جرمان فارن پالیسی– ترجمه رضا نافعی

منتشر شده در آینده ما

پیش از آن که کار بجای های وخیم تر بکشد

به ابتکار آلمان اتحادیه اروپا از برقراری منطقه ای در شمال سوریه برای اسکان فراریان از جنگ در این کشور حمایت کرد تا بلکه ترکیه بتواند از ادامه سیل فراریان جنگ سوریه به سمت اروپا جلوگیری کند.

اما نشانه هائی در این پیشنهاد وجود دارد مبنی بر این که می خواهند پناهگاهی در مرز ترکیه و سوریه برای واحدهای شکست خورده و فراری داعش و گروه های همسو با آن ایجاد کنند.

صدر اعظم آلمان «مرکل» با صراحت از شهر » عزاز» نام برد که دژ اصلی جهاد گرایان بشمار می رود.

اگر برلین و ااتحادیه اروپا با این پیشنهاد در کنار دولت ترکیه بمانند – امری که بعید بنظر نمی رسد – برای بسته ماندن مرزهای یونان- ترکیه، است که از آن طریق فراریان جنگ سوریه خود را به اورپا می رسانند. این سیاستی است که می تواند عواقبی جدی در پی داشته باشد.

تضمین دفاعی ناتو

در واقع ترکیه در روزهای گذشته با زیرپا نهادن حقوق بین المللی شمال سوریه را زیر آتشبار های خود گرفت و صدها شبه نظامی اسلامی را مستقیما به صحنه نبرد فرستاد و همزمان با آن برشدت لحن خود نیز افزود و تهدید کرد که نیروی نظامی خود را به خاک سوریه خواهد فرستاد. » هارالد کویات» سرفرمانده سابق ارتش آلمان چندی پیش چنین کاری را با » بحرانی عظیم»( Super-Gau) برابر دانسته بود: » اگر نیروی نظامی ترکیه وارد سوریه شود و بین آنها و نیروهای روسیه تصادم رخ دهد – آنکارا در پائیز گذشته یک جت جنگی روسی را ساقط کرد،- وقتی نیروهای نظامی دو کشور در فضائی مشترک در حال جنگ باشند، بعید نیست وضعی نظیر آنچه در پائیز رخ داد دوباره پیش آید. » ژان آسلبورن » وزیر خارجه لوکزامبورگ ، از باب احتیاط به چنین وضعی اشاره کرد و گفت تضمین دفاعی ناتو از کشورهای عضو وقتی به اجرا در خواهد آمد که » یک کشور عضو ناتو بوضوح تمام مورد حمله قرار گرفته باشد». بنابر این اگر آنکارا به سوریه حمله کند و آنگاه در اثر حمله ای که خود آغاز کرده درگیر جنگ شود نمی تواند بطور خود کار امیدوار به دریافت کمک از ناتو باشد. با این همه ، در چنین حالتی، خطر جنگ بین قدرت های بزرگ بگونه ای چشمگیر افزایش می یابد.

موشک های زمین به هوا

در حالی که برلین و بروکسل بگونه ای نظر گیر خود را در کنار ترکیه قرار می دهند، دومین همپیمان اصلی آلمان در خاور میانه ، عربستان سعودی، در پایان هفته گذشته اعلام کرد که قصد دارد بر کمک های وسیع خود به شبه نظامیان شورشی در سوریه بازهم بیافزاید. بنا به گفته عادل الجبیر وزیر خارجه عربستان، ریاض قصد دارد موشک های زمین به هوا در اختیار شورشیان قرار دهد، تا آنها امکان داشته باشند بالگردان ها و هواپیماهای رژیم را ساقط کنند». در پایان هفته گذشته معلوم شد دولت آلمان در آغاز سال 2015 با فروش تکنیک موشک های زمین به هوا به عربستان عربستان سعودی موافقت کرده است. در پایان هفته گذشته معلوم شد که دولت آلمان در سال 2015 با صدور تجهیزات نظامی به ارزش 270 میلیون یورو به عربستان سعودی موافقت کرده است. حکومت دیکتاتور عربستان در میان خریداران تجهیزات نظامی از آلمان مرتبه پنجم را دارد.

شبیه افغانستان

آنچه وزیرخارجه عربستان اعلام کرد دارای عواقب دراز مدت خواهد بود از جمله به این دلیل که شبه نظامیان با این موشک ها می توانند هواپیما های روسی را هدف قرار دهند و در نتیجه موجبات تشدید جنگ را فراهم آورند. توضیحات وزیر خارجه عربستان نشان می دهد که ریاض سناریوهای ویژه ای را در نظر دارد. او گفت موشک های زمین به هوا باید تناسب قدرت را در سوریه همان گونه تغییر دهند که در گذشته در افغانستان دادند. مجاهدین در آغاز سالهای دهه 80 با کمک موشک های آمریکاائی استینگر که سقوط بالگردانها را ممکن می ساخت، لطمات سنگینی وارد آوردند و نقش قابل توجهی در عقب نشینی ارتش شوروی داشتند. در سالهای بعد مجاهدین افغانستان راآنچنان ویران کردند که حتی تا امروز نتوانسته است بار دیگر کمر راست کند. البته نفوذ شوروی هم با موفقیت درهم شکسته شد.

گزینه ای با کمترین زیان

با توجه به وخامت چشمگیر وضعیت، بخشی از دستگاه های حاکمه غرب نیز نسبت به سیاست غرب در سوریه زبان به اعتراض گشوده اند. » هارالد کویات» سرفرمانده سابق ارتش آلمان گفت اگر روسیه دخالت نکرده بود سوریه سقوط می کرد و کشور بدست » دولت اسلامی » می افتاد» » روند صلح » را در واقع مدیون دخالت روسیه هستیم». » استفان کینزر» روزنامه نگار آمریکائی که در دانشگاه معروف Brown تدریس می کند ، اخیرا در » بوستون گلوب» نشریه با نفوذی که بارها به دریافت جایزه پولیتزر نائل آمده است مقاله ای   منتشر کرد و نوشت » استراتژی روسیه که مبارزه با » دولت اسلامی» و القاعده » و در عین حال ، دست کم فعلا، دفاع از دولت اسد است، » گزینه ایست با کمترین زیان «. این که غرب از همان آغاز بنا را بر ساقط کردن بی برو برگرد اسد گذاشت سبب شد ه که برای بخش عمده ای از اپوزیسیون راه حل » گفتگو در باره تغییر از طریق مسالمت آمیز» هیچ جاذبه ای نداشته باشد. این یک خطای بزرگ بود.

» حق با آنها بود اشتباه از ما بود»

کینزر یاد آور می شود که سیاست براندازی غرب در سوریه در تقابل روشن با شیوه رفتار روسیه است، آن هم نه برای نخستین بار. حکومت نجیب الله در افغانستان که مورد حمایت مسکو بود (1986-1992) صالحتر و مترقی تر از تمام نیروهائی بود که بعد از او مورد حمایت آمریکا قرار گرفتند، که دولت نجیب الله را ساقط کرد. «کینزر» در مقاله خود در» بوستون گلوب» می نویسد: در ژانویه 2003 مسکو واشنگتن را تحت فشار گذاشت که » به عراق حمله نکند و صدام را ساقط نکند»: بازهم حق با آنها بود و ما خطا کردیم». در سوریه نیز تحلیل روسیه برای سومین بار درست است: حکومتی که می تواند جای اسد را بگیرد : خلافت «کشور اسلامی» است که از دریای مدیترانه تا تیگرس را دربر می گیرد، حکومتی که به هیچ وجه نباید برای دست یافتن به آن تلاش کرد. کینزر از غرب می خواهد پیش از آن که کار بجای های وخیم تر بکشد به سیاست براندازی خود پایان دهد.