تعمیق سطح وحدت
نویسنده: مهدی گرایلو

ناسازه‌ی لاینحل شکل‌گرفته میان رویکردهای لیبرالی در امور تقنینی و اجرایی ساخت قدرت در کشور از یکسو و پایبندی به اصل پشتیبانی از نیروهای مقاومت منطقه از دیگرسو هر روز شدیدتر می‌شود و گویا ذهنیت‌های درون‌ساختاری‌ای که مدعی داشتن برنامه‌ای مشخص برای حل این دشواره بوده‌اند، یک‌به‌یک یا مانند جناح محافظه‌کارترِ اصلاح‌طلبان، اکثریت قاطع اصولگرایان، و تاحدی طیف موسوم به اعتدالی‌ها که در هیئت احزاب حاکم تعریف‌پذیرند بلاموضوع می‌شوند، یا همچون بخشِ خروج‌کرده‌ی حرکت دولت بهار و جناح‌های تندروترِ جبهه‌ی اصلاحات عملاً یا رسماً به موضع تبلیغ فواید جراحی‌های ساختاری‌ای می‌پیوندند که نتیجه‌ی واقعی آنها چیزی کمتر از خواست‌های رادیکال اپوزیسیون خارج کشور نیست: عقب‌نشینی مطلق به راست و تسلیم نیروهای مقاومت به اراده‌ی امپریالیستی برای تغییر چهره‌ی اجتماعی و جغرافیایی کل منطقه. نکته‌ی بسیار مهم آن‌که با آشفته‌ترشدنِ روزافزون وضعیت اقتصادی، دسته‌ی یکُم آرام‌آرام و به‌نحوی خزنده درحال انتقال ماده‌ی اجتماعی خود به دسته‌ی دوم است: هرچه در ترازوی یکُمی‌ها کفه‌ی جذابیت‌های اقتصاد لیبرال به‌ضرر ضرورتِ مُبرمِ مقاومت سنگین‌تر می‌شود، این شارش مادی آهنگ تندتری می‌یابد …

برای مطالعه بقیه مطلب و دریافت نسخه پی دی اف لطفا اینجا را کلیک کنید