بیرقِ داد
رفته ست بیداد،
بس که در این باغ،
برهر سپیداری،
سری در حلقه ی دار…
مانده ست نا چار،
چشم وطن ،
بیدار و خونبار
در انتظارِ کاوه‌ای با بیرقِ داد.
جعفر مرزوقی (برزین آذرمهر)
بیرقِ داد
اوراسیا
«قفسی برای عشق»
«قفسی برای عشق» عاشقت شده‌ام دیدی آن سرباز کهنه که جنگ را در خود کشت با درخت با برگ‌ها و سکوت با باریک راهی که شبی برآن رویا‌هایش را گم کرد سخن گفت پوتین‌های خسته‌اش […]
تریبون آزاد
فعالین بریده از چپ و در حال پیوند به …
فعالین بریده از چپ و در حال پیوند به … دوستان واعضاء محترم کمیته هماهنگی سلام: من اشرفی هستم. و از این فرصت برای بیان گره های فکری که در رابطه باشما برایم ایجاد […]
تریبون آزاد
وقتی که مست عشقی…
وقتی که مست عشقی سازت هزار آواست . تلخ ات به دل گوارا شامت چو صبح زیبا ست. وقتی که مست عشقی هر سنگ ریزه ات ،کوه؛ هر شبنم ات چو دریا ست. وقتی که […]
Comments are closed.
چرا کاوه با پرچم داد را، حزب پیشاهنگ و سازمان ده وانقلابی طبقه ی گارگر تصور نکنیم؟
تا روزی که در انتظار ناجی بهر شکل آن از مذهبی گرفته تا ملی و انقلابی باشیم، آب در هاون کوبیده ایم و از تجارب و تاریخ خونبار گذشته هیچ درسی نگرفته ایم! من باید ما بشود ما بماند و این ظمیر مفرد باید از ذهن و باورمان پاک بگردد تا نسلهای آینده این چنین مفت و مجانی سربدار نشوند. باید جمعی ، با جور و جهل این دو عفریته زمان بمارزه برخواست و فرهنگ نماد سازی فردی را بگور سپارد. تک قطره آب را نتوانی نیست اما چون با یکدیگر باشند، سیلابی خروشان خواهند شد!