عصر ما
تارنگاشت عدالت
۲۴ فوریه ۲۰۱۵
ما کاهنان دوران قرون وسطا را بیاد می‌آوریم که در رابطه با زمان بی‌پایان روزه و امساک می‌گفتند، اکنون ماهی همان گوشت است. این تصویر با تحولات روزهای اخیر یونان زیر حکومت سیریسا/آنل کاملاً مطابقت دارد.
سیریسا به عنوان حزب اپوزیسیون قول داد که قول و قرارهائی را که دولت گذشته با طلبکاران خارجی (اتحادیه اروپا، بانک مرکزی اروپا و صندوق بین‌المللی) گذارده بود که اقدامات ضدکارگری و ضدخلقی را در برمی‌گرفت فسخ خواهد کرد. اکنون سیریسا بع عنوان حزب دولتی اعلام می‌کند که با ۷۰ درصد رفرم‌ها موافق است ولی ۳۰ درصد رفرم‌ها را که «سمی» می‌داند، رد می‌کند. سیریسا درواقع می‌گوید مایل نیست یک‌جانبه عمل کند ، بلکه در نظر دارد به قرارو مدارهای نوینی با طلبکاران برسد که این بار آنها را قرارو مدار نمی‌نامد بلکه برنامه و یا معاهدات گذار نام گذاری می‌کند.
سیریسا به عنوان حزب اپوزیسیون به ترویکا و طلبکاران خارجی اعلام جنگ کرد و گفت که این غائلاه را به پایان خواهد رساند. اکنون به عنوان حزب دولتی سیریسا می‌گوید که قصد دارد با «نهادها» به تعامل بنشیند و پاسخگو باشد. منظور کدام نهادهاست؟ اتحادیه اروپا، بانک مرکزی اروپا و صندوق بین‌المللی. یعنی همان افرادی که به ترویکا تعلق دارند و به عنوان «نهاد» در مذاکرات بروکسل شرکت می‌کنند.
سیریسا به عنوان حزب اپوزیسیون، دولت نئادمکراتیا/پاسوک که تحریمات اتحادیه اروپا علیه روسیه را مورد پشتیبانی قرار داده و در آن شرکت کرده بود را به باد انتقاد گرفت و خضوع و خشوع دولت در قبال اتحادیه اروپا را محکوم کرد. اکنون سیریسا به عنوان حزب دولتی همان تحریمات اتحادیه اروپا و گسترش آن را مورد پشتیبانی قرار می‌دهد و برخورد دولت را «موفقیت مهم» می‌نامد.
سیریسا به عنوان حزب اپوزیسیون در مورد خصوصی‌کردن‌ها موضع‌گیری می‌کرد و اکنون به عنوان حزب دولتی به گفته وزیر دارائی یانیس فاروفاکیس هوادار این فرضیه است: «ما درنظرداریم از منطق هراج به منطق یک روند تکاملی شراکت با بخش خصوصی و سرمایه‌گذاران خارجی فراروئیم»! از این طریق هم خصوصی‌سازی‌ها برای تقویت بخش خصوصی به اجرا در خواهند آمد و کوشش خواهد شد شیوه‌ای دیگری از خصوصی سازی مثل شراکت‌های دولتی خصوصی و یا دادن کنترات به گروه‌های تجارتی و غیره را به عنوان سودمند ارائه کرد.
سیریسا به عنوان حزب اپوزیسیون OECD را «کتاب سیاه نئولیبرالیسم» نامید. اکنون به عنوان حزب دولتی در همان روزهای اول به حکومت رسیدن آقای نخست وزیر سیپراس رئیس OECD، «آنخل گریا» را ملاقات کرد. OECD به نظر دولت سیریسا/آنل سازمانی است که کمک خواهد کرد تا لیست جامعی از اقدامات لازم برای تامین تکامل (سرمایه‌داری) یونان فراهم شود. اقداماتی که باید بخش «سمی» قول و قرارها ـ آن ۳۰ درصد کذائی ـ را جایگزین کند.
سیریسا به عنوان حزب اپوزیسیون این تصمصیم دولت وقت را مورد حمله قرار داد که «چندین میلیون یورو به شرکت‌هائی برای مشاورت حقوقی و مالی » پرداخته است. دولت سیریسا/آنل امروز شرکت «لازارد» LAZARD را به عنوان مشاور در مورد مسائل بدهی‌های دولتی و مدیریت مالی استخدام نموده است. ظاهراً خیلی تحت تاثیر گزارش کارشناسانه ای که این شرکت برای دولت قبلی پاپاندرئو آماده کرده بود ، قرارگرفته. و این واقعه اتفاقی نیست!. وزیر دارائی جدید یانیس فاروفاکیس (که مشاور گئورگیوس پاپاندرئو بود) علاوه برآن دست به دامن مشاور دیگر پاپاندرئو، جی. کالبرایت و النا پاناریتی که یکی از نمایندگان سابق حزب پاسوک بود نیز شده است. اولی یک اقتصاددان آمریکائی است، پرقسور دانشگاه تکزاس ، از کاربران انستیتوی له‌وی، یکی از مدافعین سرسخت سرمایه‌داری و هوادار جناح رادیکالتر مدیریت بحران و دومی از کارمندان سابق بانک جهانی. بدیگر سخن هردو از بندگان سیستم و مکانیسم‌های آن.
ما می‌توانیم لیست عقب نشینی‌های سیریسا و دولت «چپ» آن از وعده های انتخاباتی آن را همین‌طور ادامه دهیم، مثلاً ارتقاء سطح حداقل دستمزدها، که فعلاً به آینده نامشخص موکول گردید و یا همین‌طور نمونه کارمندان و مشاوران حزب سوسیال دمکرات پاسوک را مطرح کنیم که اکنون در خدمت دولت «چپ» قراردادرند. ولی مهم‌ترین چیز این است که روشن کنیم تعاملات کنونی که دولت وقت یونان با اتحادیه اروپا و طلبکاران دیگر صورت می‌دهد از چه نوعی است.
تعاملات دارای یک محتوای مشخص است و آن بابه اصطلاح «پایان بخشیدن به سیاست ریاضتی» در یونان و اروپا توسط سیریسا و احزاب دیگر چپ که در چپ اروپائی گرد هم آمده‌اند مطابقت ندارد. علاوه برآن فاروفاکیس مشخص کرد که زحمتکشان زیر حکومت سیریسا در سال‌های آینده کماکان با یک زندگی «ممسکانه» روبرو خواهند بود.
این تعاملات در زمینی صورت می‌گیرد که در قلمرو دشمن خلق قرار دارد. این امر نمایانگر نزدیکی دولت یونان با کشورهائی چون فرانسه، ایتالیا و حتا ایالات متحده آمریکا با تمام پیامدهای منفی آنست ، که این موضع‌گیری را سبب می‌گردد. این کشورها ممکن است که به خاطر منافع خود به آلمان فشار وارد کنند ولی آنها همان خط سیاسی خشن را نسبت به خلق ادامه خواهند داد.
بدون درنظرگرفتن تبلیغات گوش‌خراش در مورد تعاملات با اتحادیه اروپا و طلبکاران دیگر ، در عین حال سیریسا نشان می‌دهد که با آنها نکات مشترک فراوانی دارد و درمقابل اتحادیه اروپا و ناتو به قول و قرارهای ضدخلقی پیشین وفادار خواهد ماند.
از این رو خلق یونان و دیگر خلق‌ها نباید به دام افتاده بین «مرکلیست‌ها» و «اوبامایست» تقسیم شوند و جدا از یکدیگر خود را در مبارزه‌ای زیر پرچم جعلی سرگرم گاه دارند. آنها باید مبارزه خود را سازمان دهند و خواستار رفع سقوط درآمدهای خود و خواستار احقاق حقوق خود گردند. آنها باید راه حل معضلات کارگران و خلق را متناسب با نیازهای کنونی آنها خواستار شوند. آنها باید برای راه حلی مبارزه کنند که امیدبخش است: ملی‌کردن انحصارات، خروج از اتحادیه امپریالیستی اروپا و ناتو. لجام قدرت دردست خلق. این گام راه را برای تنها کورس واقعی و مناسب، که به ازادی واقعی خلق خواهد انجامید ، باز خواهد کرد: استقرار یک جامعه نوین و سوسیالیستی.