منبع: دنيای جوان
تارنگاشت عدالت
کارگران معدن در دون‌باس دارای سنت مبارزات مسلحانه پرسابقه‌ای هستند. مثلاً هنگ ٣٨٣ پیاده نظام که در سال ١٩۴١ از کارگران داوطلب معدن تشکیل شد و در دفاع از دونتسک و در جنگ‌های کریمه و سپس برلین شرکت داشت، دارای آوازه گسترده‌ای است. آنها از طرف فرماندهان ارتش سرخ به خاطر «شهامت، ازخودگذشتگی، پایداری و مقاومت» مورد تشویق قرارگرفته بودند. امروز کارگران معدن کوشش می‌کنند تا در کنار شورشیان، در جمهوری خلق دونتسک DNR و لوگانسک LNR وفاداری خود را به این سنن ارزشمند به نمایش بگذارند.
اواخر ماه مه سال جاری ١٠٠٠ نفر از اعضای سندیکای کارگران معدن در خیابان‌های دونتسک رژه رفتند و خواستار عقب‌نشینی نیروهای «خونتای کییف» و استقلال دون باس شدند. بسیاری از آنان در تابستان سال جاری به نیروهای نظامی DNR و LNR پیوستند و امروز تقریباً در کلیه واحدهای نظامی حضور دارند.
«ولادیمیر» که ۴۵ سال دارد و از دونتسک می‌آید و اکنون پشت مسلسل نشسته می‌گوید: «آموخته‌ام که دیگر از هیچ جیز نترسم». او ٢۵ سال در معدن کارکرده است و از چندین ماه پیش به گردان «اپلوت» تعلق دارد. او در پاسخ به این سئوال که چگونه می‌توان در جبهه تهدید دائمی جان را تحمل کرد، می‌گوید: «کار در معادن نیز بسیار خطرناک است. در آنجا نیز به کرّات انفجار روی می‌دهد». قصد او از شرکت در این مبارزه دفاع از منطقه در مقابل تجاوزگران غربی است. او می‌گوید: «این جنگی است در جهت تقویت ناسیونالیسم و فاشیسم ، که توسط توانگران و ثروتمندان به راه انداخته شده.»
برخی از واحدهای نظامی عمدتاً از کارگران معدن تشکیل شده است. گردان «کالمیوس» (نام رودخانه‌ای که دونتسک را به شهر بندری ماریوپول مربوط می‌سازد)یکی از این واحدهاست و وظیفه ویژه عملیات تجسسی در سرزمین دشمن به عهده آن است و با خمپاره‌انداز مجهز است. این واحد در زدوخورد‌های بی‌امان با «بخش راست» و مزدوران خارجی حول فرودگاه دونتسک و همین‌طور دردرگیری‌های شدید در منطقه مهم سوق‌الجیشی «سنیش‌نه»در مرز روسیه شرکت داشت. در «سنیش نه» ارتش اوکرائین نماد جنگ دوم جهانی Saur Moglia را که به یادبود مقاومت علیه فاشیسم خلق شده بود نابود کرد.
بسیاری از کارگران معدن به علت خشم ناشی از جنایات فاشیست‌های اوکرائینی کلنگ، مته و دیگر ابزار کار خود را با تفنگ و مسلسل تعویض کردند. «ولاد» کارگر معدن می‌گوید: « این فاشیست‌ها هیچ تفاوتی میان مردم غیرنظامی و سربازان قائل نمی شوند» و ادامه می‌دهد که او در جاده دونتسک به ماریوپول تمامی اعضای یک خانواده را در ماشینی یافته بود که ظاهراً توسط واحدهای داوطلب غارتگر اوکرائینی به قتل رسیده بودند. «اولگ» کارگر ٢٩ ساله اهل شاخت‌یورسک ، کشتار روز ٢ ماه مه در ساختمان سندیکای کارگری در اودسا را علت اصلی حضور خود در جنگ داخلی اعلام می‌کند. او نیز مانند بسیاری از همکاران خود می‌خواهد از ویرانی اقتصادی کشور خود جلوگیری به عمل آورد. «بسیاری از معادن تعطیل و بسیاری از همکاران ما بیکار شده‌اند».
کارگران معدن دون‌باس از حمله ارتش اوکرائین لطمه‌شدیدتری خورده‌اند. ٣ معدن در دونتسک توسط موشک‌های Grad ویران گشته و برخی دیگر مجبور به تعطیل کار شده‌اند. «استانیسلاو رتینسکی» مدیر وزارت اطلاعات DNR توضیح می‌دهد: «هرلحظه در طول حملات مکرر ممکن است شبکه الکتریسته معدن ساقط شود و ارتباط با کارگران قطع شود و در آن صورت خطر مرگ و مدفون شدن کارگران آنها را تهدید خواهد کرد.
جمهوری خلق قوانینی وضع کرده که برای اعضای واحدهای رزمی معادن، پس از پایان پیروزمندانه جنگ، اشتغال مجدد آنان را تضمین می‌کند ولی تا آنجا هنوز راه بسیار طولانی است. در حال حاضر معدنچیان شورشی از طرف حکام کییف «تروریست» نامیده می‌شوند.
معدنچیان روز ١٨ ژوئن طی تظاهراتی عظیم در مقابل مجسمه لنین در دونتسک اعلام کردند: «ماتجزیه‌طلب و تروریست نیستیم. ما اعضای طبقه کارگریم و خواهان صلح در کشور خویش می‌باشیم و می‌خواهیم که به حرف‌های ما توجه شود. در مقابل کییف مزدور، قاتل، تانک و جنگنده شکاری علیه ما اعزام می‌دارد. ما خواستار آتش بس فوری هستیم» و همان‌طور که احتمال می‌رفت، چون این خواسته‌ها بی‌جواب ماند کارگران اعلام کردند: «این حق مسلم کارگران است که سرنوشت خویش را به دست گیرند» و بعد از مدت کوتاهی هنگ کارگران معدن موسوم به Schachjorskaya Diwisija متشکل از ١٠٠٠ کارگر معدن تشکیل گردید.
