صد و سه پیش در ساحل رود نیوا حادثه‌ای اتفاق افتاد، که مسیر تاریخ را برای همیشه تغییر داد. از زیر آوار سنگین روسیۀ ویران شده در اثر تضادهای داخلی، نخستین دولت سوسیالیستی جهان- دولت کارگران و دهقانان سر برآورد.
هنگامی که کمیته نظامی- انقلابی پتروگراد صبح روز ٧ نوامبر فراخوان لنین «خطاب به شهروندان روسیه» را منتشر کرد، همۀ بشریت جهان شنید. سخنان لنین در بارۀ دولت موقت، لغو مالکیت خصوصی بر زمین و برقراری کنترل کارگری بر مؤسسات هیچ کسی را بی‌تفاوت نگذاشت. یکی آن را بمعنای امیدواری به ایجاد جامعۀ نوین و دیگری، تهدیدی برای منافع نامشروع خود قرائت کرد.

دولت جوان اتحاد شوروی به راه بسیار طولانی و دشوار، اما منتهی به پیروزی‌های بزرگ و دستآوردهای باشکوه قدم گذاشت. حزب بلشویکها و دولت اتحاد شوروی توانستند خلقهای روسیه را به سوی کسب بزرگترین موفقیت‌ها رهنمون شوند. موفق شدند برنامه‌های الکتریفیکاسیون و صنعتی کردن، ایجاد کامل‌ترین نظام بهداشت و آموزش و پرورش رایگان در جهان را در کشور دهقانی عقب‌مانده در کوتاه‌ترین مدت محقق سازند. اکتبر کبیر تشکیل دولتی را امکان‌پذیر ساخت، که در آن ١٣٠ ملیت و قومیت در صلح و دوستی زندگی کنند؛ دولتی که موفق شد در مخرب‌ترین جنگ قرن بیستم پیروز شود؛ و در طول فقط چند سال توانست به اجرای برنامۀ افتخارآفرین کیهانی دست بزند. همۀ اینها بدین سبب میسر گردید، که مهمترین اصول– ایدۀ آزادی و عدالت برای همۀ زحمتکشان– در مبنای تشکیل کشور شوراها قرار داشت.
اما بزرگترین دستآورد انقلاب اکتبر عبارت از این است، که به لطف آن مردم سراسر جهان در عمل دیدند، که سرمایه‌داری یک بدیل واقعی دارد، که در آن ستم و استثمار را می‌توان با آزادی کار و خلاقیت جایگزین نمود؛ که به جای جنگ و نفرت می‌توان در شرایط صلح و دوستی خلقها زیست.