سؤال این نیست که آیا ما مسبب افزایش دمای جهانی هستیم، بلکه آیا ما عمده‌ترین عامل افزایش دمای کنونی می‌باشیم و آیا این افزایش دما خطرناک است و آیا ما باید از تولید انرژی قابل پرداخت و مطمئن و به حد وفور موجود منابع فسیلی دست کشیده و آن‌را با «انرژی تجدید‌پذیر» ناکافی و گران‌قیمت و غیرقابل اعتماد جایگزین نماییم به این امید که بتوان روند تغییرات اقلیمی را متوقف ساخت.
منبع: لینکه تسایتونگ
تارنگاشت عدالت
جنبش (Fridays for (Future F.f.F در سطح جهان حتا کودکستان‌ها را نیز بسیج کرده.
پرفسور «کلاوس دوهلر» از هانوور زیست‌شناس است. او تاکنون در بحث و گفت‌وگو در مورد شرایط اقلیمی شرکت نکرده بود و آن‌را به عهده کسانی گذارده بود که سال‌هاست با بررسی تغییر شرایط اقلیمی مشغولند. به خاطر گزارش‌دهی یک‌جانبه و مکرر در رابطه با گاز کربنیک و تحولات اقلیمی او اکنون خود را مؤظف می‌داند به این بحث وارد شود، زیرا شهرت علم را در خطر می‌بیند، به ویژه با در نظر گرفتن این زمینه که در این بین تعداد زیادی از دانشمندان این اجماع مفروض را که گویا انسان مسؤول تغییرات اقلیمی کنونی است، رد می‌کنند.
س: جناب پرفسور لطفاً مهم‌ترین نتایج تحقیقات خود را برای خوانندگان ما تشریح بفرمایید.
پ: قبل از هر چیز باید مشخص کرد آب و هوا چیست و اقلیم و یا شرایط آب و هوایی کدام است؟
س: نظر شما در مورد «حفظ شرایط اقلیمی» و یا «نجات شرایط اقلیمی» چیست؟
پ: این حرف طبیعتاً بی‌معنی است. اقلیم تنها یک برداشت آماری از داده‌ها است و نمی‌توان آن‌را نجات داد. ناجی اقلیم می‌خواهد چه چیز را حفظ کند؟ داده‌ها و اطلاعات را؟
س: به نظر شما چه کسانی از این هیستری اقلیمی منتفع می‌شوند؟
پ: اعضای هیأت بین‌دولتی تغییر اقلیم IPCC خود در گزارش اقلیمی ۷۷۴ صفحه‌ای سال ۲۰۰۱ نوشتند، پیش‌بینی درازمدت سیستم ممکن نیست. منتفعین، «اقلیم‌شناسان خودخوانده» هستند. مثلاً در آلمان انستیتوی تحقیقات اقلیمی پوتسدام. رییس سابق آن «هانس یوآخیم شلن‌هوبر» به عنوان عضو کمیسیون علمی دولت آلمان برای تغییرات جهانی محیط زیست، مشاور صدراعظم آلمان است. او «کربن‌زدایی» جامعه ما را هدف خود قرار داده و می‌خواهد مدل یک جامعه جدید در سطح جهان که انرژی مورد نیاز خود را صرفاً از طریق انرژی آبی و خورشیدی و بدون استفاده از منابع فسیلی تهیه می‌کند، مستقر سازد. البته
از نظر سیاسی سبزها و از نظر اقتصادی آن‌هایی که در بخش‌های انرژی جدید فعالیت دارند، بهره‌مند می‌شوند.
س: شما پُر بها دادن‌های سیاسی و اجتماعی به تزهای هیأت بین‌دولتی تغییر اقلیم را مود انتقاد قرار می‌دهید.
پ: آری! هیأت بین‌دولتی تغییر اقلیم یک کمیسیون بین‌دولتی متشکل از بوروکرات‌ها است و نیت سیاسی مشخصی را دنبال می‌کند. برخی از این بوروکرات‌ها دانشمندند و معمولاً به شناخت‌های عام تحقیقات استناد می‌کنند. ولی آن‌ها دست‌چین می‌کنند و معمولاً از فاکت‌هایی استفاده می‌کنند که نظرات مشابه آن‌ها را مورد تأیید قرار می‌دهد.
س: اغلب شنیده می‌شود که در بین دانشمندان اجماعی وجود دارد که انسان مسؤول افزایش دمای اقلیمی است.
پ: برای هزاران دانشمند بین‌المللی از جمله برای چندین برنده جایزه نوبل این ادعا که انسان مسبب این تغییرات اقلیمی است به اثبات نرسیده. ۲۵ سال است که دانشمندان علیه این ادعا مقاومت می‌کنند و شکوايیه‌های متعددی به دولت‌ها در سطح جهان ارسال داشته اند. ولی نظر این کارشناسان مورد توجه سیاست‌مداران قرار نمی‌گیرد.
س: می‌توانید مثالی برای این ادعای باطل ارايه کنید؟
پ: تحقیقاتی که بیش از همه در رابطه با چنین «اجماعی» مطرح می‌شود متعلق به «جان کوک» و همکارانش است، که در سال ۲۰۱۴ انتشار یافت. محققین در کوته‌واره این اثر ادعا می‌کنند که گویا ۹۷٫۱ درصد با این اجماع که انسان مسؤول افزایش دمای جهانی است، موافقند. ولی سؤال این نیست که آیا ما مسبب افزایش دمای جهانی هستیم، بلکه آیا ما عمده‌ترین عامل افزایش دمای کنونی می‌باشیم و آیا این افزایش دما خطرناک است و آیا ما باید از تولید انرژی قابل پرداخت و مطمئن و به حد وفور موجود منابع فسیلی دست کشیده و آن‌را با «انرژی تجدید‌پذیر» ناکافی و گران‌قیمت و غیرقابل اعتماد جایگزین نماییم به این امید که بتوان روند تغییرات اقلیمی را متوقف ساخت. تحقیقات «کوک» با تحقیقات دیگری که در سال ۲۰۱۵ از سوی «دیوید له‌گیتز» و همکارانش انجام شد، مورد انتقاد قرار گرفت. گروه اخیر تحقیقات کوک را زیر ذره‌‌بین قرار داده و به این نتیجه رسیده بود که اجماع واقعی در مورد نظریه وی فقط ۰٫۳ درصد بوده است.
س: پیام شما چیست؟
پ: گیاهان نیاز به خورشید و آب و گاز کربنیک و املاح معدنی دارند. در بین این عناصر تنها CO2 کربن ارايه می‌کند. بدون گاز کربنیک حیات در کره زمین پدید نمی‌آمد، یعنی هیچ اتفاقی بهتر از افزایش غلظت گاز کربنیک برای محیط زیست و گیاهان مورد استفاده ما وجود نداشت.
س: این مسأله را بیش‌تر توضیح دهید.
پ: ۵۰۰ میلیون سال پیش غلظت گاز کربنیک در اتمسفر زمین معادل (۷۰۰۰ ب. د .م) نسبت به دوران پیش از صنعتی شدن (۳۰۰۰ ب. د. م) ۲۰ بار بیش‌تر بود. ۲۳۰ میلیون سال پیش مقدار گاز کربنیک فقط ۵ برابر بیش‌تر یعنی معادل (۱۵۰۰ب. د. م) بود و از آن زمان به بعد به طور دایم از حجم آن کاسته شده. البته مقدار گاز کربنیک اتمسفر نسبت به دوران پیشاصنعتی شدن مجدداً و به طور منظم افزایش یافته است و اکنون به (۴۰۰ب. د. م) رسیده ولی هنوز به طرز خطرناکی به مرز ۱۵۰ تا ۱۸۰ (ب. د. م) که برای گیاهان مرگبار است، نرسیده. شاید برای خوانندگان جالب باشد که با وجود جنگل‌زدایی گسترده در سطح جهان از سال ۱۹۸۲ تاکنون مساحتی مطابق با دوبرابر سطح ایالات متحده به جنگل‌های جهان افزوده شده است. تصاویر سفینه‌ای مؤید این امر می‌باشد. محققین بیش از ۳/۲ این رشد فضای سبز را نتیجه افزایش حجم گاز کربنیک در اتمسفر زمین می‌دانند.
س: چه کسی از افزایش گاز کربنیک منتفع می‌گردد؟
پ: گاز کربنیک در پوسته گچی بسیاری از جانوران دریایی موجود است. CaCO3، یعنی گچ از کلسیم، کربن و اکسیژن تشکیل می‌شود. جانوران دریایی از گاز کربنیک که با غلظت زیاد در آب موجود است، کربن را بیرون می‌کشند. اگر ما از خود سؤال کنیم که تمام این گاز کربنیکی که از ۵۰۰ میلیون سال پیش‌تر از ۷۰۰۰ ب. د. م اکنون به حجم کوچک ۴۰۰ ب. د. م رسیده کجا رفته، کافیست که به جبال‌های سنگ‌آهکی و یا آب‌سنگ‌های مرجانی در اقیانوس‌ها بیاندیشیم. همه آن‌ها از صدف‌های مرده و یا از متابولیسم آب‌سنگ‌های مرجانی به وجود آمده اند. بدون گاز کربنیک چنین امکانی وجود نداشت. اگر آب‌سنگ‌های مرجانی می‌میرند نه به این خاطر که حجم گاز کربنیک محلول در آب زیاد است، بلکه برعکس، چون حجم آن کم است. (وقتی آب دریا گرم شود، قدرت جذب گاز کربنیک آن کم خواهد شد و در نتیجه گاز کربنیک بیش‌تر به اتمسفر متصاعد می‌شود.) لذا کاهش شدید برون‌فرست گاز کربنیک به هر قیمت، یک ایده مخرب و بی‌معنی است و یا تصفیه هوا از گاز کربنیک چه کوشش بی‌جایی است؟ با این کار گاز کربنیک محلول در آب دریاها تعادل CO2 در هوا را ایجاد خواهد کرد. البته به نفع محیط زیست در خشکی ولی به ضرر صدف‌های دریایی. «ریچارد تول» استاد دانشگاه در رشته اقتصاد تغییر اقلیمی و کارشناس هیأت بین‌دولتی تغییر اقلیم توصیه می‌کند که به مراتب ارزان‌تر خواهد بود آن سیاست کاربردی را پیدا کرد که خود را با تغییرات اقلیمی مطابقت می‌دهد به جای این‌که کاهش شدید گاز کربنیک را دنبال کند.
س: مسؤول افزایش دما کیست؟
پ: هیأت بین‌دولتی تغییر اقلیم برای افزایش دمای کره زمین نقش مهمی برای فعالیت‌های خورشیدی قایل نیست. «حبیبولوف عبدالصمدوف» ريیس لابراتوار تحقیقات فضایی رصدخانه اصلی «پولکف» در سنت پترزبورگ این برخورد را رد می‌کند. او می‌گوید: به دنبال تشدید فعالیت‌های خورشیدی در قرن ۲۰ در کره مریخ که از نظر گاز کربنیک بسیار فقیر است و همین‌طور در کره زمین به طور موازی دمای اقلیمی افزایش یافته است. چرخه فعالیت‌های خورشیدی در قرن ۲۱ کاهش خواهد یافت. این چرخه تا سال ۲۰۴۱ به حداقل خود خواهد رسید و از این طریق ما با کاهش دمای محسوسی در سال‌های ۲۰۵۵ تا ۲۰۶۰ روبه‌رو خواهیم بود.
س: آیا به نظر شما پیام‌های نادرست دیگری در رابطه با تغییر شرایط اقلیمی وجود دارد؟
پ: از سال ۱۹۸۲ وسعت یخ در قطب شمال کاهش می‌یابد ولی هم‌زمان با آن در قطب جنوب و در یخچال‌های طبیعی آسیایی گسترش پیدا می‌کند. آتول‌های واقع در جنوب اقیانوس آرام و همین‌طور آب‌سنگ‌های مرجانی بیش‌تر می‌شوند و نه کم‌تر. طوفان‌های شدید و هاریکن‌ها در نیم‌کره شمالی و جنوبی بیش‌تر نمی‌شود، بلکه کاهش می‌یابد.
س: شما خواستار مجازات کسانی هستيد که پیش‌بینی‌های غلط ارايه می‌دهند؟
پ: بله، من نیز با نظر همکار اکولوژ خود آقای «ژوزف رایش‌هولف» موافقم. او طی نامه‌ای خواستار شد که اگر پی‌آمد پیش‌بینی‌های پیش‌بینی‌کنندگان برای عموم مخارج سنگینی به بار آورد و یا اگر پیش‌بینی آن‌ها که هزینه سنگینی به دنبال داشته کاملاً غلط از آب درآید، باید آن‌ها را مورد مؤاخذه قرار داد. معمولاً این مالیات‌های مردم است که آن‌ها با آن بازی می‌کنند.
استاد از شما تشکر می‌کنیم.
mejalehhafteh.com 