در کوبا نیازی به واکسیناسیون اجباری نیست – اما بیش از ۹۰ درصد مردم واکسینه شده اند
این روش جواب میدهد
فولکر هرمز دورف
از هفته نامه زمان ما حزب کمونیست آلمان

در حالی که در آلمان بحث‌هایی درباره واکسیناسیون اجباری در جریان است و افراد واکسینه نشده را مقصر به راه افتادن جریان موج چهارم کرونا معرفی می کنند، کوبا ثابت می‌کند که می توان مبارزه با همه‌گیری را بدون اقدامات اجباری نیز با موفقیت انجام داد. لازمه این مهم وجود یک مدل اجتماعی بر پایه همبستگی است که نیازهای اکثریت جامعه را به منافع اقلیت سودجو ترجیح می‌دهد.

بنابر آمار منتشر شده توسط دانشگاه جان هاپکینز حتی بدون واکسیناسیون اجباری در کوبای سوسیالیستی، بیش از ۹۲.۶ درصد از جمعیت تا روز دوشنبه واکسیناسیون اولیه را دریافت کرده بودند و تقریباً ۸۶.۹ درصد قبلاً به طور کامل واکسینه شده بودند. اگرچه وزیر بهداشت خوزه آنجل پورتال میراندا هشدار داد که «تعداد بیماران مبتلا به نوع امیکرون در روزهای آینده به سرعت در حال افزایش خواهد بود»، حد متوسط شاخص روزانه شیوع بیماری در هفت روز همچنان ۹۲.۵ بوده. میزان مرگ و میر، افرادی که بر اثر این بیماری جان خود را از دست می دهند، در ابتدای هفته به ۰.۸۵ درصد کاهش یافته بود، در حالی که این میزان در آلمان تقریبا دو برابر کوبا یعنب ۱.۵۱ درصد بود.

علیرغم محاصره آمریکا علیه کوبا که حتی چندین بار هم در طول همه‌گیری تشدید شد، و تلاش برای بی‌ثبات کردن کشور از طریق اقدامات خشونت‌آمیز توسط برخی ضد انقلابیون که با بودجه خارجی حمایت می شوند، کوبا در مقایسه با کشورهای سرمایه داری که اقدامات محدودکننده‌ی شدیدتری را وضع کرده اند، از چشم‌انداز بهتری برای از سر گذراندن موج امیکرون برخوردار است.
بر اساس گزارش سازمان بهداشت جهانی، کوبا در مقایسه تعداد پزشک با نسبت جمعیت بیشترین تعداد پزشک را در جهان در اختیار دارد. هر ۱۲۲ کوبائی از می‌توانند از مراقبت یک پزشک برخوردار شوند این نسبت در آلمان معادل ۲۳۱ نفر است. پایه های سازمان بهداشت و سلامت کوبا بر سیستم پزشکان خانواده و پرستاران که در تمام نقاط کشور مستقر هستند قرار دارد، بیش از ۱۱۰۰۰ مطب پزشکی و ۴۵۰ کلینیک پایه و اساس یک سیستم مراقبت بهداشتی سازمان یافته دولتی را که هدف‌اش پیشگیری به موقع بیماری ها می باشد را تشکیل می دهد.
مراقبت از بیماران تابع سود جوئی و سودآوری صاحبان بیمارستان های خصوصی نیست. داروها و واکسن های تولید شده در کوبا توسط شرکت های دولتی تولید می شوند. آنها متعهد به محافظت از سلامتی مردم خود و همچنین سلامتی مردم سایر کشورها هستند و تعهدی برای خدمت رسانی به غول های دارویی که برای بالاترین سود ممکن تلاش می کنند ندارند.
سیستم سوسیالیستی کوبا در جامعه اعتماد ایجاد می کند و برتری خود را در همه گیری نشان می دهد. در حالی که تضادهای آنتاگونیستی سیستم سرمایه داری در همه گیری شدت می یابد.
سیستم مراقبت بهداشتی که متکی بر خصوصی سازی، ریاضت کشی، ادغام واحدها، کوچک سازی و تعطیلی بیمارستان ها است و به دنبال کسب حداکثر سود است و کارکنان بخش پزشکی و سلامت از حقوقشان محروم می کند مورد اعتماد مردم نیست، از خود این سیستم غیر قابل اعتماد تر دولتی است که مسئولیت بوجود آوردن این سیستم مراقبت بهداشتی را به عهده دارد.

در حالیکه صاحبان سهام شرکت های داروئی و سایر ذینفعان همه گیری شاهد رشد و کسب خود هستند و از شعف دست‌های خود را به هم می‌مالند، کم درآمدها، بیکارها، کارمندان و کارگران شغل های ناپایدار و مستمری بگیران باید بین سیر کردن شکم یا گرم کردن خانه خود انتخاب تلخی بکنند و از آنها خواسته میشود برای مراقبت های پزشکی بیشتر دست در جیب خودشان کنند.

با وجود این واقعیت ها که دلایل کافی برای اعتراض به این وضعیت هستند، متاسفانه آنها جایگاه مناسبی در به اصطلاح اعتراضات ضد کرونائی در آلمان پیدا نکرده اند.
نظام سرمایه داری هم با سیاست های محدود سازی و قرنطینه ای خود قادر به حل مشکل نیست. سرمایه داری بحران را تنها عمیق تر میکند و به تضادهای جامعه دامن میزند و بدینوسیله زمینه رشد راست افراطی را بوجود می‌آورد. نمونه کوبا نشان می‌دهد راه دیگری هم ممکن است.