منبع: ورلدپست
٢۷ فوریه ٢۰١۵
نویسنده: علی ابونعمیه
تارنگاشت عدالت
سخنرانی هفته آینده بنجامین نتانیاهو در کنگره موجب بحث‌های زیادی درباره شکاف بین نخست‌وزیر اسرائیل و رئیس‌جمهور ایالات متحده، و حتا بین کشورهای آن‌ها شده است. روز سه‌شنبه سوزان رایس مشاور امنیت ملی گفت رشد برخورد حزبی به اسرائیل برای «بافت روابط مخرب» است.
رئیس‌جمهور اوباما با توجه به پروتکل عدم ملاقات با رهبران خارجی در نزدیکی انتخابات با همتای اسرائیلی خود در واشنگتن ملاقات نمی‌کند، و جو بایدن معاون رئیس‌جمهور در نشست مشترک کنگره بهنگام حضور نتانیاهو شرکت نخواهد کرد.
با تصمیم بیست و چند سناتور برای بایکوت سخنرانی، جر‌و‌بحث لحن حزبی کینه‌توزانه‌ای بخود گرفته است. آن‌ها می‌گویند که هدف نتانیاهو خرابکاری در دیپلوماسی رئیس‌جمهور با ایران است، و جان بوهنر سخنگوی جمهوریخواه مجلس نمایندگان برای سرپیچی از کاخ سفید و تحقیر آن از رهبر اسرائیل دعوت کرده است.
با این وجود، همه کسانی که با سخنرانی مخالفت می‌کنند، چه در ایالات متحده، چه رقبای داخلی نتانیاهو که ماه آینده با یک انتخابات مواجه است، معترضند که دغدغه آن‌ها حفاظت از روابط ایالات متحده-اسرائیل است، روابطی که آینده خود اسرائیل به استحکام آن بستگی دارد.
اما چیزی که همه این سروصداها نمی‌بینند این است که برای فلسطینی‌ها هیچ شکافی بین اوباما-نتانیاهو وجود ندارد. در واقع، روابط ایالات متحده-اسرائیل هیچ‌گاه این‌چنین مستحکم نبوده، و چشم‌انداز صلح و عدالت برای بقای مردم فلسطین هیچ‌گاه این‌چنین در خطر نبوده است.
فقط رویدادهای اخیر را در نظر بگیرید. دسامبر گذشته، دولت خودگردان فلسطین قطع‌نامه ولرمی را به شورای امنیت سازمان ملل متحد برد که چیزی بیش از تکرار موضع دیرپای ایالات متحده پیرامون خطوط کلی سیاست دو-دولت نبود. سامانتا رایس سفیر اوباما همه منابع خود را برای رد این قطع‌نامه بکار گرفت.
او ادعا کرد که قطع‌نامه «عمیقاً نامتوازن» بود و «نگرانی‌های امنیتی مشروع اسرائیل را در نظر نمی‌گرفت.»
روز بعد، پس از آنکه محمود عباس رئیس‌جمهور مستاصل دولت خودگردان فلسطین قرارداد پیوستن به «اساسنامه رم دادگاه کیفری بین‌المللی» را امضاء کرد، وزارت امورخارجه اوباما خود را «شدیداً نگران» اعلام کرد و فلسطینی‌ها را به برداشتن یک «گام تنش‌زا» که «شدیداً به فضا با همان مردمی که نهایتاً باید با آن‌ها صلح کند لطمه می‌زند» متهم کرد.
رایس گفت حرکت فلسطین «واقعاً یک خطر عمیق برای اسرائیل است.»
این سخنان گمراه کننده است. به نظر دولت اوباما حمله ۵١ روزه اسرائیل به غزه که موجب کشته شدن ٢۰۰٢٬نفر شد «به فضا لطمه نزد»، اما هر تلاش فلسطین برای استفاده از نهادهای بین‌المللی برای رسیدن به عدالت و حسابرسی بمنزله یک اقدام جنگی است.
من خانم رابس را چالش می‌کنم که برود و این سخنان خود را به هر یک از ١۰۰٬۰۰۰ فلسطینی در غزه که هنوز در ویرانه‌های مرطوب و سرد خانه‌های خود زندگی می‌کنند، به والدین زنده مانده بیش از ۵۰۰ کودک کشته شده در حمله اسرائیل، یا به هزاران نفری که هنوز با جراحات دائمی زندگی می‌کنند، بگوید.
نه رئیس‌جمهور و نه سفیر او درباره گزارش عفو بین‌المللی اظهار نظر نکردند که گفت اسرائیل «آشکار قوانین بین‌المللی را نقض کرد و با یک‌سری حملات به خانه‌های غیرنظامی بی‌تفاوتی سنگدلانه به کشتاری که موجب شده بود را به نمایش گذاشت.»
فلسطینی‌های کمی فراموش خواهند کرد زمانی‌که آتش اسرائیل برآن‌ها می‌بارید دولت اوباما مجوز انتقال و تأمین خمپاره‌ها و گلوله‌های توپ مصرف‌شده ارتش اسرائیل را صادر کرد.
تابستان گذشته، جنگ چیزی بود که رهبران حماس سعی داشتند از آن احتراز نمایند. پس از آغاز آن، گروه‌های مسلح فلسطینی اعلام کردند که هدف آن‌ها آتش‌بس همراه با رفع محاصره هشت ساله‌ای است که اقتصاد غزه را ویران کرده و ١٬۸ میلیون انسان را از باقی بشریت جدا کرده است.
از آن جنگ به بعد، وعده‌های رفع محاصره زیرپا گذاشته شده است. میلیاردهایی که برای کمک وعده داده شد هنوز تحقق نیافته است. نتیجتاً، آژانس سازمان ملل برای آوارگان فلسطینی به علت نداشتن پول تعمیر خانه‌های غزه را متوقف کرده است.
نظر اسرائیل بدون پرسش توسط مقامات و رسانه‌های ایالات متحده تکرا می‌شود: این‌که فلسطینی‌ها بخاطر شروع مکرر خشونت مقصرند.
با این وصف، رهبران و افسران ارشد اسرائیل اغلب اذعان کرده‌اند که گروه‌های مسلح فلسطینی، بویژه حماس، بادقت موافقت‌نامه‌های آتش بس را رعایت کرده‌اند، کاری که اکنون می‌کنند.
علیرغم این، ایالات متحده برای پایان دادن به محاصره چندین ساله هیچ فشاری وارد نمی‌کند.
نتیجتاً، درسی که فلسطینی‌ها به دفعات آموخته‌اند این است که آن‌ها چه بجنگند، چه ساکت بمانند، اسرائیل اجازه دارد به هرکاری که می‌خواهد دست بزند. اسرائیل می‌تواند غزه را محاصره و سپس قتل‌عام کند، اراضی آن‌ها را در ساحل غربی غصب و مستعمره نماید، آن‌ها را از ابتدائی‌ترین حقوق محروم نماید، و اوباما از اسرائیل پشتیبانی خواهد کرد.
صِرف این‌که نتانیاهو و پیروان آمریکایی او باهم اوقات تلخی می‌کنند، دینامیسم اصلی حمایت کامل ایالات متحده از اشغال میلیون‌های فلسطینی را که ادامه آن رنج کنونی با پیامدهای منطقه‌ای را تضمین می‌کند، تغییر نمی‌دهد.
مطمئناً، علیرغم شکاف مفروض، ایالات متحده به فروش بیش‌تر جنگنده‌های پیشرفته اف-۳۵ به اسرائیل ادامه خواهد داد.
از اینروست که فلسطینی‌ها هیچ شکاف محتوایی بین اوباما-نتانیاهو پیرامون موضوعاتی که برای آن‌ها موضوع مرگ و زندگی است نمی‌بینند. اما به این شکاف نیاز فوری وجود دارد.
مردم آمریکا و نمایندگان آن‌ها می‌باید از مدت‌ها پیش اسرائیل را درباره استیلای دائمی بر فسطینی‌ها چالش می‌کردند.
* علی ابونعمیه نویسنده «نبرد برای عدالت در فلسطین» (٢۰١۴) و از مؤسسین «انتفاضه الکترونیکی» است.
