بهرنگ زندی
در حالی که فقط 6 روز به پایان سال 1393 مانده است، حداقل دستمزد کارگران برای سال 1394 در شورای عالی کار هنوز به تصویب نهایی نرسیده است. به گزارش خبرگزاری کار ایران «علی خدایی» رئیس کارگروه مزد کانون عالی شوراهای اسلامی گفته است که جلسه بعدی تعیین مزد 94 روز یکشنبه (24 اسفند) برگزار خواهد شد.
نمایندگان شورای اسلامی کار در شورای عالی کار افزایش 260 هزار تومانی را پیشنهاد داده‌اند که حتی به رغم این افزایش چند درصدی سرعت تورم آنقدر زیاد هست که 860 هزارتومان حداقل دستمزد 1394 نمی‌تواند به تورم و هزینه‌های جاری یک خانوار کارگری غلبه کند. هزینه‌ی یک خانوار 4 نفر کارگری طبق اعلام شورای اسلامی کار که هم‌اکنون بر سر افزایش 260 هزار تومانی چانه می‌زند، سه میلیون و پانصد هزار تومان است.
شاهپور احسانی راد عضو اتحادیه آزاد کارگران ایران در این رابطه نوشته است که:« به زودی آخرین ذره های امید و توهم میلیونها کارگری که برای برخورداری از مزدی عادلانه! چشم به شورای عالی کار دوخته اند فرو خواهد ریخت و خیانت خانه کارگر، شورای اسلامی کار، کانون عالی صنفی کار و دیگر بازیگران و دلقکان این خیمه شب بازی را آشکارا خواهند دید و در خواهند یافت در این مملکت فقط وقتی برف ها آتش بگیرند مزد عادلانه هم نصیب و سهم کارگر خواهد شد.»
آیا برف‌ها آتش می‌گیرند؟
نگاهی به قیمت اقلام اصلی کالاها در سبد خرید خانوارها تورم سنگینی را در ایران به نمایش می‌گذارد، که هر چه قدر این نمودار را با فرمول‌های اقتصادی و آماری بانک مرکزی و وزارت اقتصاد دستکاری کرد، از واقعیت محض آن در جامعه کاسته نمی‌شود. بر اساس گزارشی که خبرگزاری مهر به صورت میدانی تهیه کرده است، قیمت مرغ گرم در برخی نقاط ۷۸۹۰ تومان و در برخی نقاط دیگر شهر۷۷۰۰ تومان است. مدیرعامل شرکت پشتیبانی امور دام کشور در رابطه با افزایش قیمت مرغ گفته است که سعی می‌کنند قیمت آن را پایین بیاورند، شما فکر می‌کنید که چه قدر از این قیمت قرار است کاسته شود؟ 2000 هزار تومان، 3000 هزار تومان؟ وعده‌ی آقای رییس برای کاهش قیمت مرغ رساندن آن به 7000 تومان است.
بهتر است که به گزارش مهر در این رابطه برگردیم و قیمت اقلام کالا را در آستانه‌ی شب عید با هم مرور کنیم. قیمت میوه در مغازه‌های جنوب شهر تهران بدین شرح است: پرتقال 6000 تا 6500 تومان، سیب قرمز 4500 تومان، سیب زرد بین 5000 تا 5500 تومان، کیوی 4000 تومان. مهر در ادامه‌ی گزارش خود قیمت گوشت را هم منتشر کرده است که بدین شرح است: قیمت هر کیلوگرم شقه گوسفندی ۲۹ هزار و ۵۰۰ تومان، سردست گوسفندی ۲۹ هزار و ۵۰۰ تومان، گردن گوسفندی ۲۹ هزار تومان، راسته گوسفندی ۳۰ هزار تومان، ماهیچه گوسفندی ۳۵ هزار تومان، جگر گوسفندی ۴۱ هزار تومان، گوشت گوساله ۳۲ هزار تومان، چرخ کرده مخلوط ۲۵ هزار تومان، جگر گوساله ۳۱ هزار تومان و ران گوسفندی ۳۴ هزار تومان است.
اگر شورای اسلامی کار در نمایش و شوی تعیین دستمزد شورای عالی کار با کارفرمایان و دولت بر سر افزایش 260 هزار تومانی به توافق برسند، با 860 هزار تومان چه قدر می‌توان گوشت خرید؟ با یک ضرب و تقسیم ساده، نتیجه‌ی به دست آمده 28 کیلو است. 28 کیلو نه مصرف مورد نیاز برای رسیدن کالری لازم به بدن است و نه کسی پیدا می‌شود که 28 کیلو گوشت بخرد؟ اگر 30 هزار تومان خانوار کارگری که 4 نفره باشد و بایت خرید یک کیلو گوشت برای مصرف یک ماه پول پرداخت کند، به هر نفر 250 گرم گوشت در کل 30 روز ماه می‌رسد و اگر این 250 گرم را تقسیم بر 30 روز ماه کنید، روزی 8 گرم سهیمه‌ی مصرف هر نفر است. اما سوال اینجاست که کارگر می‌تواند با 860 هزار تومان یک کیلو گوشت بخرد؟ و به همان مصرف روزانه‌ی 8 گرم گوشت راضی شود؟
طبق محاسبات انجام شده هزینه‌ی خوراک یک خانوار 4 نفره کارگری نزدیک به 800 هزار تومان است، که شامل نان، برنج، ماکارونی، سبزیجات، حبوبات، ماهی، کره، روغن، قند و شکر و سایر اقلام است. با 860 هزار تومان اگر از مراکز دولتی خرید کرد و فرصت آن را داشته باشید که بتوانید در صف طویل تعاونی‌های توزیع سبدی نسیب‌تان شود فقط می‌توانید به بدن‌تان کالری برسانید تا زنده بمانید و ادامه حیات دهید. نه قیمت مسکن را حساب کنید و هزینه‌ی اجاره بها، نه کفش و پوشاک، نه بهداشت و درمان، نه حمل و نقل، نه تحصیل. سهم یک میلیونی مسکن هم که در این محاسبات به دست آمده با 860 هزار تومان هم پر نمی‌شود. با 860 هزار تومان حتی نمی‌‌توان همان 8 گرم گوشت روزانه را خورد. با احتساب این هزینه‌ها شاید بتوان گفت که برده‌داری بسیار شرافت‌مندانه‌تر از سیستم موجود است. حتی آنقدر پرداخت نمی‌کنند که سقف بالای سرت را نگه داری، یک کیلو گوشت پیش‌کششان.
اگر دستمزد 860 هزار تومان تصویب شود، سال 94 را باید خاوار کارگری در اندورنی کمبود، قحطی و فقر بگذارند. مساله اینجاست که همان 860 هزار تومان هم درست پرداخت نمی‌شود. وزارت کار اعلام کرده است که بیش از 93 درصد از قراردادهای کار موقت است و زیر یک سال بسته می‌شود. تابستان امسال بود که وزیر صنعت اعلام کرد 14 هزار واحد کوچک و متوسط از ادامه‌ی کار بازمانده‌اند. به گزارش ایلنا در سال 93 واحدهای صنعتی و تولیدی بزرگی چون واگن پارس، لوله و نورد صفا، سیمان سپاهان، کیان تایر، شیشه آبگینه قزوین، و پروژه قطار شهری اهواز بخش عظیمی از نیروهای خود را به بهانه‌های چون رکود اقتصادی، بالا بودن نرخ ارز و تحریم‌های اقتصادی تعدیل کردند. به این تعدیل‌ها باید معادن البرز شرقی و سنگرود، قند کامیاب، قند ورامین و تعدیل‌های همیشگی کارخانه‌جات نساجی را اضافه کرد. در متن این شرایط ناامن شغلی و با 93 درصد قرارداد سفید امضا که هر لحظه کارفرما بخواهد یا نخواهد دستمزد را پرداخت می‌کند، امید بستن به 860 هزار تومان و پرداخت مرتب و تضمینی آن باید کار یک انسان خوش خیالی باشد.
برف‌ها و یخ معیشت کارگری با 860 هزار تومان آتش خواهد گرفت؟ این روزها بلندگوهای مختلف و رسانه‌های فراوانی بحث‌شان دستمزد کارگران شده است، از درجه‌داران بازنشسته ارتش شاهنشاهی سابق در تلویزیون‌ها لوس‌آنجلس تا ناراضیان از حصر رهبران جنبش سبز، حتی صدای مدافعان هار بازار آزاد و شیفتگان فریدمن و هایک درآمده است. اما هم درجه‌داران و شومن‌های سیاسی در برخوردشان با کارگر و دستمزد امتحان‌شان را پس داده‌اند و هم ناراضیان از حصر که محبوب‌شان در سال 1382 بر روی کارگران خاتون‌آباد آتش گشود. اخگری که برافروزد هیچ قشونی جلودار آن نیست. به قول قدیمی‌ها کارد به استخوان رسیده است و آلترناتیوها هم امتحان خود را پس داده‌اند، ظاهرن سر کارگر است که همیشه بی‌کلاه مانده است.
