همۀ آنچه که دربارۀ عملیات ترکیه « سرچشمۀ صلح» از شما پنهان می کنند (3/3)
کردستان در تخیلات استعمار فرانسوی
تی یری میسان
اگر جامعۀ بین الملل رسماً از خشونت ترکیه در شمال سوریه اظهار نگرانی می کند، ولی در خفا از این مداخله خشنود است و آن را یگانه راه حل بازگشت صلح به این منطقه می داند. جنگ علیه سوریه با یک جنایت بیشتر به پایان می رسد. ولی هنوز تعیین سرنوشت مزدوران جنگی خارجی در ادلب، جهاد طلبان رزم آزمودۀ هار در کوران 8 سال جنگ فوق العاده وحشیانه و شقاوت آمیز بر جا مانده است.
شبکۀ ولتر| دمشق ( سوریه)| 13 اکتبر 2019
در سال 2011، ترکیه مهاجرت 3 میلیون سوری را به هدف تضعیف کشور همان گونه که از او درخواست شده بود سازماندهی کرد، سپس از اخوان المسلمین و گروه های جهاد طلب به علاوه گروه داعش پشتیبانی کرد. ترکیه در عبور خود ماشینها و ابزارکارهای صنعتی را در حلب به توبره کشید و کارخانه هائی برای ساخت تولیدات تقلبی در امارات اسلامی بر پا کرد.
مست از پیروزیهایش در لیبی و سوریه، ترکیه به پشتیبان گروه اخوان المسلمین تبدیل شد، و خودش را به ایران نزدیک کرد و علیه عربستان بنای مخالفت گذاشت. ترکیه پایگاه های نظامی پیرامون سرزمینهای وهابی مستقر کرد مانند قطر، کویت و سودان، سپس به بسیج دفاتر روابط عمومی غربی پرداخت و چهرۀ شاهزاده محمد بن سلمان را با ماجرای خاشقجی خدشه دار نمود1. ترکیه به تدریج به گسترش قدرتش متمایل شد و اوج بلند پروازی اش تشکیل چهاردهمین امپراتوری مغول بود. با تعبیر غلط از این سیر تحولی که گوئی فقط به رجب طیب اردوغان بستگی دارد، سازمان سیا چندین بار تلاش کرد او را به قتل برساند و تا تحریک کودتائی که در ژوئیۀ 2016 به شکست انجامید پیش رفت. در پی این روند سه سال در بی اطمینانی گذشت تا در ژوئیۀ 2019 وقتی که رئیس جمهور اردوغان تصمیم گرفت برای ناسیونالیسم نسبت به اسلامگرائی امتیاز قائل شود2. امروز، ترکیه با وجود اینکه عضو ناتو می باشد، گاز روسیه را به اتحادیۀ اروپا منتقل می کند و اس 400 از مسکو می خرد3، اقیلت ها را زیر نظر دارد به علاوه اقلیت کُرد ولی روی سنی بودن مسلمانانش پا فشاری نمی کند و فقط وفاداری به میهن برایش کافی خواهد بود.
