«شهری برای ساختن»
«شهری برای ساختن»
بر فراز بنایی بزرگ
دیر هنگامِ شب
با کار تمام نشده ام
به شهر می نگرم.
در دورتر
چراغِ خانه ی من و تو پیداست:
رنگ آبی پنجره
و دود زیبا از دودکش.
می دانم
می دانم
به انتظار صدای در هنوز بیداری
و من
سپیده دم آن هنگام که دختر کوچکمان
میان پستان های گرمت به خواب رفته است
باز می گردم:
می نگرم به تو
به مژگانت که همچون بادبان ها آرام گرفته اند
به چهره ی گلگونت
و رنگ زیبای لب هایت
که بوسه های من را انتظار کشیده اند.
بادِ زمستان
چهره ی خسته ام را می سوزاند
کاش کنارت به خواب رفته بودم
و نفس های سردم
روی گردنت نشانه می شد.
ستاره ی کوچکی
میان غیاب ابرها
سوسو می زند
در قلبم صدای ست:
به فردا امیدوارم
به روزی که روبان های سفید میان گیسویت ممنوع نیست
رنگ سرخ ممنوع نیست
بوسیدنت در میادین ممنوع نیست
زیر درختان پرشکوفه خوابیدن ممنوع نیست
و آن هنگام که به آغوشت می کشم
از فردای کار و افتادن از داربست ها نخواهیم ترسید.
«علی رسولی _ اورست»
مقالهٔ خوبی است؛اما پارگرافها آنقدر طولانی و بهم چسبیده اند،که چشم را خسته می کند. به همه نویسندگان و مترجمان…
سلام آقاي شيري من يک هموطن شما هستم تو ايران شما از راه دور فکر مي کنيد اينهاي که الان…
رفیقی موشکاف تماس گرفته و بر این جمله «« انسانیت را نمیتوان از بین برد ولی میتوان طبقه زالوصفتان را…
سپاس بیکران برای کاری پر بها. این شکاف مدتهاست که بایستی پر میشد. حتی از همان سالهای اولیه پسا پرتاپ…
آقای خسرو صدری لطف بفرمایید و بجای ج.ا. بنویسد «جمهوری سرمایداری اسلامی» چرا از سرمایدار خواندن روحانی ظریف زنگنه خاتمی…