نگاهی به ضرورت تداوم مذکرات ایران
هفدهم دسامبر (26 آذر) طرف‌های حاضر در توافق هسته‌ای ایران (برجام) هفتمین دور مذاکرات احیای برجام را در وین پایتخت اتریش به پایان رساندند و آن طور که انتظار می‌رود دور جدید مذاکرات پیش از پایان سال جاری میلادی آغاز خواهد شد.
اتحادیه اروپا، ایران، چین و روسیه پس از نشست جمع بعدی این دور از مذاکرات ارزیابی مثبتی از نتایج مذاکرات داشتند اما در عین حال ایالات متحده، انگلیس، فرانسه و آلمان ناامیدی و بدبینی از خود نشان دادند. اختلاف در مواضع طرف‌ها نشان دهنده این است است که احتمالا دشواری دور بعدی مذاکرات افزایش می‌یابد اما تاکید همه طرف‌ها بر ادامه گفتگوها باری حل موضوع هسته‌ای ایران امری است که به نفع همه طرف‌هاست و افکار عمومی نیز بر این اعتقاد است.
با تلاش‌های میانجیگرانه چین و روسیه، هفتمین دور مذاکرات هسته‌ای ایران به یک سند مشترک جدید رسید که زیربنای پیشرفت روند مذاکرات و انگیزه‌ای برای بازگرداندن برجام به مسیر خود محسوب می‌شود.
تعلیق و از سرگیری این دور از مذاکرات نشان داد طرف‌ها تمایل به گفتگو دارند اما اختلافات جدی نیز خود را بروز داده است. ایران اصرار دارد که ایالات متحده و کشورهای اروپایی تحریم‌ها را لغو کنند در حالیکه آمریکا می گوید ایران باید به اجرای مفاد برجام ادامه داده و تحقیقات و فعالیت های هسته‌ای مرتبط را محدود یا متوقف کند.
پیش از این آمریکا یک توافق جدید پیشنهاد داده بود که بر اساس آن ایران باید پروژه‌های موشکی و فعالیت‌های منطقه‌ای خود را محدود کند که البته مورد پذیرش تهران واقع نشد.
ایران که با تردید طرف‌های غربی مواجه شد، انگلیس، فرانسه و آلمان را به عدم ارائه پیشنهادهای سازنده در این دور از مذاکرات متهم کرد. تهران مرتبا از ایالات متحده به دلیل اعمال روزافزون تحریم‌ها انتقاد می‌کند و این در حالی است که واشنگتن مدعی است تمایل دارد به توافق هسته‌ای بازگردد.
به نظر می‌رسد آمریکا رویکردهای متناقض خود را تعمیق بخشیده است. این امر باعث نمی‌شود ایران به کشورهای غربی بی اعتماد نباشد و روند مذاکرات را متوقف می‌کند.
ایالات متحده یکجانبه از توافق هسته‌ای ایران خارج شده و به اعمال فشار حداکثری ادامه داده است؛ این جرقه اولیه بحران هسته‌ای کنونی با ایران به حساب می‌آید.
آمریکا برای آنکه در مذاکرات پیشرفت به وجود آید باید رویکردهای قلدرمابانه خود را تغییر دهد و کشورهای اروپایی نیز رویکرد استاندارد دوگانه خود را کنار گذاشته و جانب انصاف و عدالت را بگیرد.
ایران نیز باید نگرانی‌های تمام طرف‌ها را با توجه به توسعه سریع توانمندی‌های هسته‌ای خود درک کند، همکاری سازنده با آژانس بین‌المللی انرژی اتمی را حفظ نماید و موضوعات مهم مرتبط را در اسرع وقت حل کند.
تمام طرف‌ها نیز باید در قبال مذاکرات آینده رویکرد فعالانه‌تری داشته باشند. اگر تحریم‌ها، استانداردهای دوگانه و اتهام‌زنی‌های متقابل وجود داشته باشد دستیابی به نتایجی که مطلوب همه است غیرممکن خواهد بود.
در این دور از مذاکرات، ایران با نصب دوبین های نظارتی جدید آژانس اتمی در تاسیسات هسته‌ای کرج موافقت کرد. اگر بخواهیم منصف باشیم باید گفت این اقدام ایران نشان دهنده صداقت و انعطاف پذیری در جریان مذاکرات است. با این همه، ایالات متحده، اروپا و دیگر کشورها اقدامات مثبت ایران را نادیده می‌گیرند و عامدانه یک فضای بدبینانه ترسیم می کنند و با هدف مجبور کردن ایران به دادن امتیازات بیشتر این گونه ادعا میکنند که مذاکرات در آستانه فروپاشی است.
حل مساله هسته‌ای ایران از طریق مذاکرات و اجتناب از تنش و ناآرامی در خاورمیانه هدف مشترک جامعه بین‌الملل است و در عین حال به نفع تمام طرف‌های درگیر در موضوع هسته‌ای ایران نیز هست. سال 2021 رو به پایان است. در نگاه کلی، اوضاع در خاورمیانه در سالی که گذشت آرام بوده است.
کشورهایی که دل خوشی از هم نداشتند مانند ایران و عربستان شروع به گفتگو کرده‌اند و افق تازه‌ای از صلح و توسعه، ثبات و حکمرانی پدیدار شده است. انتظار می‌رود در سال آینده میلادی تمام طرف‌ها تعاملات مثبت خود را افزایش دهند و صلح، رفاه و امیدی بیشتری برای مردم خاورمیانه به ارمغان آورند.
تحلیلگر: لوئو لایی آن
رادیو بین المللی چین
سایت فیسبوک هفته
مجله هفته - مجله سیاست بین المللی, سال هفدهم 
««احتمالاً تا نیم قرن دیگر و بسا بیشتر. »»
رفیق محوی از کجا اینقدر به قدرت امپریالیسم سرکرده مطمئن هستید آیا اگر در کشوری نسبتا بزرگ، انقلابی کمونستی رخ دهد باز هم مطمئن هستید؟
سرمایداری پسا رقابت آزاد یعنی در دوران دیکتاتوری انحصارات بانکی هر یک نسل یک جنگ جهانی جهت تقسیم مجدد بازار های فروش، تاکنون راه انداخته است آنهم با میلیون ها کشته.
جنگ سوم بخاطر لزوم فراموشی دست آوردهای انقلاب سوسیالیستی کبیر اکتبر، سه نسل لازم داشته است و هنوز که هنوز است با هر تکنیکی و هر هوش مصنوعی که حساب میکنند بازهم صلاح به شروع جنگ سوم که نتیجه ای جز نابودی نظام سرمایداری از ریشه برای همیشه دارد نمیبینند.
انگلیس مجبور شده امروز ده هزار سرباز را که دیگر قادر بجنگ نیستند اخراج کند(امراض روانی)! آنها حتی ناچار گردیدند با کوید نوزده جلوی قدرت گیری مردم را بگیرند ولی آنهم چاره درد آنها را نکرده است.
دست دراز شده امپریالیسم آمریکا یعنی اسراییل در منطقه بدست و پا زدن های مذبوهانه رسیده است و امروز دوباره پس از دیدار با محمود عباس غزه را بمباران کرده است.
اروپا بقدری در بحران غرق است که با نزدیک به دو هزار میلیارد یورو سرمایه گذاری جدید (بودجه کوید نوزدهی) دردش دوانخواهد شد. وانگهی چنین ارزش افزوده کلانی را از کجا میخواهد خلق نماید؟ آنروزهایی که آنرا از آفریقا و آسیا غارت میکرد و باج به طبقات متوسط بخصوص خرده بورژوازی چکمه لیس و کارگران یقه سفید خود میداد دیگر میسر نیست.
همین روز ها شاهد انقلاب های اکتبری نوینی خواهیم بود و حتی اگر یک کشور بزرگ انقلاب کند اینبار مانند آمریکای جنوبی دومینو وار طبقه کارگر کشورهای دیگر را به پای انقلاب خواهد برد.
بلی روزهای پرطلاطم و سختی را در روبرو داریم.
لایکلایک
مرکز ثقل این مقاله دراین جمله است : «اجتناب از تنش و ناآرامی در خاورمیانه هدف مشترک جامعه بین‌الملل است» (پاراگراف ماقبل آخر). به باور من این ادعا دروغ محض است و واقعیت امر دقیقاً بر عکس است، و به همین دلیل هم موضوع هسته ای ایران شاید برای هرگز و همیشه حل نخواهد شد و بنابراین نیست که حل شود و شاید احتمالاً تا نیم قرن دیگر و بسا بیشتر. جامعۀ بین الملل که در واقع بخش مهمی از جوامع بین الملل در آن به حساب نمی آیند در هیچ کجای دنیا، مشخصاً در هیچ کجای دنیا و در هیچ عهدی طرفدار «احتناب از تنش و ناآرامی و هرج و مرج » نبوده است.
لایکلایک