منبع: دنیای جوان

نويسنده: مومیا ابوجمال

تارنگاشت عدالت

فکر ما حبس ابدی‌ها در بخش مرکزی سلول‌های مرگ بطئی در کنار شماست که امروز بیاد حقوقدان فقید «لن استوارت»، که دوماه پیش از میان ما رفت گرد هم آمده‌اید. او که «وکیل مردم» نام گرفته بود به بهترین وجه در چارچوب سنن افرادی فعالیت می‌کرد که سزاوار داشتن چنین لقبی هستند.

ما امروز بیاد لن استوارت فوق‌العاده که ده‌ها سال نسبت به خود برای دیگران سخت‌تر مبارزه کرده بود گرد هم آمده‌ایم. او مدافع مردم سیاه‌پوست و لاتینوز در محلات بلاک‌هارلم و بروکلین نیویورک بود. چه‌کسی بهتر از «رالف پوینتر» همسر و رفیق او که در اینجا حضور دارد این را بهتر می‌داند.

ولی برای سیستم و برای کسانی که مسئولیت نفرین شیطانی دستگیری‌های توده‌ای و حبس‌ابد برای جوانان را بگردن دارند (هیلاری کلینتون جوانان را «ابر حیوانات درنده» می‌نامید)، لن استوارت  یک «خائن» بود. به نظر آنان لن استوارت به طبقه خود، «طبقه برتر» سفیدپوستان و به تمام صنف خود خیانت کرده بود. روشن و مبرهن است که دستگیری و زندانی کردن توده‌های مردم که در ایالات متحده آمریکا متداول و روزمره است، بدون وجود تعداد زیاد به اصطلاح وکلای مدافع که مطیعانه همکاری می‌کنند، ممکن نیست.

در این رابطه می‌خواهم به واقعیتی اشاره کنم که نفس را در سینه محبوس می‌نماید: پنسیلوانیا یکی از ۵۰ ایالت آمریکا بیشتر از هر کشور دیگری در جهان دارای جوانان نابالغ زندانی است. آیا درک می‌کنید. پنسیلوانیا بیشتر از هرکشوری در این سیاره جوانان را بدون داشتن هیچ شانسی برای تجدیدنظر تا آخر عمر در زندان حبس می‌کند، بیش از چین، روسیه و ایران که اغلب مورد حمله و ناسزا قرار می‌گیرند!

و ما از خود می‌پرسیم که چگونه به اینجا رسیده‌ایم که در کشور ما این‌همه انسان زندانی می‌شوند. لن استوارت خود را درمقابل این سیل عظیم قرار داد، آن هم درست رودر روی آن یعنی جائی که این احکام صادر می‌شد. در دادگاه‌ها. او در این دادگاه‌ها یک جنگ واقعی علیه این سرکوب آغاز کرد. او برخلاف جریان شنا می‌کرد و ده‌ها سال مبارزه نمود. لازم است که با مهر و محبت به او و به مبارزه او که در تمام طول زندگی‌اش ادامه داشت بیاندیشیم. وقتی  او یک کودک سیاه‌پوست می‌دید، آنها را «فرزند» خویش می‌دانست. وقتی کودکان لاتینی را می‌دید، آنها را «فرزندان» خود می‌دانست. او در آنها آن چه که بودند می‌دید: کودک و نوجوان که به حمایت و حفاظت ما نیاز دارند. بهمین دلیل ما لن استوارت را هرگز فراموش نخواهیم کرد.

این یادداشت را مومیا ابوجمال برای جلسه‌ای که روز شنبه ۶ مه ۲۰۱۷ از طرف «کمپین همبستگی برای زندانی سیاسی سابق لن استوارت و رفیق او مومیا ابوجمال» در «مرکز اریک کسادا برای فرهنگ و سیاست» در سانفرانسیسکو، تحت عنوان بزرگداشت زندگی لن استوارت و مبارزه برای آزادی مومیا ابوجمال ترتیب داده شده بود آماده نموده بود.