به محمد
ببین با چه حوصله ای برایت نوشتم. تو هم فقط مرحمت کن و با حوصله بخوان.
اولاً من کی حرف از ایراد سجاوندی زدم؟ کامنت من را بگرد ببینم کجا چنین چیزی آمده؟! ویرگول و سکون و اَ اِ اُ … چه ربطی به بحث من داشت؟ تو اگر از سکون و ویرگول خوشت نمیاد یا فکر میکنی غلط است، خوب نگذار. حرف من اصلا اینها نبود.
اما از اینها گذشته نگاه کن چه نوشته‌ای:
«مفهوم مقاومت نزد گرایلو با مفهوم مقاومت نزد نویسندگان تدارک و این دو با مفهوم مقاومت نزد جمهوری اسلامی متفاوت است. اینکه می‌گویم اینها متفاوت‌اند از کارگزارانی که قرار است این مفهوم را «بسازند» تا اهداف موجود در آن دخیل‌اند. هریک از مقاومت تعریفی دارند و براین‌اساس هریک مفهوم مقاومت را از منظر تعریف خود می‌فهمد. اینکه در راستای رسیدن به هدف مقاومت (براساس توضیحات بالا هریک تعریفی از مقاومت دارند و براین‌اساس هریک برسازندۀ این مفهوم با تعریف خود هستند) بسیج و سپاه پاسداران را کارگزار بدانیم بسیار توفیر دارد با اینکه کمونیستها را کارگزار این مقاومت بدانیم.»
خوب مشکل که دوباره تکرار شد که. چه فرقی کرد؟ کلمه نیرو را تبدیل به کلمه کارگزار کردی و فکر میکنی فرقی کرد؟ کارگزار یا نیرو، حالا هر اسمی که دارد، تعریف کننده مفهوم نیستند. خود مفهومند. کارگزار خارج از مفهوم نیست. یک لحظه بدون اینکه عصبانی بشی گوش کن. اصلا حرف گرایلو را ول کن. حرف خود من را گوش کن: تو میگویی تعریف بسیج از مقاومت با تعریف کمونیستها فرق دارد. یعنی تعریف آنها از «واقعیت» مقاومت است که متفاوت است و همین تعریفها به قول تو تبدیل به مفهومهای متفاوت میشود. بابا اشتباه تو همین است. همه اینها نمیتوانند مفهوم باشند چون نمیتوانند با خود آن واقعیت به وحدت برسن. اگر تعریف من از انقلاب این باشد که انقلاب محصول به هم ریختگی برنامه های لیگهای فوتبال کشورها است، خوب این تعریف هیچ وقت با واقعیت انقلاب یگانه نمیشه. بنابراین یک «مفهوم» متمایز جدید از انقلاب نیست. مفهوم انقلاب یک و فقط یک مفهوم است که تا زمانی که انقلاب نشده با واقعیت انقلاب متحد نشده است، یعنی هنوز «مفهوم» نشده. آن دهها تعریفی که تو میگویی چه از کمونیستها باشد چه از بسیجیها هیچکدام هنوز مفهوم نیستند. برای اینکه سر کلمه دعوا نشود اسمشان را بگذار مفهوم کاذب یا غلط یا خام یا هرچیز دوست داری. جهان پر از اینجور تعریفهای خام و کاذب است. مثلا مفهومی که مارکس در جوانی از ارزش اضافی داشت غلط بود. تحت تاثیر اقتصاد سیاسی کلاسیک بود و در نتیجه قابل انطباق با واقعیت تولید ارزش نبود. به قول خودش چون اقتصاد سیاسی کلاسیک مربوط به مرحله توسعه نیافتگی سرمایه داری بود. پس در کل این تعریف او هنوز «مفهوم» ارزش اضافی نبود. اما بالاخره یک روز در نتیجه گسترش و توسعه کافی سرمایه داری این انطباق صورت گرفت و مفهوم واقعی ارزش در اون لحظه حاصل شد. هیچ مفهومی تا پیش از این انطباق «مفهوم» نیست و هیچ تضمین اولیه ای هم نیست که قول انطباق یک تعریف معین را بدهد. حتی هیچ تضمینی برای این وجود نداشت که مارکس به این مفهوم برسد. اما برعکس یک چیز میتواند تضمین کند که یک تعریف خاص به این وحدت نرسد و آن هم یک جایگاه طبقاتی خاص است که تبدیل به یک مانع زائل نشدنی میشود. یعنی اون طور که از لوکاچ میفهمیم اگر متعلق به طبقه سرمایه دار باشی و منافعت برایت مطرح باشد به طور سیستماتیک نمیتوانی این وحدت را تحقق ببخشی. و مشکل این است که پیشفرض تو این است که نیروهای فعلی مقاومت متعلق به این طبقه هستند. از آن طرف، آنطور که تو در مورد تعریف کمونیستها صحبت میکنی انگار کسی از قبل به آنها قول داده که تعریف آنها عین حقیقت است. چرا؟ چون اسما کمونیستند؟ تو مفهوم را از لحظه‌ی «تعریف شدن» از طرف یک (به قول خودت) کارگزار، پیدایش یافته میدونی. خیال میکنم گرایلو همین را میگوید مفهوم دلوزی. نه! مفهوم در لحظه ی انطباق با واقعیت به پیدایش میاد. تا قبل از آن فقط یک بیگانگی رفع نشده است. من هم از بسیج و سپاه خوشم نمیاد. در مورد همان حزب الله حرف بزن. اگر متعلق به طبقه سرمایه دار باشد اصلا نمیتواند با مقاومت انطباق پیدا کند و یه جایی حتما تقه اش درمیاد. اما اگر نباشد یعنی از سر منافع اقتصادی و طبقاتی و گروهی خودش وارد جنگ نشده باشد، بلکه مسئله اش واقعا درک و رفع خود «واقعیت» امپریالیسم یا صهیونیسم یا اصلا چیز نامتعینتری مثل تجاوز باشد، تو نمیتونی اونو به میل خودت از فرایند واقعیت یابی مفهوم حذف کنی؛ چرا؟ چون خودتم هنوز به این مفهوم نرسیدی، هنوز این واقعیت را رفع نکردی. یه لحظه پیشفرضت را که حزب الله متعلق به طبقه سرمایه دار است کنار بگذار: آنوقت اگر تو هم الان در حال جنگ با اسرائیل بودی، در پروسه واقعیت یابی مفهوم مقاومت تو هیچ امتیاز اولیه ای نسبت به او نداشتی. دانش مارکسیستی تو هنوز تبدیل به «مفهوم» مقاومت نشده. به همین دلیل بازم میگم: مفهوم خودمنکشف است. آن کنشگری که تو دنبالش هستی و میشود همان سازمان انقلابی از قبل تعریف نمیشود. درخود فرایند تحقق مفهومه که آن هم تحقق پیدا میکنه. ببین برای تو حرف زدن از این کنشگر چقدر شعاریست: نوشتی «نیروهای کمونیست (که قطعاً ضدامپریالیست‌اند وگرنه کمونیست نمی‌توان خواندشان)». کمونیست و ضدامپریالیست برای تو یک رابطه ی تحلیلی است. یک اینهمان گویی. یک هم معنایی که از قبل مشخص شده است. نتیجه این هم معنایی بدیهی هم تبدیل به این حکم شرعی میشه: «پیگیر بودن درحالی‌که کمونیست‌ها کارگزار نباشند می‌شود پیوستن به پایگاه‌های مقاومت بسیج و مدافعان حرم یا چیزی شبیه همین.» آخر کمونیستها کارگزار نباشند یعنی چه؟ این حرف مثل این است که بگویی انقلابی که کارگزارش کمونیستها نباشند یعنی رفتن و پیوستن به آنجا و آنجا. کمونیست در خود پروسه انقلاب کمونیست بودنش اثبات میشود. نه اینکه از قبل بگوییم چون ما کمونیستیم باید رهبر باشیم. کی این حرف را از من و تو قبول میکند؟ ممکن است نیرویی که از آغاز هیچ ربطی به کمونیسم و سوسیالیسم ندارد در فرایند انقلاب تبدیل به نیروی کمونیست رهبر جامعه شود، اما کمونیستهای با سابقه هیچ نشانی ازشان باقی نماند.
گرایلو هم نگفته سازمان کمونیست مسخره است. منصفانه حرف نمیزنی. به صراحت گفته سازمانی که حزب الله و مقاومت را مثل داعش دشمن میدونه، به زبان خودمون یعنی سازمانی که پیشفرضش این است که آنها متعلق به طبقه سرمایه دارند و منافع سرمایه را میجویند یا عامل فلان سرمایه داری جهان هستند، این سازمان مسخره است. انقلاب کمونیستی ای هم که نیروهای مقاومت را با این پیشفرض دشمن خودش میداند را باطل میداند. تو خیلی راحت درست مثل طرز فکر همه چپهای ایران به حزب الله میگویی «مشتی دیوصفت». این از همان پیشفرضهاست دیگه. دیگر به فکر و میل خودت مربوط میشود که این پیشفرضو داشته باشی یا نه. درضمن سن و سال من مقداری از آن گذشته که کسی که دهه قبل دانشجو بوده (به قول تو) از «دوستان» من باشه. اگر هم بود درستش این است که تو با این بخش قضیه کاری نداشته باشی. مگه نه؟

لایکلایک