یونگه ولت – گزینش و ترجمه رضا نافعی

آينده ما

از آغاز چالش در دنباس، لهستان یکی از مهمترین تامین کنندگان نیازهای نظامی اوکرائین از غرب است. کار با خرده فروشی آغاز شد. اوکرائینی ها گروه گروه از مرز می گذشتند و در شهرهای لهستانی نزدیک مرز، » لوبین» و Prezemysl «داوطلبان» به آنها کلاه خود و جلیقه ضد گلوله می دادند. این افراد کالای خریداری شده را به اوکرائین صادر می کردند و در اختیار گارد ملی و یا گردان های داوطلب می گذاشتند.

پول این بده و بستان را سازمان باصطلاح غیر دولتی ( NGO) » بنیاد گفتگوی آزاد» در ورشو تامین می کرد و گزارش مالی خود را هم به وزارت خارجه لهستان می داد که بودجه این سازمان و سازمانهای دیگر از جمله » انستیتو گوته » را نیز تامین می کند. کار این بنیاد به دادگاه هم کشید ولی در پائیز 2014 بدلیل » صدمات ناچیز اجتماعی » محاکمه دنبال نشد.

البته جای تعجب هم نبود، زیرا در نیمه دوم سال 2014 صنایع جنگی لهستان خود مستقیما با اوکرائین وارد داد و ستد شد. هزاران کلاهخود و جلیقه های ضد گلوله و همچنین دوربین های دید در شب از یک موسسه لهستانی مقیم ورشو به اوکرائین ارسال شد. البته امکان صدور بیشتر از این هم بود، ولی بدلیل نبودن پول معامله سر نگرفت.

روزنامه لهستانی Rzeczpospolita در آغاز هفته گزارش داد، این وضع تغییر خواهد کرد. روسای چندین موسسه دولتی تولید سلاح موسوم به Polska Grupa Zbrojeniowa ( PGZ) در هفته گذشته برای » فروش محرمانه » در کیف بوده اند. طبق نوشته این روزنامه دستگاهای مورد علاقه اوکرائین بویژه عبارت بوده اند از خمپاره انداز و هواپیماهای بی سرنشین اکتشافی، تفنگ های تک تیراندازی مجهز به تلسکوپ و همکاری برای مدرن کردن تانک های ساخت شوروی که در انبار های اوکرائین هستند.

رسما گفته می شود که صنایع اسلحه سازی اوکرائین خود بیست و چهار ساعته مشغول تولید است، اما مشکلش این است بسیاری از قطعات مورد نیاز در دنباس تولید می شدند، که تولیداتشان را دیگر به غرب اوکرائین نمی فرستند. بنا به گزارش مذاکره کنندگان کیف بسیارعلاقمند است که موسسات لهستانی جای تولید کنندگان دنباس را بگیرند – مشکل اینجاست که اینها موسسات سرمایه داری هستند در برابر کالائی که صادر می کنند تنها به شنیدن » دست شما درد نکند» راضی نمی شوند و پول می خواهند. سازمان تولید کنندگان صنایع نظامی لهستان از ابهامات موجود ناراضی است. تولید کنندگان نمی دانند که آیا سفارش ها متکی به تضمین های دولتی هستند و این که آیا اصلا پولی در بساط هست؟

بنظر پژوهشگران لهستانی، اوکرائین اصلا نیازی به دریافت سلاح از خارج ندارد. بنظر Andrzej Wilk از موسسه » اوست استودین » که وابسته به وزارت خارجه لهستان است، تقاضای اوکرائین از غرب برای دریافت اسلحه در درجه اول کاری است روانشناسانه از سوی دولت کیف.

دولت اوکرائین پس از چندین شکست نظامی که از ارتش نامنظم شرق اوکرائین خورده ، برای آن که پایه ارتش خود را حفظ کند و نگذارد روحیه آنها خراب تر از این شود که هست، نیاز به نمایش نشانه قابل دیدنی از حمایت غرب دارد. از قرار معلوم در این وضعیت بخش رسمی لهستان برای چراغ سبز نشان دادن به صنایع نظامی خود منتظر است که آمریکا این کار را خود آغاز کند. زیرا با تمام علاقه ای که لهستان به پیدایش یک کشورهوادار غرب میان خود و روسیه دارد، نمی خواهد تک روی کند و دست به کاری بزند که بعدا نتواند به تنهائی از عهده عواقبش برآید.

Leon Komornicki معاون بازنشسته ستاد ارتش لهستان در روزهای اخیر هشدار داد که سلاحهای لهستان در دست اوکرائین استدلال بیشتری در اختیار مسکو خواهد گذاشت که سربازان شرق اوکرئین را علنا مسلح سازد. و امکانات مسکو در این زمینه بیشتر از تمام آن چیزهائی است که لهستان می تواند در اختیار اوکرائین قرار دهد.

افزون بر این در لهستان و دیگر پایتخت های کشورهای غربی این نگرانی به چشم می خورد که ارسال سلاحهای غربی به اوکرائین ممکن است از کنترل خارج شود، بعبارت صریح تر ممکن است با این سلاح ها گردان های داوطلبی که مسلح به سلاحهای نورسیده از غرب گردند، خود یاغی دولت کیف شوند و بتوانند خود سرانه دست به جنگی برای رسیدن به اهداف خود بزنند.