«لودگی غرب»؛ برداشت چین از «دادگاه اویغور» لندن



چین روز گذشته (پنج شنبه 9 سپتامبر/18 شهریور ماه) برگزاری دومین دور از جلسه استماع عمومی توسط «دادگاه اویغور» با محور رسیدگی به اتهامات کذب درباره منطقه خودمختار قوم اویغور شین جیانگ را محکوم و فعالیت این محکمه و دادگاه را لودگی و نمایشی مسخره برای بی اعتبار کردن منطقه شین جیانگ توصیف کرد.

«جنگ زه گوانگ» سفیر چین در انگلیس ضمن سخنرانی روز گذشته خود در یک کنفرانس خبری آنلاین گفت که دادگاه اویغور در لندن، صرفا یک نهاد غیردولتی تاسیس شده توسط برخی نیروهای ضد چینی و ماهیت آن ایجاد تحریف و دستکاری های سیاسی است.

این دیپلمات چینی گفت که سازمان دهندگان این دادگاه بازیگران و عواملی را با هدف داستان سرایی و ایجاد به اصطلاح دادگاهی که هیچ مبنای قانونی ندارد دور هم جمع کرده اند و اصطلاحا مدارکی ارائه می کنند که چیزی جز نمایش نیستند در حالیکه هدف سازمان دهندگان این دادگاه حمله به چین است که این رویکرد آنها احتمالا توسعه هموار روابط بین چین و انگلیس را مختل می کند.

«شو گویی شیانگ» از سخنگویان دولت منطقه ای شین جیانگ نیز در این کنفرانس خبری حضور داشت و گفت اتهاماتی که احتمالا در طول برگزاری این جلسه استماع در انگلیس مطرح می شوند، از جمله اتهام مربوط به «کار اجباری» و «نسل کشی»، صرفا توسط نیروهای ضد چینی و با هدف بی اعتبار کردن شین جیانگ و دخالت در امور داخلی چین ساخته و پرداخته شده اند.

دومین جلسه استماع «دادگاه اویغور» از امروز جمعه تا دوشنبه برگزار خواهد شد در حالیکه چین مخالفت قاطعانه خود را در جریان برگزاری دور اول استماع این دادگاه در ژوئن سال 2021 اعلام کرده است.

«جائو لی جیان» سخنگوی وزارت امور خارجه چین نیز در اظهارات روز گذشته خود در یک کنفرانس خبری، گفت که بزرگ ترین اسپانسر و حامی دادگاه اویغور، کنگره جهانی اویغور است که از استقلال اویغورها حمایت می کند و «جفری نیس» به اصطلاح رئیس این دادگاه، به طرح ادعاهای غیر منطقی در محافظ بین المللی حقوق بشر مشهور و مامور ویژه سابق انگلیس است.

جائو گفت: «در عین حال، کارشناسانی که (این دادگاه) دعوت کرده است، چهره هایی ضد چین مانند «آدرین زنز» و کسانی از مؤسسه سیاستگذاری استراتژیک استرالیا، که اعتبارش را از دست داده است، هستند؛ شاهدان آن حتی شامل کسانی می شود مانند «دولکون آیسا»، تروریستی که توسط دولت چین شناسایی شده است. رئیس و کارشناسان و شاهدان بی آبرو(ی حاضر در این دادگاه) پیشتر در جامعه بین المللی مسخره شده اند.»

سخنگوی وزارت خارجه چین گفت که زنز مکررا ادعای «کار اجباری» و «نسل کشی» در شین جیانگ را مطرح کرده و به اصطلاح گزارش های او فاقد هرگونه سند و مدرکی است و او حتی بابت بیان اتهامات دروغین دادگاهی شده است. با توجه به اینکه زنز یکی از مهمانان این دادگاه محسوب می شود، می توان گفت که این به اصطلاح دادگاه به محلی برای ساخت دروغ تبدیل شده است و فعالیت های آن قانونی و مبتنی بر عدالت و حقیقت نیست بلکه صرفا با هدف بی اعتبار کردن شین جیانگ پیش می رود.

جائو لی جیان افزود: «اهمیتی ندارد که چه تعداد جلسه استماع دادرسی توسط به اصطلاح دادگاه (اویغور) برگزار شود، چرا که این دادگاه همواره غیرقانونی خواهد ماند. اهمیتی ندارد که نیروهای ضد چینی چه نمایشی به راه می اندازند، چرا که توسعه شین جیانگ تحت تاثیر این نمایش ها قرار نخواهد گرفت.»

«گراهام پری» وکیل بریتانیایی و قاضی بین المللی مستقر در انگلیس، با حضور در این کنفرانس خبری آنلاین تاکید کرد که هیچ مدرکی برای حمایت از ادعای وجود نسل کشی در شین جیانگ وجود ندارد؛ وی افزود که جمعیت اویغورهای شین جیانگ از سال 2010 تا 2020 میلادی شاهد رشدی پایدار بوده و این در حالیست که نسل نشی نمی تواند به رشد جمعیت ختم شود!

گراهام پری گفت که اتهامات بی اساس در ارتباط با شین جیانگ مطرح شده اند تا نیروهای ضد چین بتوانند ائتلافی برای سرکوب توسعه و پیشرفت چین تشکیل دهند چرا که توسعه سریع چین چیزی نیست که آنها تمایلی به مشاهده آن داشته باشند؛ وی افزود: «این اتهامات صرفا تخیلی، ساختگی و دروغ هستند.»

برملا شدن دروغ «جهنم حقوق بشری» شین جیانگ با نگاهی به فیلم آمریکایی «بادبادک باز»



«جهنم حقوق بشری» عبارت کینه توزانه ای است که رسانه های غربی برای ترسیم شرایط زندگی در منطقه «شین جیانگ» چین از آن استفاده می کنند اما چگونه این جهنم به صحنه فیلمبرداری یک فیلم سینمایی آمریکایی برای به تصویر کشیدن زندگی آرام در افغانستان تبدیل شد.

افغانستان به دلیل تحولات سیاسی اخیر بار دیگر به کانون توجه جهان تبدیل شده اما تمرکز گزارش های رسانه ای بر این کشور نیز این واقعیت را آشکار کرده که تصویربرداری فیلم آمریکایی «بادبادک باز» که داستان آن مربوط افغانستان است، در آن کشور انجام نشده بلکه در «شین جیانگ» چین انجام شد. به عبارت دقیقتر، فیلمبرداری صحنه های این فیلم که بیانگر زندگی آرام در کابل است، در کابل انجام نشده بلکه در شهر «کاشغر» و «تاشکورگان» منطقه شین جیانگ چین صورت گرفته است.

«بادبادک باز» ساخته شرکت آمریکایی «پارامونت پیکچرز» بر اساس رمانی به همین نام نوشته «خالد حسینی» و به کارگردانی «مارک فورستر» است که در سال ۲۰۰۷ نامزد دریافت جایزه اسکار شد. این فیلم ماجراهای دو نوجوان افغان به نام های امیر و حسن را روایت کرده است.

هرچند بخش عمده داستان فیلم در افغانستان روی می‌دهد، اما چون آمریکا در سال 2001 به بهانه مبارزه با تروریسم جنگ را در افغانستان آغاز کرده و جایی مناسب برای نشان دادن صحنه های زندگی با آسایش و آرام در این فیلم پیدا نمی شد، سازندگان فیلم به شهرهای کاشغر و تاشکورگان منطقه شین جیانگ که آداب و رسوم و سیمایی بسیار شبیه به افغانستان دارند، رفته و فیلمبرداری را در این شهرها انجام دادند.

به عنوان مثال، محل تماشای مسابقه بادبادک بازی توسط پدر امیر در این فیلم، همان چایخانه صد ساله شهر کاشغر بود؛ صحنه بازی امیر و حسن زیر درخت انار در جاذبه گردشگری شهر تاشکورگان به نام «قلعه سنگی» تصویربرداری شده است.

با این حال، این سئوال مطرح می شود که چرا شین جیانگ یا شهر کاشغر که اکثر مطلق ساکنان آن اویغور هستند و یا شهر تاشکورگان که معروف به شهر تاجیک نشین است، این محیط زندگی صلح آمیز همراه با آسایش و آرامش را دارند اما در گزارش های رسانه های غربی به شکل «جهنم حقوق بشری» ترسیم می شوند؟

با توجه به اینکه نام شین جیانگ به میان آمد، شاید شماری از خوانندگان این مقاله به فکر بحث هایی مانند «زندان اویغورها» یا «کار اجباری اویغورها» یا مثلا «نسل کشی اویغورها» بیافتند. اما با تحلیل کمی دقیق تر، آنها می توانند دریابند که این بحثها فاقد مدارک قانع کننده ضروری هستند. مدارکی که رسانه های غربی ارائه داده اند، یک سری عکس های مبهم ماهواره ای است که به ادعای این رسانه ها، همان زندان ها یا مثلا کمپ ها هستند. جز این به اصطلاح مدارک، دیگر موارد ارائه شده آنها را می توان در رده ترفندهای سینمایی، رسانه ای یا خبرسازی به منظور تاثیرگذاری بر افکار عمومی و احساسات مخاطبان طبقه بندی کرد.

بدیهی است تمام موضوعاتی چون «زندان اویغورها» و «کار اجباری» یا «نسل کشی اویغورها» جعلی و هجوم تبلیغی رسانه های غرب به منظور بی اعتبار کردن چین هستند. اگر این طور نبود، چرا فیلمسازان فیلم «بادبادک باز» در آنجا یک پس زمینه آرام و با آسایش و خنده مردم را برای صحنه های مورد نظر فیلم خود پیدا کردند.

چین هر 10 سال یک بار سرشماری سراسری به منظور تعیین جمعیت کشور انجام می دهد. طبق آخرین سرشماری که نتیجه آن سه ماه پیش اعلام شد، جمعیت قوم اویغور شین جیانگ نسبت به زمان ششمین سرشماری یعنی سال 2010، یک میلیون و 260 هزار نفر افزایش پیدا کرده است. آیا این پدیده می تواند در جایی که «نسل کشی» انجام شده، اتفاق بیافتد؟ سرانه تولید ناخالص داخلی (GDP) شین جیانگ نیز از 10 هزار دلار فراتر رفته است. این تقریبا معادل رقم میانگین در سراسر چین است. لازم به ذکر است سرانه جی دی پی 10 هزار دلاری به عنوان نماد ورود به ردیف کشورهای با درآمد متوسط تلقی می شود.

آگر این ارقام جالب یا حتی قانع کننده نباشند، برای پی بردن به حقیقت درباره شین جیانگ هم می توانید به ویدئوهای مسافرانی که به شین جیانگ قدم گذاشته نگاه کنید و با چشمان خود تجربه گردشگران را ببینید. البته خودتان هم می توانید سفر را آغاز کرده، با پای خود بر خاک شین جیانگ قدم بگذارید و آن چایخانه صدساله شهر کاشغر وشهرک سنگی شهر تاشکورگان که در فیلم بادبادک باز به چشم می خورند را از نزدیک لمس کنید.

persian.cri.cn