اویغورها به شمار می‌روند از اتهامات تحت رهبری ایالات متحده حمایت نکرده اند، اگرچه آنها به سرعت نسبت به سرکوب مسلمانان در کشورهای دیگر واکنش نشان می‌دهند. حتی یک کشور با جمعیت اکثرا مسلمان هم به نامه ای که به سازمان ملل نوشته شده بود و در آن از فعالیت های چین در شین‌جیانگ انتقاد کرده بود، نپیوست. اگرچه این نامه به خودی خود مدرک معتبری نیست، اما باید در مورد صحت کمپین شین‌جیانگ که توسط رسانه ها و رهبران سیاسی غربی ترویج می شود، تأمل کرد.

اینها مسائل مهمی هستند و قبل از اینکه بتوانیم تصمیمی آگاهانه بگیریم، نیاز به گزارش دقیقتر از همه جوانب ماجرا داریم. اگرچه رسانه های غربی از اعتراف به ماهیت مشکوک و سازشکارانه منابع اولیه خود امتناع می ورزند، ولی ما نمی توانیم با خیال راحت نتیجه گیری آنها را بپذیریم.

تا زمانی که مبانی و مقاصد واقعی پشت این گزارش را درک نکنیم، منطقی است نتیجه بگیریم که ممکن است این تحلیل ناقص باشد، درست به اندازه همان تحلیلی که برای توجیح وجود سلاح های کشتار جمعی و جنگ در عراق استفاده شد. برای برخی، شین‌جیانگ فرصتی عالی برای استفاده از نفوذ خارجی برای بی‌ثبات کردن بخش‌هایی از چین است. فقدان بررسی عمقی در پوشش رسانه‌های غرب از شین‌جیانگ و تحقیقات زنز نشان می دهد که استفاده از این استراتژی همچنان یک احتمال واقعی است.