منبع: شبکه همبستگی
تارنگاشت عدالت
حزب کمونیست ارمنستان از صلح حمایت می‌کند و خواهان آتش‌بس بی قیدوشرط است
ما از کمونیست‌های همه احزاب در سراسر جهان می‌خواهیم برای خواست پایان دادن به جنگ و برای حل همه اختلافات موجود بین جمهوری آذربایجان و جمهوری ارمنستان از طريق گفت‌و‌گو و دیپلماسی براساس منشور سازمان ملل و احترام به حق ملت‌ها برای تعیین سرنوشت خویش، به ما بپیوندند.
جنگ که در بامداد ۲۷ سپتامبر ۲۰۲۰ در پی تهاجم نظامی آذربایجان علیه هدف‌های غیرنظامی ارمنستان آغاز شد، اکنون چهار هفته است که ادامه دارد و پی‌آمدهای فاجعه‌باری داشته است. صدها غیرنظامی کشته شده اند. شهرها و بناهای باستانی دارای اهمیت میراثی عامدانه هدف قرار گرفته و بمباران شده اند. شهر استپاناکرت، مرکز آرتساخ (نوگورنو- قره‌باغ) دارای جمعیت ارمنی، در نتیجه حملات پهپادی گستردۀ آذربایجان با استفاده از بمب‌های خوشه‌ای اکنون تقریباً از جمعیت غیرنظامی خالی شده است. شواهد فزاینده‌ای هست که نیروهای آذربایجانی در بمباران‌های خود از فسفر سفید استفاده کرده اند.
در ۲۸ اکتبر، نیروهای آذربایجان در طی روز چندین بار استپاناکرت و شوشی را هدف حملات عامدانه علیه زیرساخت‌های غیرنظامی و مسکونی- از جمله بمباران «مرکز بهداشت مادر و کودک»- قرار دادند.
حزب کمونیست ارمنستان از همان آغاز با قاطعیت با این جنگ مخالفت کرده است- و آن‌را علیه منافع خلق‌های دو کشور همسایه، تهدید به صلح در منطقه ارزیابی نموده، و به بارها خواهان آتش‌بس شده است.
اخیراً به ما هشدار داده شد که یک بیانیه نادرست و گمراه‌کننده به نام حزب کمونیست آذربایجان، و به تاریخ ۱۶ اکتبر ۲۰۲۰، برای برخی از احزاب برادر ارسال شده است. ما چون این بیانیه را مستقیماً دریافت نکرده ایم، و در «شبکه همبستگی» (SolidNet) هم منتشر نشده است، از منشاء یا اصالت آن مطمئن نیستیم.
نخست، در پاسخ به این بیانیه که گویا از سوی حزب کمونیست آذربایجان صادر شده است، ما باید بر این فاکت تأکید نماییم که نزاکت ارسال آن درباره ما رعایت نشده است. زیرا حزب کمونیست ارمنستان، حزبی که دهه‌ها است پیوندهای برادرانه با همه احزاب کمونیست اتحاد شوری سابق دارد، حداقل انتظار داشتیم از رفقای خود یک تحلیل از وضعیت تراژیک کنونی- و پیشنهادت راه برون‌رفت از آن‌را دریافت نماییم. درک ما این است که به مثابۀ احزاب کمونیست، طبیعتاً ما انترناسیونالیست هستیم.
حزب کمونیست ارمنستان بیانیه‌ای را که گویا از حزب کمونیست آذربایجان آمده است یک بیانیه بسیار نومیدکننده دربارۀ وضعیتی می‌داند که دو ملت همسایه و آینده صلح در منطقه با آن رو‌به‌رو هستند. بررسی دقیق نشان می‌دهد بیانیه در واقع بازنویسی بیانیه رسمی است که به وسیله دفتر دادستان کل جمهوری آذربایجان در ۱۵ اکتبر ۲۰۲۰ صادر شد.
از این‌رو بیانیه حزب کمونیست آذریابجان فاقد هر گونه توصیف مشخصه‌های سیاست‌های دولت کنونی در باکو- رویکرد و ویژگی‌های دیکتاتوری آن، تسلیم آن در برابر سرمایه‌داری نولیبرالی، و به ویژه تبعیت عریان آن از طرح‌های دولت ترکیۀ عضو ناتو – است، چه رسد به انتقاد از آن. بیانیه هیچ تحلیلی پیرامون موضوع جنگ بین آذریایجان و مردم محاصره شدۀ آرتساخ (ناگورنو-قره‌باغ) و این‌که نهایتاً به منافع چه کسی خدمت می‌کند، اراده نمی‌کند. بلکه به جای آن از خطوط توجیه مداخله شووینیستی نظامی که تاکنون در بیانیه‌های رسمی دولت آذربایجان ارايه شده است، پیروی می‌کند. دولتی با شهرت و پیشینه اسفناک پیرامون حقوق بشر که بسیاری از اعضای سازمان‌های اپوزیسیون فعال، دانشجویان، فعالین حقوق زنان، و فعالین صلح را به زندان انداخته است!
رفقا،ما به مثابۀ کمونیست و انترناسیونالیست مؤظفیم از نگاه کردن به جنگ با عینک ناسیونالیسم احساساتی اجتناب نماییم. فاکت این است که در بحبوحه فروپاشی شوروی- در همان زمان و بر همان پایه‌ای که آذربایجان و بسیاری از دیگر جمهوری‌های سابق شوروی استقلال و جدایی خود را از اتحاد اعلام کردند، مردم آرتساخ (ناگورنو-قره‌باغ) نیز حق انکارناپذیر خود را برای اعلام استقلال «اوبلاست خودمختار» خویش به کار بستند! این اراده‌ای بود که در سراسر قرن گذشته، از بدو تشکیل «جمهوری فدراتیو سوسیالیستی ماورای قفقاز»، بر این اساس که اکثریت جمعیت از نظر قومی ارمنی است و از زمان‌های بسیار قدیم ارمنی بوده است، پیوسته به وسیله اکثریت قریب به اتفاق جمعیت آرتساخ (ناگورنو-قره‌باغ) و نمایندگان سیاسی آن‌ها بیان شد. به علاوه، آرتساخ (ناگورنو-قره‌باغ)، اصالتاً یا به مثابۀ یک هویت، هرگز تحت قلمرو قدرت مستقیم آذربایجان نبوده است.
حق یک خلق برای تعیین سرنوشت خویش به کنار، مخالفت‌های جمعیت از نظر قومی اکثریت ارمنی آرتساخ (نوگورنو-قره‌باغ) با هر نوع مفهوم انقیاد به حکومت جمهوری آذربابجان واضح و موجه هستند. در واقع، هم‌زمان با فروپاشی اتحاد شوروی و با آن سیاست دیرپای «دوستی خلل‌ناپدیر میان خلق‌ها» که تا آن زمان در قفقاز حکمروا بود، ارمنی‌ها مورد کشتار قومی و خشونت دهشتناک به دست اوباش لجام‌گسیخته آذربایجانی که نمایندگان ناسونالیست‌شان برایشان هورا می‌کشیدند، قرار گرفتند. و همه این‌ها به سختی ۳۰ سال پیش بود! از آن زمان تا کنون، دولت/رژیم آذربایجان فعالانه گروه‌های اقلیت غیرترک خود را سرکوب کرده است و دشمنی و نفرت خاصی را نسبت به ارمنی‌ها تشویق کرده است.
و اگر به عبارتی، «جنگ ادامه سیاست است» در این‌صورت ما به مثابۀ کمونیست باید سیاست‌هایی را بررسی کنیم که این جنگ را به بار آورده است- در این مورد جنگ ۳۰ ساله‌ای که به وسیله دولت آذربایجان علیه خلق آرتساخ (ناگورنو- قره‌باغ) اعلام و دنبال شد، [و] اکنون مورد حمایت متحدین آن در ترکیه، اسرائیل قرار دارد.
ما تردید بسیار داریم که نیات دولت ترکیه حمایت از خلق آرتساخ «نوگورنو-قره‌باغ» یا از خلق‌های کشورهای همسایه آن برای سعادت بیشتر یا زندگی در صلح است، یا هرگز بوده است. ما عمیقاً دربارۀ نقشه‌های توسعه‌طلبانه دولت ترکیه نگرانیم و شاهد مانورهای دولت آذربایجان در ادغام به این طرح‌های بدسگال هستیم. متأسفانه، آذربایجان دیرزمانی است که از شهرت سزاوار اما رشک برنیانگیز دومین مرکز ایدئولوژی پان-ترکیسم برخوردار است.
نیات بدسگال دولت آنکارا در این درگیری نه فقط با حمایت مدام آن از تجاوز آذربایجان، و کمک بیش از لجستیک آن به باکو در این مورد، بلکه در اعزام به خوبی مستند شدۀ حداقل هزار جنگجوی اسلام‌گرایی که از ادلب در سوریه اجیر شده اند، روشن است. «وظیفه»» این جنگجویان در منطقه‌ای که اکثرشان با آن آشنایی ندارند- و اکثر آن‌ها حتا یک درک ابتدایی از زبان محلی ندارند، قابل تصور است. خطر يک آتش بزرگ‌تر ناشی از حضور این جهادیون را در این منطقه مرزی بی‌ثبات نمی‌توان دست‌کم گرفت.
رفقای گرامی،
حزب کمونیست ارمنستان یک حزب پرافتخار ضداستعمار و ضدامپریالیست است و برای صلح و خلع سلاح در قفقاز و در سراسر کل منطقه می‌رزمد.
ما با خشنونت علیه ملت‌ها مخالفیم و به مثابۀ کمونیست و انترناسیونالیست باور داریم که وظیفۀ هر کمونیست است که علیه جینگوئیسم، میلیتاریسم، و جنگ بایستد.
ما به مثابۀ کمونیست به حق ملت‌ها برای تعیین سرنوشت خویش باور داریم. خلق آرتساخ (ناگورنو-قره‌باغ) مدت طولانی به طور دمکراتیک سرنوشت خود را تعیین کرده است- آن‌ها مستقل بودن، و محکوم نبودن به حکومت دیکتاتوری آذربایجان و از آن طریق به ترکیه را، حق انسانی خود می‌دانند.
ما باور داریم فقط یک راه برای حل این وضعیت خطرناک در منطقۀ ما و بین آذربایجان و ارمنستان وجود دارد، و آن از طریق صلح و مذاکره بر اساس حقوق بین‌الملل و در چهارچوب منشور سازمان ملل است.
ما از همه احزاب کمونیست و کارگری می‌خواهیم به کارزار ما برای یک آتش‌بس فوری، و صلح و برادری پایدار- یک بار دیگر با روح «دوستی در میان خلق‌ها» بپیوندند!
با درودهای رفيقانه
حزب کمونیست ارمنستان
۱ نوامیر ۲۰۲۰
* هم‌چنین نگاه کنید به:
۱- «حزب کمونیست ارمنستان خواهان آتش‌بس فوری در درگیری بین آذربایجان و ارمنستان است!»
ttp://www.edalat.org/sys/content/view/13937/
۲- «اعلامیه کمیته مرکزی فرقه دمکرات آذربایجان درباره مرحله جدید جنگ قره‌باغ- حق با خلق و جمهوری آذربایجان است!»
این بیانیه حزب باصطلاح کمونیست ارمنستان کمترین سنخیتی با انترنالیسم کمونیستی، حسن همجواری، دوستی خلق‌ها و اصول صلح دوستی ندارد.
این حزب باصطلاح کمونیست، در حالی منویات ناسیونال شونیستی خود را پشت واژه‌های مقدس کمونیست و انترناسیونالیست پنهان می‌کند، که دقیقا اطلاع دارد:
۱- جنگ اول قره‌باغ را ارمنستان در سال ۱۹۸۸ شروع کرد نه آذربایجان؛
۲- اقلیت آذربایجانی تا آخرین نفر نه تنها از قره‌باغ، حتی از ارمنستان بیرون رانده شد. بطوری که از ۳۰ سال پیش حتی یک نفر ترک آذربایجانی در قره‌باغ یا ارمنستان باقی نمانده است. این در حالی است که تا پیش از جنگ، بیش از یک میلیون ترک آذری بطور تاریخی در ارمنستان و قره‌باغ زندگی می‌کرد؛
۳- علاوه بر قره‌باغ، ارمنستان ۱۳ شهر و دهها بخش، قصبه و صدها روستای جمهوری آذربایجان را تا سال ۱۹۹۴، از جمله ۱۳۲ کیلومتر مرز بین جمهوری آذربایجان و ایران را تصرف کرد؛
۴- جمهوری آذربابجان برغم پذیرش بیش از یک میلیون نفر رانده شده از ارمنستان و منطقه قره‌باغ و اشغال ۲۰ درصد از خاک خود، از سال ۱۹۹۴ به آتش‌بس تن داد و پای‌بندی خود را به آن و چهار قطعنامه شورای امنیت سازمان ملل متحد همواره نشان داده، طرفداری خود را از حل و فصل سیاسی مسئله اعلام کرد؛
۵- دور تازه جنگ بر سر مناطق اشغالی پس از حمله توپخانه‌ای نیروهای ارمنستان در ۶ مهر ماه به شهر تووز آذربابجان (شهری بسیار دور از منطقه کوهستانی قره‌باغ) آغاز گردید؛
۶- بنا بر موارد فوق‌الذکر، نمی‌توان آذربایجان را متجاوز یا آغاز‌کننده جنگ، و حزب باصطلاح کمونیست ارمنستان را حزب کمونیست تعریف کرد. چرا که این حزب، نه تنها در مقابل همه این فجایع سکوت نکرد، حتی در جلسه حزب کمونیست اتحاد شوروی (جدید) بسیار صریح‌تر از بیانیه حاضر خود، از اشغال ۲۰ درصد خاک جمهوری آذربایجان، تغییر مرزهای بین المللی، بیرون راندن بیش از یک میلیون نفر و تشکیل کشور منو ملت (تک نژادی) ارمنستان بشدت دفاع کرد؛
۷- اضافه بر موارد فوق، لازم به ذکر است که حزب کمونیست دروغین ارمنستان در صدور بیانیه ناسیونال- شونیستی بالا خیلی تاًخیر کرده‌است. چرا که:
آ- این چهل روز جنگ، کشتار و خرابی‌های هولناک به جا گذاشته است؛
ب- تا کنون نیروهای دفاعی جمهوری آذربایجان بخش‌های زیادی از اراضی اشغالی را آزاد کرده است؛
ج- ادامه هر لحظه جنگ بمعنی ادامه کشتار و ویرانی‌های بیشتر است. برای صلح هنوز وقت هست. دولت آذربایجان آعلام کرد، بمحض تعهد ارمنستان مبنی بر خروج از اراضی اشغالی (حتی بطور زمان‌بندی شده و مرحله به مرحله) عملیات نظامی برای آزادسازی بقیه اراضی اشغالی را متوقف خواهد کرد.
حزب دروغین ارمنستان بجای خاک پاشیدن به چشم حقیقت، اگر توان دارد، آن را صرف مجاب کردن دولت برآمده از انقلاب رنگی کشورش برای ترک اراضی اشغالی نماید تا هر چه زودتر جنگ پایان یابد و صلح برقرار شود.
لایکلایک