دورویی آمریکا در ارتباط با حقوق بشر و نصحیت کوبا زمانی مشخص می شود که انکار بسیاری از ابتدایی ترین حقوق بشر مردم آمریکا چون روز روشن است. آمریکا باید تحریمات را بردارد و به محاصره کوبا پایان دهد. اوباما باید گوانتامو را ببندد و آن را به کوبا برگرداند… آمریکا میثاق بین المللی بر حقوق مدنی و سیاسی را تصویب کرده است. اما آمریکا از تصویب میثاق بین المللی بر حقوق اقتصادی، سیاسی و اجتماعی خودداری می کند. سیاست آمریکا از زمان دولت رونالد ریگان، حقوق بشر را تنها به عنوان حقوق مدنی و سیاسی تعریف کرده است. حقوق اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی به دلیل شباهت به رفاه اجتماعی، و یا سوسیالیسم رد شده است. دولت آمریکا از حقوق مدنی و سیاسی کوبا انتقاد می کند، در حالی که دسترسی برتر کوبایی ها را به مسکن، بهداشت، تحصیل همگانی رایگان، و تضمین مرخصی زایمان و حقوق با نرخ برابررا نادیده می گیرد.

انتقاد دروغین حقوق بشری آمریکا از کوبا

نوشته: مارجوری کوهن

برگردان: آمادور نویدی

قبل از سفر تاریخی بارک اوباما به کوبا در ۲۰ مارس ۲۰۱۶، در مورد این که آیا او می تواند کوبا را برای بهبود وضع حقوق بشر خود تحت فشار قرار دهد، حدس و گمان زده شد. اما مقایسه رکورد حقوق بشر کوبا با آمریکا نشان می دهد که آمریکا باید از کوبا درس بگیرد.

اعلامیه جهانی حقوق بشر(۱) شامل دو بخش محتلف از حقوق بشر است. از یک طرف شامل حقوق مدنی و سیاسی؛ و از طرف دیگر شامل حقوق اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی است.

حقوق مدنی و سیاسی شامل حق زندگی کردن، آزادی بیان، آزادی مذهب، محاکمه عادلانه، حق تعئین سرنوشت؛ و نبود شکنجه، رفتار ظالمانه، و بازداشت خودسرانه است.

حقوق اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی شامل حق تحصیل، بهداشت، امنیت اجتماعی، بیمه بی کاری، مرخصی زایمان، حقوق برابر برای کار برابر، کاهش مرگ و میر نوزاد؛ پیش گیری، درمان و کنترل امراض؛ و تشکیل و پیوستن به اتحادیه و اعتصاب است.

این حقوق بشر در دو معاهده – میثاق بین المللی بر حقوق مدنی و سیاسی (۲) و میثاق بین المللی بر حقوق اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی (۳) گنجانده شده است. آمریکا میثاق بین المللی بر حقوق مدنی و سیاسی را تصویب کرده است.

اما آمریکا از تصویب میثاق بین المللی بر حقوق اقتصادی، سیاسی و اجتماعی خودداری می کند. سیاست آمریکا از زمان دولت رونالد ریگان، حقوق بشر را تنها به عنوان حقوق مدنی و سیاسی تعریف کرده است. حقوق اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی به دلیل شباهت به رفاه اجتماعی، و یا سوسیالیسم رد شده است.

دولت آمریکا از حقوق مدنی و سیاسی کوبا انتقاد می کند، در حالی که دسترسی برتر کوبایی ها را به مسکن، بهداشت، تحصیل همگانی رایگان، و تضمین مرخصی زایمان و حقوق با نرخ برابررا نادیده می گیرد.

در همین حال، دولت آمریکا در خاک کوبا در گوانتامو، از جمله با شکنجه، رفتار وحشیانه، و بازداشت های خودسرانه، حقوق بشر را نقض کرده است. و آمریکا از سال ۱۹۶۰، به صراحت از طریق تحریم اقتصادی در حقوق اقتصادی و حق تعئین سرنوشت کوبا مداخله کرده است.

تحریم اقتصادی، و حال محاصره کوبا، توسط رئیس جمهور دوایت د. آیزنهاور در طول جنگ سرد و در پاسخ به یادداشت غیررسمی مقام ارشد وزارت خارجه در سال ۱۹۶۰ آغاز شد. این یادداشت پیش نهاد «یک سری از اقداماتی را کرد که بزرگ ترین ظلم در رد وام پول و تدارکات به کوبا بود، تا باعث کاهش دستمزد واقعی و پولی گردد، و گرسنگی، نومیدی و سرنگونی دولت [کاسترو] را به ارمغان بیاورد.»

آن هدف شکست خورده است، اما مجازات محاصره، زندگی را در کوبا دشوار ساخته است. علی رغم تلاش این غیر انسانی، به هر حال، کوبا مجموعه با شکوه قابل توجهی از حقوق بشر را ضمانت می کند.

حق بهداشت رایگان در کوبا

برخلاف آمریکا، در کوبا مراقبت های بهداشتی به عنوان یک حقوق شهروندی درنظر گرفته می شود. مراقبت های بهداشتی همگانی برای تمام شهروندان مجانی است. کوبا دارای بالاترین نسبت دکتر به بیمار در سطح جهان و برابر با ۶/۷ در هر ۱۰۰۰ نفر است. در سال ۲۰۱۴، نرخ مرگ و میر نوزادان در کوبا، یکی از کم ترین نرخ ها در جهان و برابر با ۴/۲ در هر ۱۰۰۰ تولد زنده بود.

مراقبت های پزشکی در کوبا بر پیش گیری امراض تأکید دارد، تا این که تنها متکی به دارو باشد، و یا دست رسی محدود به داروهایی داشته باشد که گاهی از طرف آمریکا در محاصره و تحریم است. مجله لانسیت در سال ۲۰۱۴ نوشت:«اگر دستاوردهای کوبا بتواند در سراسر طیف گسترده ای از کشورهای کم درآمد و متوسط تکثیر گردد، سلامت جمعیت جهان دگرگون می شود.» کوبا پیشگام توسعه داروهایی جهت معالجه و پیشگیری سرطان ریه است، و از قطع عضو بدن، مرتبط با دیابت، پیش گیری نموده است. ولی به دلیل محاصره، با این حال، ما در آمریکا نمی توانیم از مزیت آن (داروها) بهره مند شویم.

حق تحصیل رایگان در کوبا

آموزش رایگان تا سطح تحصیلات عالی و از جمله آموزش های عالی، یک حق همگانی است. در مقایسه با هر کشور دیگری در جهان، کوبا بخش بزرگ تری از تولید ناخالص داخلی خود را صرف آموزش و پرورش شهروندان کوبایی می کند. «معلمان سیار»(معلم سر خانه) برای خانه کودکانی فراهم شده است که قادر به رفتن به مدرسه نیستند. بسیاری از مدارس مراقبت های مجانی را در صبح و پس از مدرسه برای والدین شاغلی فراهم ساخته که فامیل دیگری ندارند تا از کودکانشان پرستاری و مراقبت نماید. در کوبا آموزش برای دکتر شدن رایگان است. در کوبا ۲۲ دانشکده پزشکی وجود دارد، در حالی که تا سال ۱۹۵۹ و قبل از انقلاب کوبا، تنها ۳ دانشکده وجود داشت.

انتخابات در کوبا

انتخابات مجلس ملی کوبا (شورای ملی) هر پنج سال صورت می گیرد و انتخابات انجمن های شهر و شهرداری مناطق، هر دو سال و نیم برگزار می شود. پس از آن نمایندگان مجلس شورای ملی، شورای دولت/کشور را انتخاب می کنند، که به نوبه خود شورای وزیران را منصوب می کند که رئیس جمهور را انتخاب می کند.

از سال ۲۰۱۸(تاریخ انتخابات عمومی آینده در کوبا)، برای تمام موقعیت مقامات منتخب ارشد، از جمله رئیس جمهور، فقط دو دوره پنج ساله موجود خواهد بود و نه بیشتر. هر کسی می تواند نامزد و یک کاندید شود. لازم نیست که کسی عضو حزب کمونیست (سی پی) باشد. نمی توان هیچ پولی برای ترویچ و تبلیغ نامزدهای انتخاباتی خرج کرد و هیچ حزب سیاسی (از جمله حزب کمونیست) اجازه ندارند در طول انتخابات، کمپین راه بیاندازند. پرسنل نظامی در حوزه های رأی گیری انجام وظیفه نمی کنند؛ و کودکان دبستانی از صندوق های رأی حفاظت می کنند.

حقوق کارگران در کوبا

قانون کوبا حق داوطلبانه تشکیل اتحادیه های کارگری و پیوستن به آن ها را تضمین می کند. اتحادیه ها بطور قانونی مستقل و از نظر مالی خودمختارند، و مستقل از حزب کمونیست و دولت اند، و توسط حق عضویت اعضای خود تأمین مالی می شوند. حقوق کارگران توسط اتحادیه ها از جمله با یک قرارداد کتبی، یک کار ۴۰–۴۴ ساعت در هفته، ۳۰ روز مرخصی سالیانه با حقوق در بخش دولتی حمایت شده است.

چنانچه اتحادیه فکر کنند که کار کردن خطرناک است، حق دارند که کار را متوقف کنند. آن ها حق دارند که در مدیریت کارخانه حضور یابند، اطلاعات مدیریت را در فضای اداره و مصالح، و زمان تسهیلات را برای نمایندگان دریافت کنند. توافق اتحادیه برای اخراج ها، تغئیرات در سبک ساعات کاری، اضافه کاری، و گزارش ایمنی سالانه، ضروری است. اتحادیه ها هم چنین در کوبا دارای نقش سیاسی هستند و یک حق قانونی(قانون اساسی) درباره مشورت قانون استخدامی دارند. آن ها هم چنین دارای حق پیشنهاد قوانین جدید به مجلس شورای ملی هستند.

موقعیت زنان در کوبا

درکوبا، اکثریت قضات، وکلای دادگستری، وکلا، دانشمندان، کارگران فنی، کارکنان بهداشت عمومی و حرفه ای را زنان تشکیل می دهند. کوبا از نظر نجات کودکان در رتبه اول فهرست مادر «کشورهای کمتر توسعه یافته» قرار دارد. کوبا با بیش از ۴۸ درصد زنان به عنوان نماینده مجلس، با بالاترین درصد زنان پارلمان در ردیف سوم در جهان است. زنان در دوران حاملگی ۹ ماه حقوق کامل، و سپس ۳ ماه را با ۷۵ درصد حقوق، مرخصی زایمان خود را دریافت می کنند. دولت برای سقط جنین و طرح تشکیل خانواده یارانه می دهد، و برای مراقبت قبل از بارداری ارزش والایی قائل است، و برای زنان قبل از تولد فرزند «مسکن زایمان» ارائه می دهد.

طول عمر در کوبا

سازمان بهداشت جهانی در سال ۲۰۱۳، طول عمر زنان کوبا را ۸۰ سال ثبت کرد؛ و برای مردان ۷۷ سال بود. احتمال مردن افراد بین ۱۵ ساله تا ۶۰ ساله در هر ۱۰۰۰ نفر کوبایی، ۱۱۵ نفر برای مردان و ۷۳ نفر برای زنان در کوبا بود.

در همان سال، امید به زندگی در آمریکا ۸۱ سال برای زنان و ۷۶ سال برای مردان بود. احتمال مردن بین ۱۵ و ۶۰ ساله ها در هر ۱۰۰۰ نفر آمریکایی، برای مردان ۱۲۸ نفر و برای زنان ۷۶ نفر بود.

مجازات اعدام در کوبا

تحقیق توسط دانشکده حقوق کرنل در ماه اکتبر سال ۲۰۱۵ نشان می دهد که در کوبا هیچ کسی محکوم به اعدام و یا هیچ کس در انتظار اعدام نیست. دادگاه عالی کوبا، آخرین زندانی باقی مانده محکوم به اعدام، حکم یک آمریکایی کوبایی محکوم به قتل در اجرای حمله تروریستی سال ۱۹۹۴ به این جزیزه را در ۲۸ دسامبر ۲۰۱۰ تخفیف داد. و از آن زمان تاکنون هیچ حکم اعدام شناخته شده جدیدی صورت نگرفته است.

در مقابل، از ۱ ژانویه ۲۰۱۶، در تأسیسات دولتی آمریکا، ۲۹۴۹ نفر در انتظار اعدام بودند. و از ۱۶ مارس ۲۰۱۶، طبق اطلاعات مربوط به اعدام، ۶۲ نفر در لیست انتظار اعدام فدرال قرار داشتند.

توسعه پایدار کوبا

در سال ۲۰۰۶، صندوق جهانی حیات وحش (دبلیو دبلیو اف)، یک سازمان جهانی محیط زیستی نشان داد که کوبا تنها کشوری بود که در جهان به توسعه پایدار دست یافته است. جاناتان لوح، یکی از نویسندگان گزارش صندوق جهانی حیات وحش، گفت:«طبق شاخص سازمان ملل، کوبا به لطف سطح بالای سواد و طول عمر بسیار بالای خود به سطح خوبی از توسعه رسیده است، و از آنجایی که کشوری با مصرف انرژی پائین است، اثرات زیستی آن بزرگ نیست.»

از نصحیت کوبا دست بردارید و به محاصره پایان دهید

وقتی که سال گذشته کوبا و آمریکا درباره حقوق بشر مذاکراتی داشتند، پدرو لوئیس پدروسو، سرپرست هیئت کوبا، گفت:«ما نگرانی خود را در جامعه آمریکا درباره سبک های نژادپرستی و تبعیض، بدترشدن خشونت پلیس، اعمال شکنجه و اعدام های فراقضایی در مبارزه با ترور و دوزخ قانونی زندانیان در کمپ زندان آمریکا در گوانتانامو ابراز می داریم.»

دورویی آمریکا در ارتباط با حقوق بشر و نصحیت کوبا زمانی مشخص می شود که انکار بسیاری از ابتدایی ترین حقوق بشر مردم آمریکا چون روز روشن است. آمریکا باید تحریمات را بردارد و به محاصره کوبا پایان دهد. اوباما باید گوانتامو را ببندد و آن را به کوبا برگرداند.

درباره نویسنده:

مارجوری کوهن از سال ۱۹۹۱ استاد حقوق در دانشکده توماس جفرسون است. او در تابستان ۲۰۱۶، استاد افتخاراً بازنشسته می شود، و به نوشتن، سخن رانی ادامه می دهد و تفسیر رسانه ای ارائه می دهد. او مشابق سابق اخبار سی بی اس و تحلیل گر حقوقی تلویزیون دادگاه است. استاد کوهن یک منتقد حقوقی و سیاسی در بی بی سی، سی ان ان، ام اس ان بی سی، فاکس نیوز، ان پی آر، و رادیو پاسیفیکا بوده است.

منابع:

(۱)-

http://www.un.org/en/universal-declaration-human-rights/

(۲)-

http://www.ohchr.org/en/professionalinterest/pages/ccpr.aspx

(۳)-

http://www.ohchr.org/EN/ProfessionalInterest/Pages/CESCR.aspx

برگردانده شده از:

http://marjoriecohn.com/human-rights-hypocrisy-us-criticizes-cuba/