سوسیالیسم در برابر نئولیبرالیسم

در یک نقطه، کوررآ به سمت مخالفین رفت و نسخه‌ای از پایان‌نامه خود را که در رد سیاست‌های نئولیبرالی دولت‌های سابق است به آن‌ها داد، کوررا آن سیاست‌ها را «شکست خورده» نامید.سیاستمداران اپوزیسیون ادعا کردند کشور در بحبوحه یک بحران اقتصادی قرار دارد و بازگشت به سیاست‌های پیشین را پیشنهاد کردند. پیشنهادات آن‌ها شامل کاهش هزینه عمومی برای افزایش ذخیره ارزی، و تأکید بیش‌تر بر «ثبات اقتصادی» می‌شد.

مخالفین کوررآ شدیداً از هزینه‌های دولت انتقاد کردند و گفتند که کشور به سمت بدهکار شدن می‌رود.

ريیس‌جمهور کوررآ در پاسخ گفت: «اکوادور در عرض ۸ سال کاری را انجام داده است که در عرض ۳۰ سال انجام نشد.» او هم‌چنین گفت اکوادور از جمله ۵ کشور دارای کم‌ترین بدهی در آمریکای لاتین است و افزود این از برکت سرمایه‌گذاری دولت او در برنامه‌های اجتماعی و استفاده مسؤولانه و بهینه از درآمدهای نفتی است.

تحت رهبری کوررآ، دولت به سرمایه‌گذاری اجتماعی مانند ساختن مدارس، بزرگراه‌ها و بیمارستان‌ها، به ویژه در مناطقی که دولت‌های سابق به آن‌ها توجه نمی‌کردند، اولویت داده است.

کوررآ گفت که اکوادور در بحران قرار ندارد اما انکار نکرد که کاهش قیمت نفت و این واقعیت که اکوادورر ارز خود را ندارد چالش‌هایی را دربر دارند.

کوررآ در پاسخ گفت: «بحران چیزی است که در نتیجه سیاست‌های شما در دهه ۹۰ رخ داد.»

اکوادور یک کشور صادرکننده نفت است و فروش نفت یک منبع مهم درآمد برای دولت است. در نتیجه يک بحران بانکی بزرگ در ۹۹-۱۹۹۸، اکوادور مجبور شد ارز ملی خود را رها کند و اکنون از دلار ایالات متحده استفاده می‌کند.

اپوزیسیون کوررآ را به قصور در اجرای سیاست‌هایی متهم کرد که به ایستادگی در برابر تأثیر یک بحران خارجی، مانند قیمت نفت، کمک می‌کنند. آن‌ها پیشنهاد کردند اکوادور سیاست‌هايی را به اجرا بگذارد که سرمایه‌گذاری خارجی بیش‌تر را تشویق کرده و از اتکاء بر صادرات اولیه می‌کاهد.

کوررآ با اشاره به خروج شهروندان اکوادور پس از بحران بانکی گفت: «تنها چیزی که شما مدیریت کردید صدور انسان بود.» اکوادور از اوايل دهه ۱۹۸۰ تا سال ۲۰۰۰ دو موج عمده مهاجرت را تجریه کرد که طی آن ۱۵-۱۰ درصد جمعیت کشور را ترک کردند. طی بحران دهه ۹۰ اکثر آن‌ها به اسپانیا، ایالات متحده و ایتالیا رفتند.