تارنگاشت عدالت
منبع: تله‌سور
۵ اوت ٢٠١۴
موضوع اصلی انقلاب اکنون توسعه یک الگوی اقتصادی است
مصاحبه طارق‌علی با رییس‌جمهور نیکولاس مادورو
طارق‌علی: آقای رییس‌جمهور، از بودن با شما در این محیط پرشکوه خانه سیمون بولیوار خوشحالم. و اشاره به سیمون بولیوار، همیشه هوگو چاوز را بیاد شخص می‌آورد، که او را به همه جهان شناساند. این نخستین‌باری است که پس از درگذشت او و از زمان انتخاب‌شدن شما در کاراکاس هستم و یک احساس غم همراه با خوشحالی تداوم [انقلاب] را دارم. احساس شما چیست؟
نیکولاس مادورو: خوب، این محل یک طبیعت نمادین از دورانی دارد که میهن در آن بسر می‌برد. این برای ما حکم یک پناهگاه را دارد، این جایی است که سیمون بولیوار بدنیا آمد و ابتدای کودکی خود را در آن گذراند، او دوره تاریخی خود را تجربه کرد. از آن یک پروژه ساخت و آن‌را به پروژه‌ای برای آینده مبدل نمود. این پروژۀ تاریخی بود که رییس‌جمهور چاوز دنبال کرد. اشخاص دیگری در قرن نوزدهم و در قرن بیستم سعی کردن پرچم سیمون بولیوار را بردارند. در زمان‌های متفاوت مبارزه‌ای در جریان بود که هرگز پایان نیافت. با هوگو چاوز است که پروژۀ اولیه سیمون بولیوار بازگرفته شد و به یک پروژۀ خلقی که به پیروزی بیانجامد مبدل شد. راه به پیروزی پروژۀ سیمون بولیوار توسط هوگو چاوز از سرگرفته شد.
طارق‌علی: فکر می‌کنید چرا اپوزیسیون راستگرای ونزوئلا این‌قدر خشن، این‌قدر افراطی است که بطور سیستماتیک از برسمیت شناختن یک انتخابات دموکراتیک اجتناب می‌کند؟
نیکولاس مادورو: در ١۵ سال انقلاب ما ١۹ انتخابات داشته‌ایم، و انقلاب در ١۸ انتخابات برنده بوده است، که یک رکورد جهانی است، و شکاف از یک مرحله به مرحله دیگر در حال تغییر بوده است؛ ما یک اکثریت محکم مبتنی بر اصول، مبتنی بر دستاورهای محکم اقتصادی هم در عرصه داخلی و هم در عرصه بین‌المللی، ساخته‌ایم. با این وجود، اولیگارشی در ونزوئلا وارث ضدارزش‌هایی است که طی دوران استعماری بر کشور حکومت می‌کرد. آن همچنین یک عقده خودبزرگ بینی، یک احساس برتری نسبت به مردم و بالاتر از آن‌ها بودن را القاء می‌کرد. آن‌ها اکثریتی را که توسط هوگو چاوز ساخته شد نفهمیده‌اند و به آن احترام نگذاشته‌اند.
متأسفانه، آن‌ها پیوندهای بسیار نزدیک، وابستگی بسیار نزدیک با نخبگان حاکم بر ایالات متحده دارند. آن‌ها یک اپوزیسیون سیاسی ملی نیستند، این جناح راست مخالف پروژۀ دموکراتیک انقلابی، مستقیماً در پیوند با نخبگان ایالات متحده قرار دارد. آن‌ها یک برنامه ملی ندارند، آن‌ها نفرت و بیزاری از مردم را پرورانده‌اند، چیزی که برخی آن‌را «نژادپرستی اجتماعی» می‌نامند، که از اکثریت‌ها متنفر است. و در ونزوئلا اکثریت‌ها از کجا می‌آیند؟ ما اعقاب بردگان آفریقایی هستیم. ما اعقاب مردم بومی اولیه هستیم؛ ما اعقاب اسپانیایی‌های فقیری هستیم که آن‌ها نیز استثمار می‌شدند، و اعقاب مستیزو‌ها و مولاتو ها هستیم. ما ترکیب مبارزات ۵٠٠ ساله‌ایم. ما اعقاب استثمارشدگان دیروزیم. آن‌ها با بیزاری، با نفرت با ما برخورد می‌کنند.
طارق‌علی: به نظر شما مهم‌ترین مشکلاتی که ونزوئلا هنوز با آن‌ها مواجهه است و باید سریعاً با آن‌ها برخورد شود کدامند؟
نیکولاس مادورو: موضوع اصلی در انقلاب اکنون توسعه یک الگوی اقتصادی مبتنی بر تولید است، الگویی سوسیالیستی، مدرن، با سرمایه‌گذاری بالا در فن‌آوری، و فراهم‌آوردن موتورهای جدید برای توسعه. این موضوع اصلی برای ١٠ یا ٢٠ سال آینده است. این الگو از مرحله کنونی فراتر می‌رود. گذار اقتصادی سخت‌ترین، دشوارترین است. منظورم گذار به سوسیالیسم است. زیرا ما در همه جوانب مرتبط با الگوی اجتماعی بسیار موفق بوده‌ایم. ما در مبارزه با فقر، در غنی‌ساختن آموزش همگانی با برابری، همچنین در مراقبت درمانی-بهداشت رایگان- آموزش رایگان، تأمین اجتماعی، محو بیکاری و افزایش اشتغال موفق بوده‌ایم. منظور من این است که الگوی اجتماعی بسیار موفق بوده است.
در آن زمینه، در آن عرصه ما سه گام جلو هستیم. الگوی سیاسی بسیار موفق بوده است. این یک الگوی باز، آزاد، دموکراسی مشارکتی است. از نقطه نظر همگرایی بین‌المللی، همگرایی منطقه‌ای، ما «آلبا» ALBA ، «اوناسور» UNASU، «سلاک» CELAC را داریم. نتیجتاً، وظیفه بزرگ اکنون توسعه یک الگوی جدید برای درمان زخم‌هایی است که از الگویی که توسعه ما را بر درآمدهای نفتی قرار می‌داد باقی مانده است.
ما ١٠٠ سال یک مستعمره نو بوده‌ایم، یک مستعمره نفتی نو. بیرون آمدن از آن الگو بسیار سخت بوده است، . این چیزی است که ما به آن نیاز داریم.
این فقط آغاز مصاحبه است. برای کل مصاحبه ویدئو را تماشا کنید.
