دنیای جوان
تارنگاشت عدالت
١۶ فوریه ٢٠١۵
آنتی‌کمونیسم امروز در بین برخی از محافل چپ جزو فرایض مستحبه به شمار می‌آید، لذا زیاد هم جای تعجب نبود که پس از انتخابات یونان در ٢۵ ژانویه، حزب کمونیست یونان KKE به «استالینیسم افراطی» متهم شد، زیرا که اعلام کرده بود حاضر به شرکت در دولت جدید نیست. حزب کمونیست یونان برخلاف سیریسا در برنامه انتخاباتی خود به طور مشخص اعلام کرده بود که در فکر این نیست ٢۴٠ میلیارد «کمک‌های امدادی اتحادیه اروپا» را به رسمیت بشناسد. کوه عظیمی از بدهی‌ها که نه از طرف خلق یونان، بلکه از طرف نیروهای محافظه‌کار و سوسیال دمکرات انباشته شده بود و اکنون باید توسط مردم پرداخت گردد. ٩٠ درصد از این «کمک‌های امدادی» به جیب بانک‌های آلمانی، فرانسوی و یونانی سرازیر شد.
علاوه براین کمونیستهای یونان مشخص کردند که عزم مصمم آنان خروج از اتحادیه اروپا و ناتو و ملی کردن کارخانجات، شرکت‌های بزرگ و بانک‌ها است، زیرا که این راه را تنها راه برای جلوگیری از سقوط بیشتر یونان در بحران سرمایه‌داری می‌شناسند.
این‌که KKE پس از انتخابات نیز به وعده‌های خود وفادار مانده دلیل بر صداقت این حزب است. آقای سیپراس پس از همایش سران اتحادیه اروپا در هفته گذشته گفت: « کسی قصد جدائی ندارد. پروژه ما قواعد اروپائی را محترم خواهد شمرد». به این ترتیب کمونیستهای یونان می‌توانند مواضع خود را درست و برحق شمارند.
ولی و به هرحال تغییری به وجود نمی‌آید و هر فرد مترقی باید خوشحال شود، که تقریباً دو سوم از ۶۴ در صد شهروند یونانی که در انتخابات شرکت کردند، آب پاکی روی دست احزابی ریختند که در خدمت سرمایه‌های بزرگ مالی و بانک‌ها بر یونان حکومت می‌کردند و در کنار اتحادیه اروپا مسئول سیاست فاجعه‌آوری که به مردم یونان تحمیل شد، بودند.
و به همین صورت نیز طبیعی است که باید از این‌که دولت جدید هرچند که تحولات انقلابی به وجود نمی آورد ولی سیاست اقتصاد ریاضتی و خصوصی سازی‌های اعمال شده را متوقف می‌کند، حداقل دستمزدها را بالا می‌برد و مشکلات اجتماعی بخش عظیمی از مردم را حل می‌کند و یا تخفیف می بخشد، خوشحال بود.
کمونیستهای یونانی نیز جزاین کاری نمی‌کنند. آنها در همین هفته اعلام کردند که مثل گذشته هرقانونی که واقعاً به نفع زحمتکشان باشد را مورد پشتیبانی قرار خواهند داد. اما آنها همگام با سندیکای کارگری PAME به مبارزه خود علیه دستورات اتحادیه اروپا از طریق تظاهرات و اعتصابات ادامه خواهند داد.
این مبارزات، تنها محک برای نیروهای مترقی یونان نیست. هرکس که مدعی همبستگی با خلق یونان است وظیفه اصلیش زیر سئوال بردن سیاست کسب حداکثر سود کنسرنهای بزرگ و بانک‌ها و همین‌طور مبارزه علیه سیاست اقتصاد ریاضتی و کاهش بودجه دولت از طریق بسیج توده‌ها در جهت ساقط کردن دولت در کشور خود می باشد، که ما در لوکزامبورگ هنوز خیلی از آن دوریم.
