فیدل کاسترو
یک روشنفکر هشیار و حساس و زیرک، یک دلاور ملی بود، وارث یک پیش زمینه سیاسی و اجتماعی و انقلابی مهیا، نتیجه فعالیت سازمانیافته قبلی در میان کارگران و دهقانان، حضور نسبتا نیرومند مارکسیست – لنینیستها در میان مردم،
مبارزه آشکار و نهان حزب کمونیست کوبا در قبال ارتجاع بومی و بین المللی، در برابر استبداد و استعمار…
کاسترو یک انقلابی بزرگ بود، آشنا با این پیش زمینه فراهم، بدنبال کرنش رهبری حزب کمونیست انقلابی کوبا در قبال اپورتونیسم و رویزیونیسم… توانست رهبری قیام ملی، انقلاب همگانی خلق کوبا در قبال رژیم سر سپرده باتیستا را بدست آورد…
یاد این رهبر رزیرک، انقلابی بزرگ گرامی باد
کاستریسم، به یک جهت گیری، ملی و انقلابی اشاره دارد، نگرشی است بدون خویشاوندی تئوریک با مارکسیسم و دورنمای کمونیسم… مترقی است، چون با ارتجاع بومی و بین المللی مبارزه می کند، معتبر است، چون با استبداد و استعمار سر ستیز دارد…
کاستریسم، متریالیسم مادی را همان رونق اقتصادی برای رفع مشکلات عاجل معیشتی مردم، تامین نان و کار و مسکن، همان مزد عادلانه، آموزش فنی و حرفه ای، درمان رایگان، خدمات اداری و امدادی… می داند. متریالیسم تاریخی را دلبخواهی… می پندارد. رسالت طبقه کارگر برای تسویه حساب با سرمایه داری، با مالکیت و دولتمداری بورژوازی را برسمیت نمی شناسد. دیکتاتوری انقلابی پرولتاریا در دوران گذار از سرمایه داری به کمونیسم را برنمی تابد…
علت نفوذ قابل توجه کاستریسم در میان روشنفکران وطنی، مدعیان نوعی « آزادی بی حد و مرز »! ایضا در آفریقا و آسیا و آمریکای جنوبی. ناگفته نماند که این گرایش، کاستریسم و از بد پیدایش خود، هیچوقت و در هیچ کشوری،
حتی در کوبا، نتوانست طبقه کارگر را تحت تاثیر قرار دهد، پرولتاریای صنعتی را مجذوب، با خود همراه کند…
رضا خسروی
