دنیای جوان
تارنگاشت عدالت
جنبش مقاومت و اعتراض علیه خشونت پلیس نژادپرست در ایالات متحده آمریکا در حال حاضر توان عظیمی را به وجود می‌آورد، که روز شنبه گذشته با شرکت صدهاهزار نفر به نمایش گذارده شد. مومیا ابوجمال خشونتهای پلیس سفید پوست را «تروریسم» نامید و تاکید کرد که رابطه پلیس و دستگاه قضائی با شهروندان سیاهپوست در دهه‌های گذشته هیچ تغییر اساسی ننموده است. (رش به مقاله حرف مفت اعتماد در همین سایت)
یک مسئله دیگر نیز به همین شکل هیچ نوع تغییری نیافته، به این معنی که رشد و تکامل جنبش اپوزیسیون بدون تضاد و مبارزه برای انتخاب سیاست کاربردی و راهبردی صحیح صورت نمیگیرد. این امر در دهه ۱۹۶۰ که عمدتاً سیاست جنبش حقوق شهروندی سیاهان در جهت تعامل با استابلیشمنت سفیدپوستان قرار داشت و مورد اعتراض نیروهای رادیکال جوان، مثل حزب ببرهای سیاه که در سال ۱۹۶۶ تاسیس شد قرار گرفت، نیز به همین شکل بود.
و باز امروز نیز ما شاهد روند مشابهی هستیم. همانطور که در پرتال اینترنتی The Root (ریشه) پس از میتینگ مرکزی «عدالت برای همه» روز شنبه اعلام شد، کنشگران جوان از فرگوسون به اتحاد National Action Network(NAN) و National Urban Lieague که توسط آل شارپتون تشکیل شده، اعتراض کردند زیرا که به آنها به عنوان نماینده جنبش جوانان علیه نژادپرستی اجازه ندادند در تظاهرات در واشنگتن دی سی سخنرانی کنند.
انتقاد آنها این است که آل شارپتون و دیگر کنشگران رسمی حقوق شهروندی عملاً از جنبش انقلابی جوانان که پس از تیراندازی مرگبار به مایکل براون در ماه اوت در فرگوسون ابتکار عمل را به دست گرفت، فاصله گرفته‌اند، به این صورت که به آنها اجازه حرف زدن نمیدهند. «جانه‌تا الزی» یکی از سخنگویان برجسته جنبش در فرگوسون و سنت‌لوئیس به پرتال The Root گفت نمایندگان رسمی NAN از دراختیارگذاردن میکروفون به او و دیگر کنشگران جوانان خودداری کرده‌اند. او میگوید ما به پایتخت رفتیم که به اتفاق اعتراض خود را علناً مطرح کنیم و « نه اینکه بشنویم که ما نیازمند داشتن کارت VIP و یا کارت خبرنگاری هستیم و سرآخر نیز به شهرخود عودت داده شویم». الزی میگوید هنگامی که انها میخواستند خود را به صحنه برسانند انتظامات NAN به آنها گفته بود که بدون داشتن کارت VIP و یا کارت خبرنگاری کسی اجازه ورود به صحنه را ندارد. کنشگر دیگر «اریکا توتن» میگوید وقتی که آنها دیدند به غیر از والدین مایکل بروان کس دیگری از فرگوسون شانس سخنرانی ندارد، تصمیم گرفتند «مثل همیشه» مستقلاً وارد عمل شوند و سرانجام خود را به صحنه رساندند و میکروفون را به دست گرفتند ولی گردانندگان همایش صدای میکروفون را فوراً قطع کردند. «توتن» که در تصاویر اینترنتی برای گرفتن میکروفون در درگیری با مامورین انتظامات دیده می‌شود، در مصاحبه‌ای با کانال خبری و مستند The Real News.com گفت: «ما بودیم که در فرگوسون و واشنگتن دی سی و نیویورک به خیابانها رفتیم. ما قیام را آغاز کردیم!»
میانجیگریهای کشیش «جسی جاکسون» نیز راهی به جائی نبرد. او خطاب به مسئولین صحنه گفت: «ما به اینجا نیامده‌ایم، که ژست آدمهای کله گنده را بگیریم. دستهای خود را به سوی برادران، خواهران و شهروندان جوان فرگوسون دراز کنید!». همین‌طور تظاهرکنندگان نیز به حمایت از کنشگران فرگوسون برخاستند: «بگذارید حرف بزنند! بگذارید حرف بزنند!» متاسفانه همه اینها بیفایده بود. در این روز تنها سخنگویان رسمی جنبش شهروندی سخنرانی کردند. پرتال روت این واقعه را فرصتی مناصب یافت، تا یادآوری کند که جنبش شهروندی دهه ۱۹۶۰ سالها با تضاد بین نیروهای رفرمیستی و جناح انقلابی موجود در این جنبش روبرو بوده است، و هرچند که یکطرف آن مارتین لوترکینگ و طرف دیگر مالکم ایکس قرار داشتند، با این حال جنبش شهروندی «دو موضع رادیکال دریک مبارزه واحد» بود.
به هرحال برای «جانه‌تا الزی» دیگر آن زمان که پس از اعمال خشونتهای نزادپرستانه، میتوان باز به روال عادی زندگی و دستور روز بازگشت، گذشته است. «ما اتحادهای خود را گسترش میدهیم و در حال حاضر دائم تحولاتی صورت میگیرد… ما کوشش میکنیم تا مامورین انتظامی که قصد محدودکردن حق تشکیل اجتماع ما را دارند، به محاکمه بکشیم. همه این مسائل نیاز به زمان دارد ولی ما در کلیه سطوح دست به حمله می‌زنیم.
