من می توانستم شاعری باشم …..
ولگرد قمار خانه های بوینس آیریس
محفل نشین خواب و زن و امضاء و اعتیاد.
نوحه سرای گذشته های مرده
گذشته های دور
گذشته های گیج
اما تا کی …؟
از امروز گفتن و
برای مردم سرودن
دشوار است و،
                 ما می خواهیم
                 از امروز و از اندوۀ آدمی بگوئیم
                از غفلتی عفلتی عظیم
                که آزادی را از شما ربوده است .
                می توانستم شاعری باشم
                بی درد ، پر افاده ، خود پسند ،
                پرده بردار پتیارگانی
                که بر ستمدیدگان ترس(؟) خورده
                حکومت می کنند .
                می دانم !
                گلوله را با کلمه می نویبسند ،
                وقتی که کلمات
                شقی ترین گلوله هارا می سازند ،
                چاره چریکی جون من جیست ؟
                کلمات
               راهگشای آگاهی آدمی آدمی است
               و ما نیز
               سرانجام
              بر سر معنای زندگی متحد خواهیم شد:
             کلمه ، کلمه نحات !
مردم
تر انه ای از این دست می طلبند

ار نستو چه گوارا