نویسنده گرینوالد ـ برگردان عاطفه اولیایی

منتشر شده در انسان شناسی و فرهنگ

 درسال  ۲۰۰۲ ، لولا د سیلوا با  احراز اکثریت مطلق آرا، حزب کارگر را در برزیل  به قدرت رساند.  در ۲۰۰۶  دوباره لولا  با پیروزی بزرگی  بر سر قدرت ماند.  دشمنان حزب کارگر که شانس بیرون راندن این حزب را از صحنه ی سیاسی از دست داده بودند، در ۲۰۱۰  با پیروزی  دیلما روسف، با تفاوت دوازده امتیاز باز به حزب کارگر باختند. در سال ۲۰۱۴،‌ PSDB ( حزب سوسیال دمکرات برزیل)   منایع مالی هنگفتی برای شکست روسف به مبارزات انخاباتی سرازیر کرد ولی باز شکست خورد و روسف با ۵۴ میلیون رأی برنده شد.

به طور خلاصه حزب کارگر، با برخورداری از حمایت طبقه ی  کارگرفقیر و حامیان حزب،  چهار بار  پی در پی، برنده ی انتخابات سراسری برزیل شده است.

در چنین شرایطی، پلوتوکرات های صاحب بزرگ ترین رسانه های پرنفوذ ملی تصمیم گرفتند به کلی  از خیر دمکراسی که مخالفین شان را به قدرت می رساند،  بگذرند. امروز، در برزیل، حزب PSDB  به منظور کسب قدرت،  با شوراندن مردم از طریق  رسانه ها، فردی غیر قابل انتخاب را به مسند می نشاند. سنای برزیل، به استیضاح روسف رأی مثبت داد و تا اخذ نتیجه در  پایان محکمه،‌ وی را از ریاست جمهوری معلق کرد.

 معاون و جانشین وی میشل تمر از حزب جنبش دمکراتیک برزیل (PMBD) است.  در نتیجه ی این  استیضاح،  جانشین وی  فردی خواهد بود  فاسد،  که اخیرا  نه تنها به جرم  معاملات غیر قانونی اتانول مجرم شناخته شده است،  بلکه مجبور به پرداخت  جرایمی کلان برای  خلافکاری های انتخاباتی و نیز ممنوعیت هشت ساله از نامزدی  در انتخابات  مقام های دولتی می باشد  طبق آمار، فقط ٪۲   مردم از ریاست جمهوری  تمر حمایت خواهند کرد و  ۶۰ ٪ درخواست استیضاح وی را دارند؛  درست همان درصدی که تقاضای استیضاح دیلما روسف را داشته اند).  با این حال وی با انتصاب گلدمن، سش و مأموران  صندوق بین المللی پول، این باند را بر اقتصاد برزیل مسلط خواهد کرد.  تیم وی متشکل از نئولیبرال های حرب  PSDB است که خارج از روند انتخابات بر مسند قدرت خواهند نشست.

 این خلاصه در دفاع از حزب کارگر برزیل نوشته نشده  است. در مصاحبه ام با لولا، خود وی ابراز داشت که حزب کارگر به طور جدی با فساد دست به گریبان است.  دیلما نیز با عدم موفقیت در بسیاری موارد و اتحاد با نخبگان،  محبوبت خود را از دست داده است.  برزیل  در مجموع و بخصوص از نظر اقتصادی دچار گرفتاری های جدی است. اما راهکرد چنین وضعیتی به در کردنش از طریق رآی گیری است و نه جانشین کردنش با فردی منتخب ثروتمندان.  ویرانی هایی  که حکومت پلوتوکرات ها، باند دزدان و حبرنگاران مبلغ شان برای برزیل مهندسی می کنند،  ده ها بار خطرناک تر از  صدماتی است که حزب کارگر به کشور وارد کرده است.  این باند،  دمکراسی را در پنجمین کشور بزرگ  دنیا   از بن ویران می کند.   حتی مجله ی اکونومیست، که با میانه رو ترین چپ ها مخالفت ورزیده و از حزب کارگر برزیل و دیلما ابراز تنفر می کند،  این استیضاح را «بهانه ای  برای به در کردن رییس جمهوری که محبوبیت خود را از دست داده است»  می داند. دو هفته پیش بود که اکونومیست هشدار داد: «کسانی که در پی بیرون راندن روسف هستند، به مراتب از وی بد ترند.»  پارسال،  قبل از آن که خود تمر درگیر چنین توطئه ای شود، استیضاح را بری از اساسی قضایی ـ  سیاسی وعملی غیر قابل تصور که باعث درگیری بحرانی نهادی  خواهد شد» خواند. شیادی عجیب و غریب آن است که رسانه های برزیل، اسیتضاح را به بهانه ی مبارزه با « فساد» وحفظ «دمکراسی»،  توجیه می کنند. چگونه می توان ادعای مبارزه با فساد این باند را که در صدد بر مسند نشاندن فردی بار ها فاسد تراست و  ادعای دلواپسی برای دمکراسی را  در حالیکه  از استیضاح تمر و رأی گیری مجدد خودداری می کند ،  باور داشت؟ پاسخ روشن است:  نتیجه ی انتخابات  پیروزی  لولا و یا کاندیدای دیگری که موافق میل شان نیست خواهد بود.

ماه پیش،‌ خبرنگاران بدون مرز نوشت: « رسانه های برزیل در به زیر کشیدن دیلما روسف بسیار فعال بوده اند. خبرنگاران این شبکه ها تخت نفوذ ثروتمندان اند و این امر با حرفه شان تضاد ی اشکار دارد.»

برزیل، با جمعیتی ۲۰۰ میلیونی، با آزاد کردن خود از بند دیکتاتوری نظامی ۲۱ ساله ای که مورد حمایت آمریکا و انگلیس بود، و گام نهادن در راه دمکراسی مورد الهام بسیاری جوامع قرار گرفت.  محو این دمکراسی نو پا،  چنین آسان و سریع  وحشتناک و غم انگیز است.  جریان سیاسی برزیل  درسی است  در عدم اطمینان به امتداد روند پیشرفت.